Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

Ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫумӑр ҫуса тӑнӑ вӑхӑтсенче те вӑл ҫакӑн пек шывлӑ пулнине асӑрхаман.
Даже во время сезона дождей он не наблюдал такой сырости.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫапах та ҫак кун, пӗлӗтсем ҫӑраланса ҫитнӗ пулин те, ҫумӑр пулмарӗ.
Однако в этот день низко нависшие тучи не пролились дождём.

Анчах пӗлӗт татки лашасене пӗр самантрах пӑрахса хӑварать те, никама шеллемен хӗвел каллех пампассен известлӗ ҫӗрӗ ҫине вутлӑ ҫумӑр тӑкма тытӑнать.
Но туча скоро оставляла лошадей далеко позади, и снова беспощадное солнце поливало огненным дождём известковую почву пампасов.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кӗркунне вара, апрель, май уйӑхӗсенче, чӗреслетсе ҫумӑр ҫуса тӑрать.
Осенью, то есть в апреле и в мае, там идут частые проливные дожди.

Гленарван тӗттӗмлӗхе темӗн чул пӑхса тӑрсан та аслатиллӗ ҫумӑр паллисем ниҫта та курӑнмарӗҫ.
Сколько Гленарван ни всматривался в темноту, нигде не было никаких признаков грозы.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫапла аслатиллӗ ҫумӑр сасси ҫеҫ кӗрӗлтетсе тӑма пултарнӑ, ӑҫта та пулсан сӑртсен ҫывӑхӗнче, вӗсенчен темиҫе пин фут аяларах ҫумӑр асса кайнӑ пулӗ те, аслати кӗрӗлтетсе тӑрать пуль, анчах Гленарван пур пӗрех, ӑна лайӑхрах пӗлес тесе, хӳшӗ алӑкӗнчен тухрӗ.
Этот шум мог быть только отголоском грозы, разразившейся где-нибудь у подножья гор, в нескольких тысячах футов под ними, но тем не менее Гленарван пожелал удостовериться в этом и вышел из хижины.

Ҫакӑн ҫӳллӗшӗнчи ҫӗрсем ҫумӑр мӗн иккенне пӗлмеҫҫӗ, шыв пӗрчисем юрпа пӑр пӗрчисем пулса анчах анаҫҫӗ.
На этой высоте дожди неизвестны и водяные пары оседают только в виде снега или града.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Епле ҫумӑр тӑкса тӑрать, сире анма ҫук вӗт-ха кун пек чухне! — терӗ Элен.
— Нельзя же вам высаживаться на берег при таком ливне! — сказала Элен.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Чӗреслетсе ҫумӑр янипе вулкан сӑрчӗсем патӗнчи тикӗс вырӑнсенче виҫҫӗр фут ҫӳллӗшӗнче ларакан хула ҫурчӗсене аран-аран курса илме пулать.
Из-за потоков дождя едва можно было разглядеть город, расположенный на равнине у подножья вулканических гор вышиною в триста футов.

Тӑхлан ҫумӑр айӗнче ҫынсем, лашасем, купи-купипе тӑсӑлса выртнӑ.
И ложились груды людей и лошадей под свинцовым дождем.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Паляныця мачча ҫумӗнче ҫакӑнса тӑракан пин ҫурталлӑ лампӑна пӑшалпа персе ҫӗмӗрчӗ, лешӗ бомба пек лаплатса ҫурӑлчӗ те кӗленче ванчӑкӗсем ҫӗре вӗт ҫумӑр пек тӑкӑнчӗҫ.
Паляныця выстрелил в тысячесвечовую лампу в потолке, и та, лопнув, как бомба, осыпала всех мелким дождем стекла.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Шӑп ҫав вӑхӑтра тӗксӗм ҫумӑр пӗлӗчӗсем капланса килчӗҫ, ҫумӑр вӗттӗн пӗрӗхе пуҫларӗ, вайланса пычӗ.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Ҫавӑнтах ҫумӑр ҫуса ярать, асамат кӗперӗ карӑнать, уй-хирти пучахсем тӗшӗпе тулма пуҫлаҫҫӗ.
И тут же дождь полил, на небе засияла радуга, и начали поля наливаться урожаем.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Ҫынсем ҫумӑр кӗтме пуҫларӗҫ.
И стали люди ждать дождя.

Паян мар-тӑк ыран ҫумӑр пулӗ, — тет Ахтупай Айуйккене.
Не сегодня-завтра пойдет дождь, — сказал Ахтупай бабушке Айуйке.

— Илтсем пирӗн кӗлле, ҫумӑр ярса пар, халӑха инкекрен хӑтар: пӑр ҫӑвасран, ҫил-тӑвӑл тухасран, тӑм ӳкесрен сыхла.
— Откликнись на наши молитвы, пошли нам дождя, и убереги народ наш от всех ненастий: от града, от бури, от заморозков…

— Турӑҫӑм, тархасласа ыйтатӑп: ҫумӑр пар! — хӑватлӑ сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ старик.
— Я обращаюсь к тебе, Бог дождя! — могучим голосом закричал старик.

Хисеплӗ ватӑ ял халӑхне Ҫумӑр чӳкне хатӗрленме хушрӗ.
И объявил Ахтупай Сюмар чук, так в стародавние времена назывался у чувашей обряд вызывания дождя.

Ҫумӑр чӳкӗ ирттер, Ахтупай.
Проводи Сюмар чук, Ахтупай.

Ҫав ҫутӑ кӗркунне ҫил-тӑвӑллӑ ҫумӑр, вӑрҫӑ тата ҫӗнӗ стройкӑсенчи цемент шӑрши пит те вӑйлӑн кӗнӗ.
В ту светлую осень крепко пахло грозами, войнами и цементом новостроек.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика