Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑтартрӗ (тĕпĕ: кӑтарт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Соколов ӑна чӳрече патнелле ҫавӑтса пычӗ те полицейскисене кӑтартрӗ.

Соколов подвел ее к окну и показал ей на полицейских.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Урӑх пӗр сӑмах та каламасӑр, ҫӗре мӗнле чавнине туса кӑтартрӗ вӑл.

И, не выдавив из себя больше ни слова, стал показывать руками, как копают землю.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо хӗвеланӑҫ Европӑри пӗр-ик кӗвве каласа кӑтартрӗ, кӗввисем пит чипер илтӗнчӗҫ.

Колчо снова поднес флейту ко рту и мастерски сыгралнесколько европейских мелодий.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынсем нимӗн пӗлми тӗлӗнсе пӑхнине Мунчо хӑех асӑрхаса илчӗ пулмалла, вӑл хӑй пултарнӑ таран Огнянов мӗнле лайӑх ҫын иккенне пӗлтересшӗн пулса, пурне те савӑнӑҫлӑн пӑхса ҫаврӑнчӗ, унтан Огнянова пӳрнипе тӗллесе, тата хытӑрах каласа хучӗ: — Русс-и-ан!.. — вӑл ҫавӑнтах аллипе ҫурҫӗрелле сулса кӑтартрӗ, унтан каллех пӳрнипе мӑй каснӑ пек туса сӗркелесе илчӗ.

Мунчо, как видно, заметил общее недоумение и, чтобы лучше объяснить, почему он восхищается Огняновым, окинул все общество торжествующе-тупым взглядом и, показав пальцем на Огнянова, крикнул еще громче: — Русс-и-ан!.. — Потом махнул рукой куда-то в сторону севера и стал еще усерднее пилить себе горло указательным пальцем.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйӗн ҫивчӗ чӗлхине пула каҫса кайнипе вӑл тӗмле француз консулӗ хӑй арӑмне пӑрахса пӑтӑрмах курни ҫинчен те каласа кӑтартрӗ.

Увлекшись собственным красноречием, он кстати рассказал случай с каким-то французским консулом, который бросил свою жену в результате подобной интриги.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион хаджи ун хыҫӗнчи партӑ хушшинче ларать те, хӑй патӗнчи ҫынсене вӑл Бухарест театрӗн залӗ кунти залран самай пысӑк тесе каласа кӑтартрӗ, чаршав ҫине ӳкернӗ сенӗк мӗне пӗлтернине те вӑл ӑста ӑнлантарса пачӗ.

Хаджи Смион, сидевший за другой партой, отметил, что зрительный зал бухарестского театра значительно больше здешнего, и объяснил зрителям, что означают вилы, намалеванные на занавесе.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак шухӑш Огняновӑн тӳрӗ чунне нумай асап кӑтартрӗ, вара вӑл Радӑна ним пытармасӑр, чӑннипе каласа кӑтартма шут тытрӗ.

Эти мысли жестоко терзали его честную душу, и он решил поговорить с Радой откровенно, исповедаться ей во всем.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чавса таран ҫара аллине ҫӗклесе, Кирилпа Мефоди сӑнӗсене кӑтартрӗ, лешсем ун еннелле лӑпкӑн пӑхса тӑраҫҫӗ.

Райна подняла голую до локтя ручонку и молча показала на Кирилла и Мефодия, которые благосклонно смотрели на нее с иконы.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫаксем ҫинчен вӑл пит килтерсе те пит тӗплӗн каласа кӑтартрӗ, итлекенсем мӗн вӗҫне ҫитичченех вырӑнӗсенчен хускалмарӗҫ.

Он рассказывал все это столь красноречиво и с такими подробностями, что публика внимательно выслушала всю историю с начала и до конца.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Дамянчо бай тем вӑрӑмӑш истори каласа кӑтартрӗ, унта хурахсенчен урӑх икӗ паша та хутшӑннӑ-мӗн, Щипра каҫ выртмалли ҫурт хуҫи капитан пулнӑ имӗш, грек, тет, Валахири Куза княҫӑн йӑмӑкӗ те пулнӑ иккен.

Тут Дамянчо рассказал очень длинную историю, в которой, кроме разбойников, фигурировали двое пашей, содержатель постоялого двора в Штипе, капитан греческого судна и сестра валашского князя Кузы.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗртен пӗр хам тумалли ӗҫ вӑл, пӗр эпӗ ҫеҫ ӑна хӑтарма та пултаратӑп! — кӑшкӑрса ячӗ хӗрсе кайнӑ Кралич, хӑй каллех урай тӑрӑх хӑвӑрт уткалама тытӑнчӗ; сӑнарӗ хӑйӗн кирек мӗнле паттӑрла ӗҫе тытӑнасса та кӑтартрӗ.

Один я должен и один я могу спасти его! — крикнул в исступлении Кралич и снова заметался по келье; лицо его отражало непоколебимую решимость и отвагу.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнер хулара темле пӗр ҫамрӑк та кӑмӑллӑ ҫын мана Марко бай патне кайма ҫул кӑтартрӗ те хӑй курткине хывса пачӗ, — пиншакӑм ҫӗтӗк-ҫатӑкчӗ манӑн.

Вчера в городе какой-то любезный молодой человек показал мне, как пройти к Марко, и подарил мне свою куртку, — ведь я был в лохмотьях.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шуйттан куртӑм, тесе каласа кӑтартрӗ, шап-шурӑ тумланнӑ, тет, кӗленче кантӑклӑ пӳлӗм пур-ҫке, ҫавӑнтан тухрӗ тет…

Говорил, будто видел злого духа в белом одеянии, когда тот вышел из кельи, — той, где окошко застеклено…

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов мӗнле инкеке ҫакланни ҫинчен тӗпӗ-йӗрӗпе каласа кӑтартрӗ вӑл.

И он во всех подробностях рассказал о том, как Соколов попал в беду.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Э-э, кур-ха, онбаши хайхи ҫырӑва манса хӑварнӑ-ҫке, — терӗ те вӑл ҫӳлӗк еннелле кӑтартрӗ.

— Эге, смотри-ка, онбаши забыл свое письмо, — добавил он, показывая на полочку.

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ганко пӳрнипе тӗллесе маччи ҫинелле кӑтартрӗ, унта вӑл йӑлтах пурпа ҫыра-ҫыра тухнӑ.

Ганко показал пальцем на потолок, который был испещрен отметками, сделанными мелом.

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ҫавӑнтах аллине Эмексиз енне тӑсса кӑтартрӗ.

Он показал рукой на Эмексиза.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫапла, савниҫӗм, ку куна эпӗ икӗ ҫул кӗтрӗм, икӗ ҫул ытла; ак ҫакӑнпа паллашнӑ вӑхӑтра (вӑл куҫӗпе Никитин ҫине кӑтартрӗ) эпӗ пуласса сисеттӗм кӑна-ха, кӗтеттӗм теме ҫук; ун чухне шанчӑк пӗчӗкчӗ-ха манӑн, анчах часах вӑл ҫирӗпленсе ҫитрӗ.

— Да, мой милый, я два года ждала этого дня, больше двух лет; в то время как познакомилась вот с ним (она указала глазами на Никитина), я еще только предчувствовала, но нельзя сказать, чтоб ждала; тогда была еще только надежда, но скоро явилась и уверенность.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Бьюмонта вӑл питӗ ҫунатланса каласа пачӗ — унччен ашшӗне те каласа панӑччӗ-ха, анчах хӑй ирхине мӗн курни ҫинчен пӗрре каласа панипе кӑна лӑпланмарӗ, вӗҫӗмсӗрех кала-кала кӑтартрӗ; ҫапла, халӗ кӑмӑлӗ тулчӗ ӗнтӗ унӑн: чӑн-чӑн ӗҫ тупӑнчӗ!

Она с энтузиазмом рассказывала Бьюмонту, — а ведь уж рассказывала отцу, но от одного раза не унялась, — о том, что видела поутру, и не было конца ее рассказу; да, теперь ее сердце было полно: живое дело найдено!

XII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Пурнӑҫа ҫакӑн пек йӗркелесе янӑ хыҫҫӑн вӗсен кун чухлӗ тӑкак тумалла та мар, е тата япаласем те чылай сахал кирлӗ, — Верочка сипе тӗслӗхшӗн урана тата ҫие тӑхӑнмалли япаласем кӑтартрӗ.

При таком устройстве жизни они не имеют нужды делать многих расходов, или нужно гораздо меньшее количество вещей, — Верочка приводила вам в пример обувь, платье.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех