Шырав

Шырав ĕçĕ:

халӗ сăмах пирĕн базăра пур.

халӗ (тĕпĕ: халӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Халӗ ӗнтӗ Нагульнов ҫинчен.
— Теперь вот о Нагульнове.

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Никам та чӑрмантармасть мана, халӗ эпӗ ҫивӗч штык пекех, пӗтӗм ҫивӗчлӗхе кулаксене хирӗҫ тата коммунизмӑн тӗрлӗ тӑшманӗсене хирӗҫ кӗрешме хӑйраса хунӑ.
Никто мне не мешает, я зараз как вострый штык, самым жальцем направленный на борьбу с кулаком и прочим врагом коммунизма.

Акӑ, эпӗ, сӑмахран, Лушкӑпа уйрӑлса кайрӑм та, халӗ хама питех те лайӑх туятӑп.
Вот я, к примеру, развелся с Лушкой и распрекрасно себя сознаю.

Пӗтӗм тӗнчери революци пулса иртсен акӑ — маншӑн пулсан — эсӗ хӑвӑн арӑму ҫумӗнчех выртса вил, сурса хурам ун чухне, анчах халӗ эсӗ пӗтӗмпех ҫав революци патнелле ӑнтӑлакан ҫын пулмалла.
После мировой революции — по мне — ты хучь издохни на бабе, тогда мне наплевать, а зараз ты весь должен быть устремленный на эту революцию.

Ҫук, хаклӑ юлташсем, малтан эсӗ хӑв епле пурӑнас тенӗ, ҫапла пурӑнма пултарнӑ, халӗ ӗнтӗ, ытах эсӗ партире тӑратӑн пулсан, ун пек-кун пек ухмахланма пӑрах.
Нет, дорогой товарищ, допрежь ты мог как желательно жить, а зараз, уж ежели ты в партии состоишь, то ты глупости всякие оставь.

Пирӗн, коммунистсен, халӗ кирлӗ мар ӗҫсемпе аппаланмалли вӑхӑт мар!
Не время зараз нам, коммунистам, завлекаться разными посторонними делами!

— Чӑрмантаратчӗ вӑл сана, халӗ пурнӑҫӗ ҫавнашкал-ҫке, мӗн ытлашшине пурне те хӑв ҫумӑнтан сирсе ывӑтмалла.
— Помеха она тебе была, а зараз такая жизня, что все лишнее надо удалять от себя.

Ҫав эпи-карчӑк халӗ те пурӑнас пулсан-и, эпӗ ӑна чӗрӗллех ҫисе янӑ пулӑттӑм!..
Кабы эта повитуха зараз живая была, я бы ее прямо сырую съел!..

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Халӗ ыйтас килет: ҫапла хӗненипе мӗн усси тунӑ-ши?
А спрашивается, что толку-то?

Халӗ Федотка казакла фасонпа ҫӗлетнӗ ашшӗ картузне тӑхӑнса чупса ҫӳрет-ха, анчах тепрер ҫирӗм ҫултан, акӑ, ҫак ҫӗре вӑл электроплугпа ҫавӑрттарма пуҫлӗ…
Бегает сейчас Федотка в отцовском картузе казачьего фасона, а лет через двадцать будет электроплугом наворачивать вот эту землю…

— Ҫыртас килет пулӗ те, ҫук, халӗ ӗнтӗ ҫыртаймӑн!..
— Любил ба ты кусаться, нет, зараз не укусишь!..

— Ну, халӗ ӗнтӗ, Федотка, кӳр, эпӗ те санӑн пӳрнӳне ҫыртса пӑхам, — сӗнчӗ вӑл, анчах Федотка, кӑштах турткаланса тӑранҫи пулчӗ те, пынӑ ҫӗртех сасартӑк ҫӑмӑл урапа ҫинчен кӑвак шӑрчӑк пек ялт ҫеҫ сиксе анса юлчӗ; хӑрах ури ҫинче сиккелесе, хыҫран ҫапла кӑшкӑрчӗ:
— Ну, теперь, Федотка, давай я твой палец укушу, — предложил он, но Федотка, помедлив, вдруг прыгнул на ходу с дрожек, как большой серый кузнечик; чикиляя на одной ноге, прокричал:

— Халӗ те хӑвалатӑп-ха.
— И то тороплю.

«Халӗ ӗнтӗ ямшӑк ларчӑк ҫинче, хуҫи хыҫалта, ҫемҫе вырӑн ҫинче ярӑнса пыма, патша чухнехи вӑхӑт мар.
«Ноне не царские времена, чтобы кучер на облучке, а седок сзади на мягкой подушке выкачивался.

Щукарь ӗнтӗ халӗ чиканӑн «шухӑш пекех ҫӑмӑл» кӗсри ҫине тепӗр хут ларма хӑяймасть, вӑл хутор тавра питӗ аякран, сӑрт ҫийӗн кайса ҫаврӑнать, анчах сӑрт тӳпинче кӗсрене чӗлпӗртен сӗтӗрсе пынипе шалтах халран каять, вара ӑна хӑй умӗнче хӑваласа пыма шутлать.
А Щукарь уже не осмелился снова сесть на цыганскую «мыслю», он далеко околесил хутор по бугру, но на бугре уморился тянуть за недоуздок и решил гнать кобылу впереди себя.

Стан тӑнӑ ҫӗрте халӗ сӳнме пуҫланӑ кӑвайтран кӑвак тӗтӗм йӑсӑрланса тухать, инҫетре, лере, ҫуллахи ҫул тӑрӑх, сӑрӑ тусан мӑкӑрланса тӑни, вӑл ҫилпе вӗҫсе сирӗлни курӑнать.
Там, где был стан, полз синий дымок непотухшего костра, а вдали по летнему шляху вилась и таяла на ветру седая пыль.

«Ҫавсенчен ҫав, халӗ кӑна сирӗн хутор хыҫӗнче тапӑрпа тӑратчӗҫ».
«У них, зараз за вашим хутором табором стояли».

Унӑн чӗринче сасартӑк халиччен пулман мӑнкӑмӑллӑх тата, яланхи пекех, хӑйпе мухтанса илес шухӑш вӑранать: вӑл та акӑ, Щукарь мучи те, халӗ чухӑнлӑхран тухнӑскер, хӑйӗн лаши ҫинче ларса пынине кӑтартас килет.
В нем внезапно проснулись небывалая гордость и обычно всегда свойственное ему желание прихвастнуть, показать, что и он, Щукарь, теперь выбился из бедноты и едет хоть на плохой, но зато на собственной лошади.

Ну, халӗ ӗнтӗ лаша та пур акӑ.
Ну вот и лошадка есть.

Халӗ тата, пӗлетӗн-и, мӗнле кӑтарту пур?
А сейчас, знаешь, какая установка?

30-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика