Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йытӑ пек выҫӑ эп, — терӗ вӑл, тӳрре тухасшӑн пек кулкаласа.

— Голодный я, как собака, — словно оправдываясь, с улыбкой сказал он.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр чух хӗрӗнкӗрех пырса кӗретӗп те киле, вӑл мана, сӑмахран, ак ҫапларах хӑртма тытӑнать: «Ӳсӗр йытӑ аҫи, хулсӑр шуйттан, апла та капла, мур шӑтӑкӗнчен тухнӑскер!» — тет.

Прийду выпимши, и она, к примеру, говорит так: «Кобель пьяный, безрукий, такой-сякой, разэтакий!»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куҫ илмесӗр ӑмсанса пӑхатпӑр, анчах хамӑр вилсе выртас йытӑ пек выҫӑ пулсан та, пуҫлама хӑрушӑ.

Покрасовались, а начинать страшно, хотя и ужасные мы голодные.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнларах эрех те пур: пӑккине кӑларма ӗлкӗрмен-ха — кӗленче тутинчен урнӑ йытӑ ҫӑварӗнчи пек кӑпӑк чашкӑрса вӗресе тухать, турӑ курать — суймастӑп!

Есть такое вино, что не успеешь пробку вынуть, а из бутылки пена идет, как из бешеной собаки, видит бог — не брешу!

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ урӑхран ҫав ҫӗнӗ туй-шилӗксене каймастӑп та, йытӑ туйӗнче те савӑнӑҫлӑрах, унта хӑть кӗрт аҫисем пӗр-пӗрин тӗкне-ҫӑмне тустараҫҫӗ, ҫуйӗ нумай, кусенче, ав, турра маннӑ шуйттан аҫисен туйӗнче, ни ӗҫни-ҫини, ни тӳпелешни ҫук!

Я теперича на эти новые свадьбы не ходок, на собачьей свадьбе и то веселей, там хоть шерсть кобели один на одном рвут, шуму много, а тут ни выпивки, ни драки, будь они, анафемы, прокляты!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, эсӗ мана йытӑ амипе ан хӑрт! — терӗ те хуллентерех Мишка, куҫне хаяррӑн хӗстерчӗ.

— Ну, ты меня не сучи! — глуховато сказал Мишка и зловеще сощурил глаза.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йытӑ амине ҫапла чӗн!

— Сучку кличь мамашей!

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫыран хӗрринчи йытӑ сиккелесе илчӗ те хыттӑн вӗрсе таҫталла чупса кайрӗ.

Пес на берегу попрыгал боком не громким лаем куда-то умчался.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Темле, хӑлхисенченех палланӑ пек курӑнчӗ ҫав йытӑ, пӗр хӑлхи чанк тӑрать, тепри усӑнса аннӑ.

Что-то знакомое почудилось мне в его ушах, из которых одно стояло, а другое висело.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫын ҫӳллӗш тӑмлӑ ҫыран хӗрринче овчарка майлӑ пӗчӗк йытӑ тӑра парать.

Над глинистым обрывом вышиной с человеческий рост стоял небольшой, похожий на овчарку пес.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Кунта эпир кӗпе-йӗме пӗтӗмпех ҫӗтсе пӗтеретпӗр, йытӑ пек асап курӑпӑр та каҫ кӳлӗм пӗр пӗрене аран касса кӑларӑпӑр.

Обдеремся мы здесь колючками, порвем штаны и рубашки, замучаемся, как собаки, а к вечеру вытащим отсюда одно бревно.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Чӑхсем кӑтиклетеҫҫӗ, йытӑ хыттӑн вӗрет, пӗтӗм картиш ҫунат ҫапӑннӑ сасӑпа тулса ларчӗ.

Куриное кудахтанье, звонкий собачий лай, хлопанье крыльев заполнили весь двор.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Йытӑ каллех хӑма ҫине пусрӗ, хальхинче кӑшт ҫӳлерехрен тӗксе те илчӗ.

Пес опять тронул доску, на этот раз чуть повыше.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вара эпир пурсӑмӑр та сарайран сылтӑм енчи вутӑ аслӑкӗ айне кӗрсе тултӑмӑр, йытӑ хӑтланчӑшне сӑнаса тӑратпӑр.

Все мы, сколько нас было, забились под навес для дров, справа от сарайчика, и продолжали следить за щенком.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Йытӑ вара канӑҫа пӗлмесӗр темӗн ытла та пӑхкала пуҫларӗ.

Пес был очень возбужден и чем-то заинтересован.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Йытӑ сасартӑк шӑпах чарӑнчӗ, сӑмсине тата аяларах антарчӗ те урам тепӗр енчи хӑма ҫапса хунӑ хӳме патнелле шанчӑклӑн ҫул тытрӗ.

Вдруг щенок радостно тявкнул, еще ниже опустил нос и уверенно побежал к забору из планок на противоположной стороне улицы.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Епле шӑршлать вӑл! — терӗҫ ачасем, аран сывлӑшӗсене ҫавӑрса, йытӑ халь чӑнах та хӑйне йӑлтах, урӑхла тыткаларӗ.

Нюхает! — говорили ребята, тяжело дыша, щенок и в самом деле вел теперь себя совершенно иначе, вид у него был сосредоточенный.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Анчах Осетровӑй слободкӑна ҫитсен йытӑ аяккинелле пӑрӑнчӗ; ун чухнехи ишӗлчӗксем урлӑ уйӑх ҫутипе хамӑр епле чупса пынине эпӗ ӗмӗрне те манас ҫук.

Но, добежав до Осетровой слободки, пес свернул в сторону, и тут началась такая гонка при лунном свете по развалинам, какой я ввек не забуду.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Завснаб ҫав вӑхӑтра ачасенчен тахӑшне ҫаплах йытӑ ҫинчен каласа паратчӗ-ха:

Между тем завснаб опять рассказывал кому-то из ребят:

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Сирӗн пек шухӑшласан кирек мӗнле йытӑ та вӑрра, ҫӗр айӗнче пулсан та, тупать пулать.

— По-вашему, всякую собаку пусти — она вора из-под земли достанет?

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех