Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗ (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗлетӗн-и мӗнле шухӑш тытрӑм эпӗ? — терӗ вӑл, аллине анне хулпуҫҫийӗ ҫине хурса, хаваслӑ сасӑпа.

— Знаешь, что я сейчас решил? — сказал он веселым голосом, положив руку на плечо maman.

XI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав хускану вӑхӑтӗнче унӑн тӑпӑл-тӑпӑл хулпуҫҫийӗ ман тута ҫумне кӑшт ҫеҫ лекеймерӗ.

Плечико во время этого движения было на два пальца от моих губ.

IX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ Катенька хулпуҫҫийӗ урлӑ пӑхатӑп, хӑй вӑл, хурт ҫулӗ ҫине ҫулҫӑ хурса, ӑна ҫӗклесе илесшӗн тӑрмашать.

Я смотрел через плечо Катеньки, которая старалась поднять червяка на листочке, подставляя ему его на дороге.

IX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Боянӑн хулпуҫҫийӗ сике-сике илет.

Плечи Бояны дрогнули.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пӗчӗкскер, хулпуҫҫийӗ ҫине ҫакса янӑ винтовкӑран нумаях та ҫӳллӗ мар Малиша, комиссар тутлӑн ҫывӑрнине кура, ӑна вӑратма шеллесе пӗр вырӑнта тӑпӑртаткаласа тӑчӗ.

Малиша был так мал, что винтовка, висевшая у него за плечами, зарылась прикладом в снег, ему было жаль будить комиссара, который спал крепким сном, и он в нерешительности топтался на месте.

9 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вырӑнӗ тӑвӑррине пула хӑрах хулпуҫҫийӗ усӑнса аннӑ.

(одно плечо было на весу).

Пӗрре ҫӗрле… // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Каялла ҫаврӑнса, пӗшкӗнсе пӑхатӑп — вагон айӗнчен такамӑн пуҫӗ, хулпуҫҫийӗ курӑнать, пӗчӗк алӑсем мана атӑран тытма пикенеҫҫӗ.

Оборачиваюсь, наклоняюсь — из-под вагона виднеется чья-то голова, плечи, маленькие цепкие руки пытаются ухватить мой сапог.

67 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Ан тив, вӑл пултаруллӑ пултӑр, унӑн хулпуҫҫийӗ ҫинчи пуҫӗ те лайӑх пултӑр, анчах вӑл хӑй пӗлнӗ пӗк, хӑй ответлӑх туйса, хӑрамасӑр малалла пымасть пулсан, чи йывӑр условисенчен хӑй тӗллӗн тухса курман пулсан — вӑл командир мар-ха.

— Пусть он способный, пусть у него хорошая голова на плечах, но если он не действовал на свой страх и риск, по своему разумению, не выпутывался сам в трудных случаях, он еще не командир.

66 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ним тума аптранӑ пек, эпӗ ура ҫине тӑтӑм та, сӗтел тавра ҫаврӑнса пырса алла ун хулпуҫҫийӗ ҫине хутӑм:

Я поднялся, обошел стол и положил руку ему на плечо:

50 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Тынэтӑн хулпуҫҫийӗ ҫинче ӑслӑ пуҫ, Тынэт — чӑн-чӑн комсорг…

У Тынэта настоящая голова на плечах, Тынэт — настоящий комсорг…

Пӗчӗк сунарҫӑсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кэукай та, амӑшӗн тепӗр хулпуҫҫийӗ ҫине тайӑлса, тӗлӗрсе кайрӗ.

Дремал и Кэукай, склонившись на другое плечо матери.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ирхине Гоомо вӗсене татах пӑлансем шырама хушрӗ, хӑй, чирлӗ Чочоя хулпуҫҫийӗ ҫине лартса, Кэймид ялнелле ҫул тытрӗ.

А наутро Гоомо попросил их продолжать поиски, а сам усадил-больного Чочоя к себе на плечи и понес в поселок Кэймид.

«Ачалӑх иртрӗ пулӗ санӑн, Чочой!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Нина Ивановна хуллен ҫеҫ каччӑ патне пырса ун хулпуҫҫийӗ урлӑ журнал ҫинелле пӑхрӗ те негр ачин пысӑк сӑнӳкерчӗкне курчӗ.

Нина Ивановна тихонько подошла, заглянула через его плечо в журнал и увидела большой портрет мальчика-негра.

Тынэт хуйхи // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Екатерина Ивановна унӑн хулпуҫҫийӗ ҫӳлӗш кӑначчӗ те, ӑна ыталанӑ чух шӑллӗн пӗшкӗнмелле пулчӗ.

Она была ему по плечо, и он низко наклонился, обнимая ее.

25 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Чочой шаманӑн пӗркеленчӗк те хӑрах куҫлӑ, татуировкӑпа тӗрлесе пӗтернӗ пичӗ ҫине пӑхнӑҫем амӑшӗн хулпуҫҫийӗ ҫумне тачӑрах та тачӑрах ҫыпҫӑнать, шаман ярангӑран тухса каясса ҫав тери кӗтет вӑл.

Вглядываясь в одноглазое морщинистое лицо шамана, расписанное черными линиями татуировки, Чочой все плотнее и плотнее прижимался к плечу матери, он ждал, с нетерпением ждал, когда уйдет шаман из яранги.

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Хӑвӑртрах урама тухса байдарӑна антарма пулӑшӑр! — хушать Экэчо, хулпуҫҫийӗ ҫинчи винчестерне алла илсе.

— Выходите скорее на улицу, помогите столкнуть на воду байдару! — скомандовал Экэчо и снял с плеча винчестер.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Мукуҫ мучи, йӗкӗте кӗпе ҫухавинчен ҫатӑрласа тытрӗ те, хуткупӑсне хулпуҫҫийӗ урлӑ ҫаклатса, алӑк патне танкӑлтаттарса пычӗ, алӑка яри уҫса, тулалла вашт ҫеҫ кӑларса ячӗ.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вара, Сима унпала юнашар тенкел ҫине пырса ларсан, — вӑл, поэтӑн хулпуҫҫийӗ ҫине е чӗркуҫҫийӗ ҫине хӑйӗн сарлака алтупанне хурать те, хуллен кӑна ыйтать:

И когда Сима садился рядом с ним на лавке — он, положив на плечо или колено поэта широкую ладонь, тихонько просил:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Унтан, йывӑр аллисене ҫамрӑк каччӑн хулпуҫҫийӗ ҫине хурса, йӑвашшӑн малалла ҫапла каларӗ:

И, положив тяжёлые руки на плечи юноши, ласково продолжала:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Вавила Бурмистров каялла-маялла шухӑшлакалама тытӑнчӗ: вӑл хӑрах куҫ мӗн калаҫнисене нумайччен вӑрттӑн итлесе ҫӳрерӗ-ҫӳрерӗ те, пӗррехинче вара, алтупанне унӑн хулпуҫҫийӗ ҫине хурса, тӳрех ҫапла каласа хучӗ:

Вавила Бурмистров стал задумываться: он долго исподволь прислушивался к речам кривого и однажды, положив на плечо ему ладонь, в упор сказал:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех