Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳрне сăмах пирĕн базăра пур.
пӳрне (тĕпĕ: пӳрне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шерккей выртнӑ ҫӗртен тӑрса, кӗсйинчи укҫине кӑларчӗ, витӗннӗ чаппан айӗнчех, пӳрне вӗҫҫӗн шутла пуҫларӗ.

Шерккей быстро поднялся, вынул из кармана оставшиеся ассигнации и прямо под чапаном наощупь принялся их пересчитывать.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӳршӗпе кӳршӗ, мӗнле калас, хӑрах алӑри пӳрне пек пит килӗштерсе пурӑнмалла ӗнтӗ.

Сосед с соседом должны жить дружно, как пальцы на одной руке.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хурт сӑхнӑ пӳрне те, алӑсем те ыратаҫҫӗ, пуҫа ҫав тери пӗҫертет.

Палец и вся рука ныли немилосердно, и очень жгло голову.

3 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Шӑхаль паттӑрӗн пит-куҫӗ хӗп-хӗрлӗ, ҫӳҫне шакла кастарнӑ, хӗрлӗ ӗнси ҫинче пӳрне хулӑнӑш хутламсем.

Краснолицый, остриженный наголо, Степан с тремя жировыми складками на загривке был, конечно, сильнее Мишки.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Малтанласа хӗрсем ҫеҫ пӗр-пӗринпе пӳрне вӗҫҫӗн сӑпайлӑн тытӑнса карталаннӑччӗ, сӑвӑ каласа васкамасӑр ҫаврӑнатчӗҫ.

Сначала в хоровод стали девушки; взявшись за руки, они медленно ходили по кругу, вполголоса напевая и декламируя стихи.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Михаля пӗр самант аптраса тӑчӗ, сӑмсине пӳрне вӗҫҫӗн шӑнкартса, старостӑна тинкеререх пӑхрӗ.

— Михаля замер, громко икая, продолжал расспрос староста.

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алсиш тӑхӑннӑ пулин те пирӗн пӳрне вӗҫӗсем шӑнаҫҫӗ.

Концы пальцев холодели даже в рукавицах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Вахнов ҫав самантрах икӗ пӳрне хушшинчен пуҫ пӳрни вӗҫне кӑларса ун ҫине малтан хӑй пӑхса савӑнчӗ, унтан, хайхи кантӑк витӗр пӑхакан ҫынна та, курса савӑнма сӗнчӗ.

Вахнов сложил машинально кукиш, полюбовался им сначала сам, а затем предложил полюбоваться и смотревшему в окошечко.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Якку хӑй уринчи пысӑк пӳрни юнашар пӳрне еннелле, темле кукӑрӑлни ҫине пӑхать, кукӑр пӳрни патнелле аллине тӑсать.

Яков смотрит на большой палец ноги, как-то особенно загнувшийся к соседу, и протягивает к нему руку.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл сасартӑк шӑпах пулать, хӑйӗн ҫинҫе аллисене пӑчӑртарӗ те пӳрне сыпписем шатӑртатниех илтӗнчӗ, вара темӗнле ачалла йӗрсе ячӗ.

Она вдруг порывисто остановилась, сжала свои тонкие руки, так что на них хрустнули пальцы, и как-то по-детски заплакала.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Анчах пач та палламан ҫын аллине лексен, унӑн пӗчӗк аллисем ерипентерех хускалатчӗҫ: ача ют пите тимлӗн те асӑрханса хыпашлатчӗ, унӑн сӑн-питӗнче яланхи пек мар тимлӗх палӑратчӗ; ҫак ҫынна вӑл хӑйӗн пӗчӗк пӳрне вӗҫӗсемпе «пӑхса» паллама тӑрӑшать, тейӗн.

Но если он попадал к человеку незнакомому, тогда движения маленьких рук становились медленнее: мальчик осторожно и внимательно проводил ими по незнакомому лицу; и его черты выражали напряженное внимание; он как будто «вглядывался» кончиками своих пальцев.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл шыҫӑ пӳрне тутипе ҫӑвар тулли ӗмсе сура-сура пӑрахнӑ, ҫапла майпа ҫынна вилӗмрен ҫӑлса хӑварнӑ.

Он припал губами к нарыву, высосал его — и человек был спасен.

II. Симурден // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Шыҫӑ тӳсме ҫук шӑршлӑ пулнӑ, йӗрӗнтернӗ, тен, ҫынна ерекен чирех пулнӑ пуль-ха унӑн; ҫав ҫынна хӑтарса хӑварас тесен, ним тӑхтаса тӑмасӑр шыҫӑ пӳрне юхтарса кӑлармалла пулнӑ.

Нарыв был ужасный, быть может, даже заразный, и удалить его нужно было тут же, сейчас, немедленно.

II. Симурден // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ачан алӑ пӳрнисене пӗрле тытмалла, шӗвӗр пӳрне кӑкӗнчен пуҫласа кача пӳрнин кӑкӗ таран миҫе сантиметр пулнине виҫмелле.

Куҫарса пулӑш

Пепкене пулӑшмалла // Сывлӑх. Сывлӑх, 2014.03.06

Халӗ ӗнтӗ Софья Ивановна ӑна пӑхӑнса тӑмасть, ҫакӑн пирки те вӑл халӗ Ленӑн мӗнпур чӗре ыйтӑвӗсем ҫине пӳрне витӗр тенӗ пекех пӑхать.

Теперь Софья Ивановна не зависела от него, и уж одно это обстоятельство делало ее почти равнодушной ко всем сердечным проблемам Лены.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Витӗр курӑнакан эрех тумламӗ вӑраххӑн пӳрне ҫинчен алсыппи патнелле куҫать.

Капля прозрачного вина медленно ползла от пальца к запястью.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Марья пуҫ тайрӗ те, вӑл асӑрхиччен ӑна икӗ пӳрне хушшинчен виҫҫӗмӗшне кӑтартса, амӑшӗ ҫине ҫаврӑнса: — Ме сана, ҫыртса пӑх! — терӗ пӑшӑлтатса.

Она кланялась и, незаметно показывая ему кукиш, шептала матери: — На-ко, выкуси!

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Паян ӑна хӑйне лекнӗ пирки (унӑн питҫӑмартийӗсем ҫинче пӳрне вырӑнӗсем халӗ те хӗрелсе тӑнӑ-ха) — вӑл хӑш самантра та хӑйӗн тарӑхуне кирек кам ҫине те яма пултарнӑ.

А из-за того, что ему самому сегодня попало (на его щеках до сих пор краснели следы пальцев) — он в любой момент мог сорвать свою злость на ком угодно.

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Эпӗ халлӗхе пӳрне витӗр пӑхатӑп, анчах та манӑн тӳсӳм тулса ҫитсен вара…

Я пока смотрю сквозь пальцы, но когда у меня лопнет терпение…

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Кӑштах хӗрлӗрех те ӑвӑс тӗслӗрех, пурҫӑн евӗрлӗ пӗрчӗсем пӳрне хушшисенче чӗрӗ пекех юхаҫҫӗ, Валентина вӗсем ҫине чӗнмесӗр пӑхрӗ.

Чуть розовые, восковидные, шелковистые зерна, как живые, текли между пальцами, а Валентина молча смотрела на них.

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех