Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

манас (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Путсӗрлӗх килсе тухни пурӑнӑҫра час-часах усӑллӑ та пулать: вӑл ытлашши туртӑнса тӑракан хӗлӗхсене пушатать, хӑйне хӑй ытла шанас е манас туйӑмсене хӑй вӗсемпе питӗ ҫывӑх пулнине пӗлтерсе урӑлтарса ярать.

Появление пошлости бывает часто полезно в жизни: оно ослабляет слишком высоко настроенные струны, отрезвляет самоуверенные или самозабывчивые чувства, напоминая им свое близкое родство с ними.

XIX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Кунта ирттернӗ кунсене нихӑҫан та манас ҫук эпӗ.

О днях, проведенных здесь, я не забуду никогда.

«Кӗрен парӑсра» // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 57,59,61,63 с.

— Лешсем, уҫланкӑ ҫине тапӑнакансем, пирӗн пата хӑнана мӗнле ҫӳремеллине час манас ҫук-ха.

— А те, что на поляну нападали, долго будут помнить, как к нам в гости ходить.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗсем хӑйсен хуйхине нумай чӑтса ирттернӗ, — ӗмӗрӗсем иртиччен те манас ҫук.

Горя они своего хлебнули столько — до конца жизни из души не выжмется.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сирӗнпе пӗрле ирттернӗ вӑхӑта манас ҫук.

Не забуду часы, проведенные с вами.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах ку ӗмӗте манас марччӗ-ха, чӗрен чи улах кӗтесӗнче ачашласа усрасчӗ…

Но когда вырасту, всё равно посажу много-много слив.

Слива вӑрри // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 79–83 с.

— Ӗлӗкхи ҫинчен манас пулать.

Об старом забывать надо.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Осетровӑй слободкӑна ҫитсен йытӑ аяккинелле пӑрӑнчӗ; ун чухнехи ишӗлчӗксем урлӑ уйӑх ҫутипе хамӑр епле чупса пынине эпӗ ӗмӗрне те манас ҫук.

Но, добежав до Осетровой слободки, пес свернул в сторону, и тут началась такая гонка при лунном свете по развалинам, какой я ввек не забуду.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ӗҫсе ӳсӗрӗлес тӑн кайиччен… пурне те манас килет…

Хочется напиться… до беспамятства… забыть обо всем…

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пурне те манас килнӗ ун, анчах хӑлхара ҫынсен сассисем янӑранӑ, куҫӗ умӗнче типшӗм, кӑшт мала пӗкӗнерех, ҫиллес сӑнлӑ Тимофей Ильич Тутаринов тӑнӑ…

Ему хотелось забыться, а в ушах звучали голоса и перед глазами стоял сухой и сутулый Тимофей Ильич Тутаринов с гневным лицом…

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Нихҫан та манас ҫук Григорий Степанӑн куҫӗсем ҫак самантра епле ялкӑшса ҫуталнине.

Не забыть Григорию короткого взмаха Степановых глаз.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ ӑна нихҫан та манас ҫук.

Я никогда не забуду ее.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫук, кусене йӑлтах манас пулать…»

Нет, все это надо полностью забыть…»

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ан ман мана, хаклӑ чунӑм, эпӗ сана манас ҫук! —

— Не забудь ты меня, дорогая, а я тебя не забуду! —

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Маттур казаксем эсир. Патшапа тӑван ҫӗршыв сире нихҫан та манас ҫук», тет.

«Молодцы казаки, говорит, царь и отечество про вас не забудут».

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Манас тесен те манаймӑн, австриецсем палашӗсене ҫивӗчлетмеҫҫӗ, мӑкаскерпе чаклаттарнӑ сана, халӗ ӗмӗрлӗхех шӑйрӑк йӗр тӑрса юлать.

— И хотел бы, да не забудешь; палаши австрийцы не точат, тупым тебя секанул, теперь на всю жисть пухлый рубец будет.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хулана ҫитсе кӗриччен, юриех, Степан Ивановичран хӑй каласа панисем ҫинчен ыйтма манас мар-ха тесе, тутӑр вӗҫне тӗвӗлесе хутӑм.

Нарочно еще, не доезжая города, завязал узелок, чтобы не забыть попросить об этом Степана Ивановича.

Иван Шпонькӑпа унӑн аппӑшӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах мӗн кӑна панӑ пулӑттӑм-ши эп эс каланине манас пулсан!

Но чего бы не дала я, чтобы только забыть это!

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Ӗнтӗ, ырӑ ҫынсемӗр, кӑмӑллӑ пулсамӑр: мӗнле тӑвас-ши апла, сӑмахран каласан, ҫакна ак… (асатте ӗнтӗ, ҫут тӗнчере пайтах пурӑнса куркаланӑскер, сӑмаххисене эрешлетсе калаҫма пит ӑста, патшапа та калаҫма пултарӗччӗ-и тек) ҫакна ак, сӑмах май каласан, — хама та манас мар, сире те кӑмӑлсӑр тӑвас мар тесе калатӑп-ха, — чӗлӗмӗ пур-ха манӑн, анчах чӗртмеллисӗр аптрарӑм-ха».

«Уже, добродейство, будьте ласковы: как бы так, чтобы, примерно сказать, того… (дед живал в свете немало, знал уже, как подпускать турусы, и при случае, пожалуй, и пред царем не ударил бы лицом в грязь), чтобы, примерно сказать, и себя не забыть, да и вас не обидеть, — люлька-то у меня есть, да того, чем бы зажечь ее, черт-ма».

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫав кӗрӗксене вӗсем ӗмӗрне манас ҫук!

Он эти шубы век будет помнить, вот что!

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех