Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Аянӑн кӗре сӑн-питне ҫурма черчен, ҫурма кӑра кулӑ витрӗ.

Полунежная, полугрозная улыбка прорезала его смуглые черты.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сэт мӑйӑхне сӑтӑрса тӳрлетрӗ, Реджӑн тӑсӑлса чалӑшнӑ физиономине чеен куҫ хӗсрӗ те кӗтмен ҫӗртен чӑнласах, шухӑшлӑн пуплеме пуҫларӗ, унӑн йӑкӑлти куҫ шӑрҫисенче ҫеҫ, таҫта шалта, йӗкӗлтевлӗ кулӑ хӗлхемӗсем ялкӑшаҫҫӗ.

Сэт вытер усы, лукаво подмигивая натянутой физиономии Реджа, и стал внезапно серьезен, только в самой глубине его вертлявых зрачков вспыхивали насмешливые огоньки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫавнашкал кулӑ мӗне пӗлтернине Сӑпани хӗрарӑм чунӗпе тӳрех ӑнланать.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл ялан пӗччен ҫӳреме тӑрӑшрӗ, никампа та питех хутшӑнмарӗ, кулӑ таврашӗ вара унӑн питӗнче ӗмӗрне пулман тейӗн.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Матрос сывлама чарӑнчӗ тейӗн, пӗлес килнӗн — шиклӗ куҫӗсемпе Тартӑн шухӑшлӑ сӑн-питӗнче кулӑ мӗлкине хыпашлать.

Матрос перестал дышать и любопытными, испуганными глазами нащупывал тень улыбки в сосредоточенном лице Тарта.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Тарт питне пӗркелентерчӗ; унӑн сӑнне эрлӗк, анчах йӑваш кулӑ улӑштарчӗ.

Тарт сморщился; досадливая, но мягкая улыбка изменила его лицо.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Унӑн пичӗ ҫинче тимлӗ савӑнӑҫпа тулнӑ сапӑр кулӑ ҫиҫет.

Тихая улыбка осталась в его лице, полном напряженного восхищения.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

— Эпӗ-и? — боцман васкамасӑр, ассӑн сывларӗ, сӑнӗнче чее кулӑ мӗлтлетрӗ.

— Я? — Боцман неторопливо вздохнул и хитро улыбнулся.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ҫак кулӑ Ассоле ӑшӑтать те, васкатать те.

Улыбка эта грела и торопила Ассоль.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Анчах ҫаксенчен нимӗнпе те кая мар урӑх тӗлӗнтермӗш те пур: ҫепӗҫ кулӑ, хаваслӑх, каҫару ыйтни тата… вӑхӑтра каланӑ, кирлӗ сӑмах.

Но есть не меньшие чудеса: улыбка, веселье, прощение, и — вовремя сказанное, нужное слово.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӑл — йӑл кулӑ пек — шалти чи ҫутӑ туйӑмсен ытарайми илемӗпе хӗрелсе-ҫуталса йӑлкӑшать.

Он рдел, как улыбка, прелестью духовного отражения.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе чӗтресе Ассоль ӑна пӳрнинчен хывса илчӗ, йӗкӗр ывӑҫ ҫинче шыв тытнӑ пек тытрӗ, ҫамрӑклӑхӗн таса тӗшмӗшлӗхӗпе, пӗтӗм чунӗпе, пӗтӗм чӗрипе, ҫав тери хӗпӗртесе, тӗплӗн тишкерсе тухрӗ, унтан кӑкӑрӗ ҫумне пытарса питне ывӑҫ тупанӗсемпе хупларӗ; вӗсен витӗр чарӑнми йӑл кулӑ ӑнтӑлать, ҫакӑн хыҫҫӑн пуҫне усса Ассоль килнӗ ҫулпах ерипен каялла утрӗ.

Вся дрожа, сдернула она его с пальца; держа в пригоршне, как воду, рассмотрела его она — всею душою, всем сердцем, всем ликованием и ясным суеверием юности, затем, спрятав за лиф, Ассоль уткнула лицо в ладони, из-под которых неудержимо рвалась улыбка, и, опустив голову, медленно пошла обратной дорогой.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ывӑлӗ патне ӑнтӑлса пычӗ; янӑравлӑ кӗске кулӑ, тытӑнчӑклӑ кӑшкӑру тата куҫӗсенчи куҫҫулӗ — ҫакӑ ҫеҫ.

Она стремительно подошла к сыну; короткий грудной смех, сдержанное восклицание и слезы в глазах — вот все.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Санӑн эпӗ илтнӗ пек илтесчӗ: хӑлху ҫумне рак хуранӗ тытсамччӗ — унта ӗмӗрхи хум шавӗ; санӑн эпӗ юратнӑ пек — пӗтӗмпех юратасчӗ, вара ҫырӑвунта, юратупа этемсӗр пуҫне, телейлӗ кулӑ та тупӑттӑмччӗ».

Если бы ты слышала, как я: приложи к уху раковину: в ней шум вечной волны; если бы ты любила, как я — всё в твоем письме я нашел бы, кроме любви и чека, — улыбку…»

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Анчах ҫурӑмне аран-аран тӳрлеткелесе темӗнле асаплӑн сывласан та — терт-нушана нимӗн вырӑнне те хуманнине пӗлтерекен кулӑ Грэй сӑнӗнчен пӗртте хӑпмасть.

Но, как ни тяжело он дышал, с трудом разгибая спину, улыбка презрения не оставляла его лица.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

— Аван, — куҫӗсене хӗр ача ҫинчен куҫармасӑр ӑнланмалла мар калаҫӑвне тӑсрӗ мучи; куҫӗсенче ырӑ кӑмӑла пӗлтерекен ӑшӑ кулӑ йӑлтӑртатать.

— Хорошо, — продолжал непонятную речь старик, не сводя глаз, в глубине которых поблескивала усмешка дружелюбного расположения духа.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ассоль пиллӗк тултарчӗ ӗнтӗ; ашшӗн чӗр куҫҫи ҫине улӑхса ларса тӳмеленӗ жилет вӑрттӑнлӑхне уҫас тесе тӑрмашать е матроссен шавлӑ юррисене питех те кулӑшла юрлать; хӗр ачин самантран саманта улшӑнса тӑракан, кӑмӑллӑ сӑн-питне сӑнанӑҫем Лонгрен питӗнче ӑшӑ кулӑ палӑрма пуҫларӗ.

Ассоль было уже пять лет, и отец начинал все мягче и мягче улыбаться, посматривая на ее нервное, доброе личико, когда, сидя у него на коленях, она трудилась над тайной застегнутого жилета или забавно напевала матросские песни — дикие ревостишия.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Телейлӗ Нинӑн питӗнче тӗлӗкре те ӑшӑ кулӑ ҫиҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Урӑх сӑлтав мар-ши кунта? — тӑрӑхларах пичӗ ҫинче кулӑ ялкӑшрӗ Лиза аппан.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Куҫкӗски умӗнче темӗн тӗрлӗ кулӑ та туса пӑхрӗ, аллисене ҫепӗҫреххӗн тытма, куҫран ачашшӑн пӑхма вӗренчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.