Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пыман — ӗҫӗ те пӗтнӗ, — терӗ вӑл, ӑшӗнче юнӑхса тулнӑ ҫиллине шӑнарса.

— Не пришел — и всё тут, — сказал он, скрытно злобясь.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сергей халӗ те генерал ҫинчен шухӑшланӑ, унӑн кӑмӑллӑ, кӑшт кӑна кулакан сӑнне курса тӑнӑ, хӑй ӑшӗнче унпа калаҫнӑ.

Сергей и сейчас думал о генерале, видел его добродушное, слегка улыбающееся лицо и про себя разговорил с ним.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Пулма пултарӗ — килӗшрӗ Рагулин, хӑй ӑшӗнче Ефима пурне те калама юрать тесе шухӑшларӗ — Санӑн тырпул тухӑҫӗн планне пӗлес килет?

— Могло быть, конешно, — согласился Рагулин, уже окончательно решив, что Ефиму можно во всем открыться, — Ты заинтересовался моими планами на урожай?

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ванюша Ленӑна кунтан-кун ытларах юратнӑ, хӑй ӑшӗнче вӑл унпа час-часах калаҫнӑ — мӗн-мӗн кӑна калаҫман вӗсем, ҫавӑнпах пулӗ Ванюша ҫывӑрайми те пулнӑ, ҫывӑрсан та тӗлӗкре Ленӑна курнӑ…

А между тем с каждым днем Лена нравилась Ванюше все больше и больше, мысленно он частенько с ней разговаривал, — чего только не говорилось, и, может быть, от этого он потерял покой, видел ее во сне…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тутариновсем патӗнчен тухса шкула ҫитиччен те лӑпланмарӗ Прохор, хӑй ӑшӗнче Тимофей Ильичпа тавлашма чарӑнмарӗ.

Всю дорогу от Тутариновых до школы Прохор не мог успокоиться и продолжал спор с Тимофеем Ильичом.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗкӗнсе ларакан упӑшки ҫине пӑхса, Ниловна хӑй ӑшӗнче Тимофей Ильич халӗ те ӗҫне пӑрахманшӑн вӑрҫса ларнӑ.

Видя согнутую спину мужа, Ниловна мысленно ругала Тимофея Ильича за то, что так долго не бросал работу.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халӗ вӗсем сайра тӗл пулнӑ, тӗл пулсан та ӗҫсем ҫинчен анчах калаҫнӑ, ҫавах та вӑрҫӑра пуҫланнӑ туслӑхӗ вӗсен сӳрӗлмен, тата вӑйлӑрах ҫирӗпленнӗ, Усть-Невинскине илсе килнӗшӗн, хӑйӗн ҫуртне тума хушманшӑн, пысӑк стройка пуҫлӑхӗ туса лартнӑшӑн Ҫемен хӑй ӑшӗнче Сергее питӗ тав тунӑ.

И хотя теперь они виделись редко, а когда встречались, то говорили больше о делах, дружба их, начатая на войне, не только не расстроилась, но укрепилась еще сильнее, Семен был благодарен своему другу и за то, что он привез его в Усть-Невинскую, и за то, что рассоветовал обзаводиться своим домом, и за то, что поставил руководить такой важной стройкой.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кайсан-кайсан йӗр ҫӗтме пуҫларӗ, кӗрт ӑшӗнче кустӑрмасем малалла каяймасӑр пӗр вырӑнта шӑхӑрса ҫаврӑнаҫҫӗ, вӗҫекен пӑр татӑкӗсем машина ҫуначӗсене лексе чӑнкӑртатать, машина хыҫне такамӑн вӑйлӑ аллисем енчен енне ывӑтнӑн туйӑнать.

След постепенно терялся, колеса вязли в сугробе, с визгом вращались на месте,— гремели комочки льда о крылья, и зад машины точно кто-то сильными руками заносил то в одну, то в другую сторону.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл тухса калакансен сассине илтнӗ, хӑй ӑшӗнче вӗсем каланине тепӗр хут каланӑ, вӗсен сӑмахӗсене пӑтраштарса, хирӗҫ чӗннӗ — шухӑшсем пӑтраннӑ, унтан каллех уҫӑлнӑ.

Он слышал голоса ораторов, мысленно повторял то, что говорили они о нем, смешивал их слова со своими, спорил, возражал, — мысли его путались, а потом снова прояснялись.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Майлаштарӑп-ха, — терӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

«Выкручусь, — думал он.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Турбина ӑна питӗ хӑвӑрт ҫавӑрать те, ун ӑшӗнче вара электричество пулать.

Турбина его во всю силу раскрутит, а внутри будет вырабатываться электричество.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Глаша хӑйӗн ӑшӗнче, пурте алӑ ҫӗклерӗҫ-ши тенӗ пек, йӑл кулса илчӗ…

Глаша в своей душе, как бы желая знать, все ли подняли руки, усмехнулась.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вал кӑтра сухалне аллипе пуҫтарнӑ та, хӑй ури ҫине пӑхса, ӑшӗнче Нарыжнӑйа вӑрҫса ларнӑ.

Зажимая в кулаке курчавую бороду, он смотрел себе под ноги и мысленно ругал Нарыжного.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемен хӑй ӑшӗнче ҫапла шухӑшланӑ:

А про себя думал:

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей, аллисене тӑсса, тӗк пек ҫемҫе тӗркеме темле майсӑр тытса тӑчӗ, ҫак утиял ӑшӗнче чӗрӗ чун выртнине пӗртте шанмалла мар пек туйӑнчӗ ӑна.

А Сергей неумело, на вытянутых руках, держал мягкий и, как пушинка, легкий сверток, и ему не верилось, что в одеяле лежит живое существо.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унта, ҫатан айӗнче, кӑркка пек шултра чӑхсем ӑшӑнса выртнӑ, — хӑшӗ тусан ӑшӗнче йӑваланса, ҫунаттисемпе ҫапкаланнӑ, хӑшӗ, шур илнӗ пек куҫӗсене хупса, тутлӑн тӗлӗрнӗ.

Там, под плетнем, грелись крупные, как индюшки, куры, — иные копошились и били крылом о ногу, иные же сладко дремали, затянув глаза, как бельмом, белой пленкой.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Атарщиков хӑйӗн чунне ҫынсене уҫса кӑтартмасть, каласа ҫитермен шухӑшӗсене никама пӗлтермесӗр ӑшӗнче тытса усрать.

Атарщиков был замкнут, вынашивал невысказанные размышления.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Сӑнран юмарт пек хӑй, уҫӑ кӑмӑллӑ темелле, анчах мӗн-ши ун ӑшӗнче?

«Простой с виду, постный, — а что у него за душой?

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Паян эсех кӑн, эп ыран ӗлкӗрӗп! — терӗ Сергей Платонович, ӑшӗнче капланнӑ ҫиллине шӑнӑраймасӑр.

Умри ты нынче, я завтра! — тайно злобясь, говорил Сергей Платонович.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Ҫуркуннен тӗкӗ-ҫӳҫӗ те юлмасть акӑ — ыранах сивӗтет», — шутласа хучӗ хӑй ӑшӗнче Пантелей Прокофьевич.

И Пантелей Прокофьевич решил: «Прищемило весну, завтра саданет мороз».

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех