Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулмарӗ (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Юмӑҫӑн вӗҫӗмсӗр тӗлӗкӗсене Шерккей урӑх итлесшӗн пулмарӗ.
Шерккею уже претили бесконечные сны знахарки.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑнтӑрла ҫитиччен Шерккей Куҫинккасем патне кайса килчӗ — хуҫи килӗнче пулмарӗ: ыйткалама кайнӑ-мӗн.
До обеда Шерккей сходил к Кузинкке, но той не оказалось дома — ушла по миру побираться.

Тухтар унӑн ятне те пӗлетчӗ-ха, анчах ҫав вӑхӑтра ӑна асилесшӗн пулмарӗ.
Вот как звать ее, Тухтар никак не мог вспомнить, хотя раньше называл по имени.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йышлӑн пуҫтарӑннӑччӗ халӑх, пӗтӗм ял хӑпса килнӗччӗ, Кантюк таврашӗнчен кӑна никам та пулмарӗ.
Хоронили ее всей деревней, не было только никого из Кандюков.

Вӑл, ҫавна пулах, хӗрӗ ҫинчен пӗр самантлӑха та шухӑшласшӑн пулмарӗ, анчах ҫапах та манаймасть, аса илес мар та шухӑшлас мар тенӗ ҫӗртенех ун умне Селиме сӑн-сӑпачӗ тухса тӑрать — кӑвакарнӑ ҫӳҫӗ те, путса кӗнӗ питҫӑмарти те, ҫинҫелнӗ ал тунисем те…
На какое-то время он даже забыл и думать про свою дочь, но вот она вновь предстала перед ним седая, исхудавшая, какую он увидел нынче у Кандюков.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӑна никам та тавӑрса калакан пулмарӗ.
Ей никто не ответил.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Вӗлтӗрен туни пулмарӗ пуль-ҫке ку, ӑна-кӑна яманччӗ пулас», — терӗ Шерккей, чӑмлакне кашӑкӗ ҫине каялла кӑларса.
«Вроде она крапиву-то не клала в суп? Что это может быть?» — Шерккей выплюнул жевок в ложку.

Хӗрӳ ӗҫ вӑхӑтӗнче хӑй патӗнче ӗҫлеме вӑл пӗр-пӗр Тухтар пек тӳрӗ те ӗҫчен ҫынна тупасшӑнччӗ, — ун пекки тупӑнмарӗ, юлхавраххисемпе хӑй ҫыхланасшӑн пулмарӗ.
На страдную пору попытался найти трудолюбивого и честного парня вроде Тухтара, но никого не сыскал, а с пройдохами сам не захотел связываться.

Тухтар кӗтрӗ-кӗтрӗ, хыпар-хӑнар пулмарӗ.
Но сколько ни ждал Тухтар, к нему больше никто не вышел.

XXIII. Тавӑру черечӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Асӗнчи сӑмахӗсене калама ӗлкӗрес пек васкарӗ вӑл, хыпӑнчӗ, анчах хӑшпӗр сӑмахне уйӑрса илме пулмарӗ.
Торопливо, путанно, видимо, спешила сказать напоследок все, что хотела, но некоторые слова невозможно было разобрать.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗскӗнле йӑвашлӑх пулмарӗ Сайте хавалӗнче.
Не было жалкого смирения у Сайде.

Ҫемьери шатлӑха пула, Шерккейӗн кил-ҫурт пӑхас пирки шухӑшӗ те пулмарӗ.
А у самого хозяина и в мыслях не было чем-нибудь помочь ей по дому или по хозяйству.

Ак, кӗрӳ хирӗҫ мар-ҫке, хирӗҫ пулмарӗ.
Вот зять-то, выходит, и не против…

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унччен те пулмарӗ вӗсем Селиме аппана ярса та илчӗҫ.
Мы и опомниться не успели, а они как схватят тетю Селиме.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сайте хӑй пӑшӑрханнине кӑтартасшӑн пулмарӗ.
Сайде изо всех сил старалась не выказать волнения.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑҫатта ҫыпҫӑннӑ юра шӑлмашкӑн шӑпӑрӗ те яланхи вырӑнӗнчӗ пулмарӗ унӑн.
Даже не успела выставить в сени веник — обмести снег с валенок.

Нӑшӑклатмарӗ вӑл, ахлатасса та сассӑр кӑна ахлатрӗ, хӑйне мӗнле асап иккенне никама та пӗлтересшӗн пулмарӗ, Селимене кӑна теплерен: ӑша тем хытӑ кӗрет, пӗтӗм сывлӑша пӳлет тесе систерчӗ.
Она не ныла, не стонала вслух — не хотела, чтобы кто-то видел ее мучения, а сказала только Селиме, что давит ее что-то изнутри, дышать не дает.

Сайте, кӑмӑлсӑрланчӗ пулин те, хӑйӗн хавалне палӑртасшӑн пулмарӗ.
Сайде это не понравилось, но она не подала виду.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Темле ҫыхӑнусӑр кӗвӗсем салхуллӑн нӑйӑлтатрӗҫ, вӗсен вӗҫӗ те, пуҫламӑшӗ те пулмарӗ, йывӑррӑн ахлатнӑ пек илтӗнет хӗлӗх сасси.
Но мелодия получилась такая заунывная, что казалось, гусли не звенят, а стонут, разрывая на куски изболевшуюся душу.

Селиме паян мӗнле ӗҫлени ҫинчен тӗллӗн-паллӑн каласа пачӗ, унтан вара, мӗнле те пулин ҫӑмӑл тупса, паян хӑйсем Тухтарпа калаҫса татӑлнӑ шухӑша пӗлтересшӗн пулчӗ, анчах ӑна тӳррӗнех пуҫласшӑн пулмарӗ.
Селиме рассказала, как они сегодня работали, потом как бы невзначай перевела разговор на Тухтара, хотела поведать матери об их намерении, но прямо начать так и не посмела.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика