Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйса (тĕпĕ: туй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лагутин кулкаласа пынине Листницкий курмарӗ пулин те сассинчен туйса илчӗ.

Листницкий не видел, но по голосу Лагутина догадался, что тот улыбается.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пирускине мӑкӑрлантарса, хирӗҫ пулакансенчен хӑшӗ-пӗрисем хӑй ҫине хисеплӗн пӑхса иртнине туйса, Листницкий тротуарӑн сылтӑм енӗпе утрӗ.

Листницкий, покуривая, медленно шел правой стороной тротуара, изредка ловил на себе боковые почтительные взгляды встречных.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тарласа йӗпеннӗ кӗпи сивӗнсе ҫурӑма канлӗн уҫӑлтарнине туйса, Листницкий пӗр чӗнмесӗр выртрӗ.

Листницкий лежал молча, чувствуя, как на спине его приятно холодеет мокрая от пота рубашка.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ӑна эпӗ вӑрҫӑ пуҫлансанах туйса илтӗм.

 — Я предвидел это еще в начале войны.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хывӑннӑ хушӑра та вӑл ҫӑварти тутӑх йӳҫекне тата пуҫри пӗр чӗптӗм савӑнӑҫсӑр пушӑлӑха туйса тӑчӗ.

Раздеваясь, он все чувствовал вкус ржавчины во рту и безрадостную пустоту в голове.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйӗн пурнӑҫӗ ҫак пӗр кун хушшинчех тӗксӗмленсе килнине, ҫитменнине, чӗрене ыраттаракан шухӑшсем пӗтӗм чунне пушатса хӑварнине туйса, вӑл крыльца патне тӳплеттерсе ҫитрӗ.

Так дошел он до крыльца, чувствуя, как за этот день сразу потускнела жизнь и даже сам он словно внутренне вылинял от ноющих мыслей.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Эпӗ катаранах туйса килтӗм.

— Я ишо издаля почуял!

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кансӗр ҫывӑрнипе пичӗ чалӑшшӑн ҫӗвекленсе йӗрленнӗ Григорий ыйхӑран ҫӗр варринче вӑранса пуҫне ҫӗклерӗ, темӗнле курӑкӑн ытла та тутлӑ шӑршине туйса илнӗ, анчах ҫав самантрах ӑна сисми пулнӑ лаша пек, тутине мӗкӗлтеттерсе выртрӗ.

Проснувшись и приподняв голову, с косыми рубцами на щеках от неловкого сна, Григорий долго жевал губами, как лошадь, на минуту ощутившая и утратившая необыкновенный аромат какой-то травки.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑна вӑл кӗркуннехи самӑр такана ҫӗкленӗ пек ҫӗклесе йӗнерӗ урлӑ ҫавӑрса хурать те, ҫул тӑршшӗпех этем пӑх-шӑкӗн усал шӑршине тата хӑранипе лачкам йӗпе пулнӑ офицерӑн тулли ӳчӗ тӑрлатса чӗтренине туйса, сиккипех хӑйӗн взводне таврӑнать.

Как барана, вскидывает его поперек седла, скачет, все время ощущая противный запах человеческого кала, исходивший от офицера, и дрожь полного, мокрого от страха тела.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗр-пӗрне чун-чӗре сисӗмӗпе туйса ӑнланнӑскерсем, вӗсем, кӗрнеклӗ баварецпа лутра пӳ-силлӗ вырӑс салтакӗ, пӗр-пӗрин ҫине куҫран тинкерсе пӑхрӗҫ.

Чутьем понявшие друг друга, они смотрели друг другу в глаза, — высокий статный баварец и маленький русский солдат.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Незвиска ялне апат-ҫимӗҫ патне кайнӑ каптенармус сӑмакун тупса килсе казаксене хӑналантарнине Листницкий ҫавӑнтах туйса илчӗ.

Листницкий догадался, что каптенармус, ездивший в местечко Незвиску за продуктами, привез оттуда самогонки и угостил казаков.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл пурин ҫинчен те ӑшӑ кӑмӑлпа тӗпчесе ыйтрӗ, ҫавӑнпа Сергей хӑйпе юнашар хӑй пекех Ылтӑн Ҫӑлтӑрлӑ юратнӑ генерал ҫеҫ те мар, чи ҫывӑх ҫын ларнине туйса илчӗ, Сергей яланах астуса тӑнӑ ҫарти звани уйрӑмлӑхӗ халӗ таҫта ҫухалчӗ.

Он расспрашивал с таким искренним интересом, что Сергей вдруг увидел рядом с собой не только своего любимого генерала, но и самого близкого человека.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кустӑрмасем: тук-тук, тук-тук, тук-тук! тесе шакӑлтатса пынине илтетӗр те, вара рельссем пӗрлешнӗ тӗлте авӑна-авӑна илнине, вагон енчен-енне сулӑна-сулӑна пынине пӗтӗм ӳт-пӳпе туйса пыратӑр…

А колеса: тук-так, тук-так, тук-так, — и вы не только слышите этот однообразный говор колес, но и всем телом чувствуете, как плавно в беге раскачивается вагон…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемен пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе хӳшӗрен кил ӑшши тухнине туйса илчӗ.

Семен всем телом почувствовал как из шалаша пробивалось домашнее тепло.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑнӑхман сивве туйса, ҫынсем ҫӳҫене-ҫӳҫене илнӗ.

Люди ежились от непривычной свежести.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ури айӗнче ҫӳллӗ йӗпе курӑка туйса, Сергей ҫыран хӗррипе утрӗ.

Сергей шел по берегу, чувствуя под ногами высокую влажную траву.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эпӗ хам ӑшӑмра казак иккенне туйса илтӗм… — тесе кулса ячӗ вӑл.

Я почувствовал, что во мне живет казак… — он рассмеялся сказав это.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫапла лав ҫинче выртса пынӑ чух туйса илтӗм ҫавна…

И вот так, лежа на этой скрипучей бричке, я почувствовал…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хам юратакан хӗр ҫывӑх ларнине туйса пыма епле аван…

Как прекрасно чувствовать близость той, которую люблю…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфиса хӗрелсе кайрӗ, тутисене ҫыртрӗ, унӑн кулас та килет, куҫҫулӗ те тухать, чӗрине савӑнӑҫпа пӗрле темле, нихҫан туйса курман хӑрушлӑх килсе пусрӗ.

Анфиса краснела, кусала губы, ее мучили и смех и слезы, а на сердце было и весело, и как-то боязно.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех