Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑвӑн (тĕпĕ: ху) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗлместӗн-им эсӗ хӑвӑн айӑпна?

— Ты не знаешь за собой?..

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атту, хӑвӑн сухалу ҫинчен сӳпӗлтетме тытӑнтӑн, мӗн шалчи тума кирлӗ пире санӑн сухалу?

А то об бороде своей, на кой она клеп нам спонадобилась.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ав, хӑвӑн арӑму та пӗрлех ларать-ҫке.

— Вон и твоя с тобой сидит.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑвӑн инкекне пӗлсе тӑнӑ ҫӗртех, э… ан хевтелен, — вӗчӗрхенсе ӳкрӗ Прокофьевич, туйи вӗҫӗпеле урайне сарлака ункӑсем чӗркелесе.

Раз знаешь за собой беду — не рыпайся! — вскипел Прокофьевич, чертя по полу костылем широкие круги.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Каях-ха эсӗ, савнӑ ҫыннӑм, хӑвӑн ҫулупа, — кӳпчесе кайнӑ пӳрнисене чӑмӑрласа, виҫерен тухмасӑр ҫилӗллӗн канаш пачӗ ӑна хулсӑр Алексей.

— Иди-ка ты, милый человек, своим путем, — сжимая запухшие пальцы в кулак, сдержанно-злобно посоветовал Алексей-безрукий.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кашни ирех, пит ҫунӑ хыҫҫӑн столовӑя, стена ҫинче темӗн пысӑкӑш тупӑк пек ҫакӑнса тӑракан сехет айне пӗр йӗркерен тӑрса тухнӑ, амӑшӗ хыҫала тӑнӑ, вара, спальнӑран ашшӗ кӗххӗм-кӗххӗм туса ӳсӗркелени илтӗнсе кайсанах, йӑлӑхтарса ҫитернӗ тӗрлӗ сасӑпа «Эй, турӑ, хӑвӑн этемӳсене ҫӑл», унтан «Эй, ҫӳлти аттемӗр» юрӑсене юрлама тытӑннӑ.

Каждое утро, умывшись, выстраивались в столовой в ряд, под черным висячим гробом громадных стенных часов, мать стояла позади, и едва из спальни долетало сухое покашливанье отца, начинали разноголосо и фальшиво: «Спаси, Господи, люди Твоя», потом «Отче наш».

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эсӗ, Василиса, унта шӑлна ан йӗр, хӑвӑн ҫӑвару пирки пӗтӗм ӗҫе пӑсма пултаратӑн, — асӑрхаттарчӗ ӑна Пантелей Прокофьевич…

— Ты, Васенка, там-то не скалься, — предупредил ее Пантелей Прокофьевич, — могешь все дело испакостить через свою пасть…

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Атте кӗсрене тата хӑвӑн утна кӳлме хушрӗ.

— Батя велит запрягать кобылу и твоего.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑвӑн лашуна хӗрхенетӗн, манӑнни ҫинчен пушӑ та анма пӗлмест.

Своего коня прижеливаешь, а с моего кнут не сходит?

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑвӑн килӗнте хушса ҫӳре!..

На своем базу распоряжайся!..

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кай, хӑвӑн мӑнтӑркка арӑмна вӗрент!

Иди свою толстозадую учи!

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Илсе кил, тет, хӑвӑн мӗнпур юлташу-тусусене, эпӗ сире пурне те ҫӗнтеретӗп, тет, мӗн-ма тесен, ман кӗсрен амӑшӗ Петербургри офицерсен ӑмӑрту вӑййисенче мала тухнӑ, призсем илнӗ», тет.

— «Веди, грит, всех друзьев-товарищев, я вас всех покрою, затем что мать моей кобылы в Петербурге на офицерских скачках призы сымала».

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ ватӑ, хевтесӗрленсе пыратӑп, ҫавӑнпа хуҫалӑха эсӗ хӑвӑн аллуна ил, сан ҫинче пулать вӑл, — тенӗ.

Я — старая, немощь одолевает, а хозяйство ты к рукам бери, за тобой оно ляжет.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Сӗтӗрсе тух пирӗн пата хӑвӑн тухатмӑшна.

— Волоки нам свою ведьму!

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Сана кӗпе-йӗмсем ярса паратӑп: пилӗк мӑшӑр кӗске чӑлха, ҫӳхе катан пиртен ҫӗлетнӗ тӑватӑ кӗпе; тата санпа ӗҫ пирки те калаҫса пӑхасшӑн: эс халь пӗчӗкех мар чинра тӑратӑн, ҫавӑнпа та пӗлме тивӗҫлӗ ӗнтӗ, эпӗ ватӑлнипе халсӑрланса ҫитрӗм, санӑн хуҫалӑха йӗркелесе тӑрасси ҫинчен хӑвӑн шутласа пӑхас пулать, малалла та службӑра пулни ниме те кирлӗ мар тесе шутлатӑп.

Посылаю тебе белье: пять пар нитяных карпеток и четыре рубашки тонкого холста; да еще хочу поговорить с тобою о деле: так как ты уже имеешь чин немаловажный, что, думаю, тебе известно, и пришел в такие лета, что пора и хозяйством позаняться, то в воинской службе тебе незачем более служить.

I. Иван Федорович Шпонька // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫӗклен! пӗрре те пулин пӑхса илсем хӑвӑн арӑму ҫине, хускатсам-и тутусене, каласам пӗр сӑмах та пулин!..

Приподымись! погляди хоть раз на твою Катерину, пошевели устами, вымолви хоть одно словечко…

IX // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тискер кашкӑр ҫурисем те хӑйсен амӑшне туртса ҫурас ҫук, — хӗрӗм, пӑхса илсем-и ӗнтӗ хӑвӑн киревсӗр аҫу ҫине!»

И свирепые волченята не станут рвать свою мать, дочь, хотя взгляни на преступного отца своего! —

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Чӑн та, эс хӑвӑн асамлӑ вӑюпа ҫын чунне чӗнсе илсе асаплантарма пултаратӑн, анчах Катеринӑна хӑвна кирлӗ пек тутарасси пулмӗ, пӗр турӑ ҫеҫ тума пултарать ун пек.

Правда, ты взял нечистыми чарами твоими власть вызывать душу и мучить ее; но один только бог может заставлять ее делать то, что ему угодно.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Каях ҫӑва патне хӑвӑн юррупа! — хытах ҫиленсе кӑшкӑрчӗ Вакула.

— Убирайся к черту с своими колядками! — сердито закричал Вакула.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Хӑвӑн шурӑ аллуна чӳрече витӗр те пулин кӑларса кӑтарт…

Просунь сквозь окошечко хоть белую ручку свою…

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех