Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳтне (тĕпĕ: ӳт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун ӳтне те тупайман, вӑл мӗнле вилнине те никам та пӗлмест.

И тела его не нашли, и никто не узнал, как он умер.

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Мганнга ҫине тапӑнса, ун ҫийӗнчен тумтирне, илемлетекен япалисене хывма, вӗсене хӑй ҫине тӑхӑнма, ҫакса яма, ҫаратнӑ ҫынна лианӑсемпе шуйттан та салтмалла мар ҫыхма, ҫыхса хунӑ мганнга пек ӳтне сӑрлама, ҫумӑра вӗрсе-тухатма пултаракан пек хӑтланма темиҫе сехет ҫеҫ кирлӗ пулчӗ, тӗттӗм ҫынсем тӗлӗнмелле ӗненни ҫакна чип-чиперех тума пулӑшрӗ.

Напасть на мганнгу, снять с него одежды и украшения, облачиться в них самому, привязать ограбленного к дереву лианами так, что сам черт не мог бы распутать узлы, раскрасить себе тело, взяв за образец привязанного мганнгу, и разыграть роль заклинателя дождей — все это заняло лишь несколько часов, но понадобилась поразительная доверчивость дикарей, чтобы все сошло гладко.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ун урисем пуҫ ӳтне лекеҫҫӗ…

Я чувствую, как его лапки касаются моего черепа…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Уэлдон миссис ӑна ҫак хурт-кӑпшанка хӑйне ҫырттарса капашсӑрлантарнӑшӑн ӳпкелене чух вӑл, ӳтне юн тухиччен хыҫса, ҫапла тавӑрчӗ:

А когда миссис Уэлдон упрекала кузена Бенедикта за то, что он позволил зловредным насекомым так изуродовать себя, ученый, до крови расчесывая себе кожу, отвечал:

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вунӑ уйӑх иртсен, ӑна парӑннӑ тарҫисем, питӗ нумай асап тӳссе, ун ӳтне Занзибара йӑтса ҫитернӗ, 1874 ҫулхи апрелӗн 12-мӗшӗнче Ливингстона Вестминстер аббатствинче Англин корольсенчен кая мар хисеплесе асӑнакан ытти аслӑ ҫыннисемпе юнашар пытарнӑ.

Десять месяцев спустя верные слуги после бесконечных трудностей донесли его тело до Занзибара, и 12 апреля 1874 года Ливингстон был похоронен в Вестминстерском аббатстве, среди других великих людей Англии, которых она чтит не менее своих королей.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Паланкина хунӑ Муани-Лунга ӳтне чи хыҫалта йӑтса пычӗҫ.

Тело Муани-Лунга, уложенное в паланкине, несли в последних рядах процессии.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫын ӳтне кӗле куҫарма мӗнле йывӑр пулнине вӗсем пӗлеҫҫӗ, патшапа ун министрӗ кунта сасартӑк хӑйсемех ҫунса кайрӗҫ!

Поэтому они знали, сколь трудно обратить в пепел человеческое тело, а тут король и его министр вдруг сгорели сами собой!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тата темиҫе кун каймалла пулнӑ пулсан, ун ӳтне те, мӗскӗн Нэна пӑрахнӑ пек, тискер кайӑксене ҫиме пӑрахса хӑваратчӗҫ.

Еще несколько дней пути — и его труп бросили бы на съедение хищным зверям, как был брошен труп бедной Нэн.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗр хӗрарӑм выҫӑпа вилнӗ ачин ӳтне йӑтса пырать…

Одна мать несет на руках тело своего ребенка, умершего от голода…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ачасемпе ҫитӗннисем ҫара ӳтне хӑш-пӗр йывӑҫсен хуппинчен тӑвакан, кунта ӑна «мбузу» текен хытӑ чӑпта татӑкӗпе ҫеҫ хупланӑ.

Нагота всех этих детей и взрослых была едва прикрыта лоскутами жесткой материи, которую делают из коры некоторых деревьев и называют в этих краях «мбузу».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Негоро ӳтне тинӗсе ывӑтнӑ пулсан, ҫак нушасем пӗри те пулмастчӗҫ!

Труп Негоро был бы выброшен за борт, и не случилось бы всех этих ужасных катастроф!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Угого урлӑ каҫсан, вӗсем хурлӑхлӑ каравана тӗл пулнӑ: Ливингстона чунтан парӑннӑ тарҫисем ун ӳтне хӗвелтухӑҫ ҫыран еннелле йӑтса пынӑ.

Перейдя Угого, они встретили печальный караван: верные слуги несли тело Ливингстона к восточному берегу.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Халл капитанпа икӗ матрос ҫак вӑхӑтра тискер чӗрчун ӳтне тата темиҫе сӑнӑ кӗртсе лартрӗҫ, китӑн мӗнле те пулин тӗп органне лектересшӗн тӑрӑшрӗҫ.

Капитан Халл и оба матроса воспользовались этим, чтобы всадить копья в тело чудовища, стараясь задеть какой-нибудь жизненно важный орган.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Саша ӳтне хунӑ тупӑка, хӑмач пусмапа тата чӑрӑш лӑссисемпе илемлетнӗскере, партизансем питӗ асӑрханса йӑтса пычӗҫ.

Партизаны бережно несли на руках обтянутый кумачом и украшенный зеленой хвоей гроб с телом Саши.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн масарӗ ҫине: «Ҫакӑнта пирӗн юратнӑ Галя ӳтне пытарнӑ», — тесе ҫырса ҫапрӗҫ.

Над могилой повесили дощечку с надписью: «Здесь похоронена наша любимая Галя».

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн ӳтне спирт тултарнӑ тупӑка хунӑ.

залитого спиртом в гробу.

Пулеметчик Живоног Ҫурҫӗр Черниговщинӑри Заречное ялне ашшӗ патне янӑ ҫыру // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Чернигов губернинчи ҫывӑхри уездсенчи пиншер рабочисемпе хресченсем Щорспа юлашки хут сывпуллашчӑр тесе, унӑн ӳтне гостиницӑна лартрӗҫ.

У гроба Щорса, поставленного в гостинице, чтобы тысячи рабочих и крестьян соседних уездов Черниговской губернии могли придти и отдать ему низкий поклон.

Пулеметчик Живоног Ҫурҫӗр Черниговщинӑри Заречное ялне ашшӗ патне янӑ ҫыру // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Ан сӑтӑркала, ӳтне шӑтарӑн.

И не три — спину протрешь.

4 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Стройра утма та йӗркеллӗн вӗренеймен; паян, акӑ, сӑмахран, юлташӑн ура кӗллине таптаса ӳтне сӗвсе илнӗ.

Даже ходить в строю толком не умею; сегодня, например, отдавил товарищу пятку.

Ульяновскран килекен хыпарсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӗр уйӑх иртсен Зоя ӳтне Мускава илсе килсе Новодевичье масарне пытартӑмӑр.

… Месяц спустя тело Зои перевезли в Москву и похоронили на Ново-Девичьем кладбище.

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех