Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каҫсенче (тĕпĕ: каҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иккӗшӗ те вӗсем кунӗ-кунӗпех ӗҫленӗ, иккӗшин те вӗсен каҫсенче пӗр-пӗрне кӗтсе тӑрасси йӑлана кӗнӗ.

Оба они работали целыми днями, и у обоих вошло в привычку дожидаться друг друга по вечерам.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Каҫсенче ҫавӑн пек пухӑнса, лӑпкӑн та чун-чӗререн калаҫса ларнинче Авдотья халиччен туйман савӑнӑҫлӑха тупнӑ.

В этих мирных вечерних сборищах с негромкими душевными разговорами была прелесть, неведомая Авдотье раньше.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӗллехи вӑрӑм каҫсенче Авдотья ҫӗленӗ, Прасковья чӑлха-нуски ҫыхнӑ, Степан атӑ-пушмак ҫӗленӗ.

Длинными зимними вечерами Авдотья шила, Прасковья вязала, а Степан чеботарил.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Дуняшка патне вӑл канас килнӗ чухне, юрӑсем итлесе, ҫӑлтӑрлӑ каҫсенче ҫаран ҫинче ӗҫсӗр-мӗнсӗр выртас килнӗ чухне ҫӳрерӗ.

К Дуняшке он ходил тогда, когда ему хотелось отдохнуть, послушать песни и беззаботно полежать под звездами на лужке.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӗллехи каҫсенче ҫын ҫӳремен ялсенче ҫеҫ ҫавӑн пек ҫывӑраҫҫӗ.

Каким спят глухие деревни зимней ночью.

Умӗн калани // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ҫӗр пичӗ тӑрӑх хаваслӑ маршпа ҫуркунне утать, укӑлчасем патӗнче ӑшӑ каҫсенче ҫамрӑк сасӑсем юрӑ шӑрантараҫҫӗ:

Торжественным маршем вступала на землю весна, и у околиц вечерами теплыми запевали молодые голоса:

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Иртнӗ каҫсенче Эдвард яланах хӑйӗн кабинетӗнче ҫывӑрчӗ.

Все эти ночи Эдвард спал в своем кабинете.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫакӑн ҫинчен кала-кала панӑ пулать ӗнтӗ ӑна амӑшӗ вӑрӑм каҫсенче ӑшӑ сӑмахсемпе тата юратса.

Это о нем рассказывала ему мать длинными вечерами с глубокой нежностью и любовью.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ку вӑл яланах вӗсем хаҫат вуланӑ каҫсенче пулатчӗ.

Обыкновенно это было в те вечера, когда они читали в газетах о рабочем народе за границей.

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кашни килтех тата сад пахчи, ял тулашӗнче Америкӑри ӑшӑ кӑмӑллӑ еврей тытакан трактир пулма кирлӗ, унта вара каҫсерен хулӑн сасӑпа калаҫни, сӗрме купӑс калани, ҫурхи ӑшӑ каҫсенче, тахҫан авал Хӑвалӑхра пулнӑ пек, тул ҫутӑличченех ташӑ-юрӑ сасси илтӗнме кирлӗ…

И должно быть, около каждого дома — садик, а на краю села у выезда — корчма с приветливым американским жидом, где по вечерам гудит бас, тонко подпевает скрипка и слышен в весенние теплые вечера топот и песни до ранней зари, — как было когда-то в старые годы в Лозищах.

X // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Хӗрарӑмсем пӗр-пӗрин патне ҫӳретчӗҫ, хӗллехи каҫсенче Хуркайӑк патӗнче пухӑнатчӗҫ — хура хут илнисем те, халлӗхе ӑна илейменнисем те, ҫав хут паян мар-тӑк ыран килме пултарасса хӑраса кӗтекеннисем те: ҫакӑ пӗр-пӗринпе тан тӑватчӗ вӗсене, тӑванлаштаратчӗ.

Женщины ходили одна к другой, по ночам, в зимнюю пору, собирались у Журавушки — и те, которые уже получили похоронную, и те, которые хоть и не получили, но всякий час могли ее получить: это-то и уравнивало их, это-то и роднило.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Енчен унӑн пире кунта татах илсе килме кӑмӑл пулсан, эпир килетпӗр терӗмӗр; ма илсе килес мар-ха терӗ негр, уйрӑмах тӗттӗм каҫсенче, — тухатмӑшсем тӗттӗм каҫсенче пушшех ҫыпҫӑнаҫҫӗ-мӗн ун ҫумне, ҫавӑнпа ҫынпа пӗрле ҫӳреме лайӑх та ӑна.

Мы сказали, что и еще придем, если он нас возьмет с собой; а негр сказал: отчего же не взять, особенно в темные вечера, — ведьмы больше в темноте к нему привязываются, так это даже и лучше, чтобы побольше было народу.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Уяр каҫсенче тӳпе тулли ҫап-ҫутӑ ҫӑлтӑр, эпир месерле выртнӑ та вӗсем ҫипе пӑхса тавлашатпӑр: кам та пулин тунӑ-ши вӗсене е хӑйсемех пулса кайнӑ?

Бывало, все небо над головой усеяно звездами, и мы лежим на спине, глядим на них и спорим: что они — сотворены или сами собой народились?

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Елена хӑйне лӑпкӑ тытнӑ пек пулчӗ, анчах нимӗн те ҫимерӗ, каҫсенче ҫывӑраймарӗ.

Елена казалась покойной, но ничего не могла есть, не спала по ночам.

XXVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Катя вилни ҫинчен илтсен, Елена чылайччен хуйхӑрса пураннӑ, каҫсенче ҫывӑрса кайма пултарайман.

Елена очень тосковала и долго по ночам заснуть не могла, когда узнала о смерти Кати.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Мана, скульптора, мӗне кирлӗ ҫав сивӗ фантазин хӑраса ӳкнӗ йӑхӗсем! ҫав хӗллехи тӗксӗм каҫсенче, пӑчӑ пӳртре ҫуралнӑ сӑнарсем-и?

На что мне, ваятелю, эти исчадия запуганной, холодной фантазии, эти образы, рожденные в духоте избы, во мраке зимних ночей?

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Иртнӗ каҫсенче те, юлашки кунсенче те тулта вӗҫӗ-хӗррисӗр техника кӗмсӗртетни илтӗнет.

И в прошлые ночи, и в эти дни я слышал за стенами нашего медсанбата грохот идущей техники.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Манӑн та ыйхӑ киле пуҫларӗ — юлашки каҫсенче эпир виҫ-тӑват сехетрен ытла ҫывӑрман.

Меня тоже начало клонить к дреме — в последние ночи мы спали не больше двух-трех часов.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тӗреклӗ вӗренне вӑл пуринчен ытларах каҫсенче хӗрхенмен.

Особенно по ночам.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Каҫсенче форта кӗреттӗм.

По ночам я пробирался в форт.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех