Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашласа (тĕпĕ: ачашла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кассӑн-кассӑн вӑшлатса килекен йӑвашрах ҫил кальчасене ачашласа, хумхантарса илет.

Прерывистый ветер пробегал волнами по хлебам.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Чухӑн хуҫа ҫак ачана ачашласа тытнӑ та хӑй патне йӑтса кайнӑ.

Бедный купец приласкал мальчика, взял на руки и унес к себе.

Икӗ хуҫа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ сана тем пекех ачашласа ыталанӑ та, кинжалпа чиксе пӑрахма та пултарӑттӑм.

Я могу задушить тебя в своих объятиях или заколоть кинжалом!

ХLVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ой, мисс Луи, — тенӗ негритянка, ҫамрӑк улпут хӗрӗн пит аван ҫӳҫне ачашласа тураса, — сирӗн ҫӳҫ пит те илемлӗ-ҫке!

— О, мисс Луи, — говорила негритянка, нежно расчесывая роскошные волосы молодой госпожи, — какие у вас красивые волосы!

X сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл ҫав хӑйне тӳрех тӗллесе пӑхакан куҫсенче чӗрене ачашласа хумхантаракан шухӑш сисӗннине вуласа илчӗ.

Всадник заметил, что глаза девушки устремлены на него и в их выражении сквозил интерес… почти нежность.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ай-ай, Динго, — терӗ Геркулес, йытта ачашласа, — мӗнле намӑс мар сана!

— Ай-ай, Динго, — ответил Геркулес, лаская собаку, — как тебе не стыдно!

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ричард ятран ачашласа Дик тенӗскер, ҫак ята вӑл хӑйне тупса ача ҫуртне илсе пынӑ ҫынран туяннӑ.

Имя Дик, уменьшительное от Ричарда, было дано подкидышу в честь сострадательного прохожего, который подобрал его и доставил в воспитательный дом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл тепӗр енне ҫаврӑнса выртрӗ, хӑйпе юнашар выртакан кушака ачашласа илчӗ те сывӑрса кайрӗ.

Он повернулся на бок, погладил лежавшую рядом кошку и уснул.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Мартик!.. — Саша аллине тӑсрӗ те вӑкӑрӑн картланса тӑракан хулӑн мӑйне аллипе ачашласа сӑтӑрчӗ.

— Мартик!.. — Саша протянул руку, погладил быка по толстой, в складках шее.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ачасем Севӑна ҫурӑмӗнчен ачашласа илчӗҫ.

Ребята гладили Севу по спине.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ав ӗҫсем еплелле, Пальма, — терӗ Павел Николаевич, йыттине кӑшӑркка аллипе ачашласа.

— Вот какие дела, Пальма, — проговорил Павел Николаевич, погладив собаку шершавой рукой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Хӗрлӗ Ҫар килетех! — терӗ те Маруська шанчӑклӑн амӑшне ҫурӑмӗнчен ачашласа илчӗ.

— Красная Армия вернется! — уверенно сказала Маруська и погладила мать по спине.

48 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич ун ҫамрӑк чӗрине ачашласа ӑшӑтнӑ, ӑна хавхалантарса ҫунатлантарнӑ.

Матвеич пригрел и окрылил его мальчишеское сердце.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Чее хӑлхисене чӑнк тӑратса, Митьӑн ачашласа каланӑ ӑшӑ сӑмахӗсене ӗненмесӗртереххӗн итлетчӗ…

Подняв высокие чуткие уши, недоверчиво слушал ласковые, благодарные слова Мити…

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Халӗ сана ӑса вӗрентме те вӑхӑт, — терӗ Саша, чавка чӗппине хӑйӗн чернилпа вараланнӑ пӗчӗк пӳрнисемпе ачашласа.

— Пора тебя уму-разуму учить, — говорил Саша, ласково поглаживая испачканными в чернилах пальцами свою воспитанницу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Кайӑк-кӗшӗк ӗҫӗпе аппаланатӑр апла? — ыйтрӗ вӑл, ҫӑварне карса пӑрахнӑ чавка чӗппи ҫине пӑхса тата ӑна аллипе хуллен ачашласа.

— Птичьими делами занимаетесь? — осведомился он, взглянув на голого, ощерившего рот галчонка, и легонько погладил птенца по головке:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ваҫҫукӑн Матвеичран ялтан арестлесе илсе кайнӑ ҫынсем ҫинчен мӗн те пулин ыйтса пӗлес килет, анчах Матвеич ӑна сасартӑк пуҫӗнчен шӑлса, ачашласа илет:

Ваську хочется спросить, не слыхал ли Матвеич чего-нибудь о тех арестованных, которых увели из села гитлеровцы, но Матвеич вдруг ласково треплет его за чуб:

25 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич та тӗксӗм ҫӳрет, унӑн пуҫне ватмаллисем хӑйӗн те пайтах пулас, анчах вӑл Ваҫҫука пысӑк аллипе пуҫӗнчен ачашласа: — Манран пӗр утӑм та ан хӑп, ачам! Хӑвӑн юлташусене те, хӑвна та ҫирӗпрех тыт!.. — терӗ.

Степан Ильич, мрачный и озабоченный, с беглой лаской клал ему на голову свою большую руку и говорил: — От меня ни на шаг, хлопче! Держи крепче своих ребят и сам не унывай!..

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл Ваҫҫука пуҫӗнчен ачашласа илчӗ:

Она ласково погладила Васька по голове:

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Катя аппа Митьӑна хулпуҫҫинчен ачашласа илчӗ:

Тетя Катя ласково погладила Митю по плечу:

17 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех