Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ура сăмах пирĕн базăра пур.
Ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Бодовсков аванмарланнӑ пек пулчӗ, ҫара урисенчи шӑнӑрлӑ пӳрнисене хутлатса ура ҫине тӑчӗ те сырӑш еннелле таплаттарса кайрӗ.

 — Бодовсков смутился, поворочал узловатыми пальцами босых ног и встал, пошлепал к кормушке.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Крыльца умӗнчен Сергей Платоновича хирӗҫ ҫӳллӗ, пӑт-пӑт сарӑ пӑнчӑллӑ кӑвак вӗшле аҫи йӑраланса тухрӗ те ют ҫын умӗнче лӳперрӗн анасласа, вӑрӑм та тӗреклӗ урисемпе карӑнкаласа, ун-кун пӑхкаласа тӑчӗ; крыльца патӗнче йӗпкӗн хура муклашкасем евӗр курӑнса выртакан ытти вӗшлесем те ун хыҫҫӑн ҫавнашкалах юлхавлӑн карӑнса ура ҫине тӑчӗҫ.

У крыльца Сергея Платоновича встретил высокий, седоватый, в рыжих подпалинах борзой кобель, он встал навстречу чужому, потягиваясь на длинных жилистых ногах, зевая; за ним с такой же ленцой поднялись и остальные собаки, черными узлами лежавшие возле крыльца.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йывӑр ҫӳренӗ чухне кансӗртерех килчӗ-ха Наталйӑна: пӗҫ кӑкӗсем туртса ыратнӑ пирки, тепӗр чух вӑл кунӗ-кунӗпе те пӳртрен тухса кураймастчӗ, утнӑ чухне питне-куҫне пӗркелентерсе хуратчӗ те аран-аран ҫеҫ ураран ура ирттерсе пусатчӗ.

Беременность Наталья переносила болезненно, иногда целыми днями нельзя было ходить из-за мучительных болей в ногах, двигалась, приволакивая ногу, морщась.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урампа теплерен ҫеҫ ирткелесе ҫӳрекен ҫынсен ура сассисем аякран кӑчӑртатса илтӗнеҫҫӗ.

И шаги редких прохожих слышались еще издали.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урисем шыҫса кайнӑ, ура хырӑмӗсене йод сӗрнӗ, шурӑ нӳрлӗ мамӑкпа ҫыхнӑ.

Ноги опухшие, смазанные йодом икры, лежавшие на белой и влажной вате.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Урасем кӑна, — терӗ Ҫемен, — ют ура пек…

— Вот только ноги, — проговорил Семен, — точно и не мои…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тем шуйттанне пула, ура пӳрнисене йӑшӑлтаттарас йӑла пирки акӑ мӗн пулса тӑчӗ: вӑл утияла сирсе пӑрахрӗ те, нумайччен ман урасем ҫине сӑнаса пӑхрӗ.

Проклятая привычка шевелить пальцами ног привела к следующим результатам: она открыла одеяло и долго рассматривала мою ступню.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька Коршунов хӑйӗн ураран ура пускаласа тӑракан утне тарӑхса атӑ кӗлипе тапрӗ.

Митька Коршунов досадливо толкнул каблуком своего коня, переступавшего с ноги на ногу.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий пысӑк пӳлӗм алӑкӗ умӗнче, ураран ура пускаласа, пӗр хутчен ӳсӗрсе илчӗ, унтан тата тепре ӳсӗрчӗ, — пан вара пуҫне ҫӗклесе пӑхрӗ.

Григорий раз кашлянул, переминаясь с ноги на ногу у дверей зала, в другой — пан поднял голову.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗр, ури ҫине тӑрса, хулӑ пукана суллантарса хӑварчӗ, — ҫара ура ҫийӗн тӑхӑннӑ тӗрӗллӗ пушмакӗсемпе шаплаттарса утса кайрӗ.

Девушка качнула кресло, вставая, — зашлепала вышитыми, надетыми на босые ноги туфлями.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

 — Юлашки ҫулсем хушшинче ҫак ҫыннӑн ури айне ҫӗнӗ тупансем хурӑнса пыма мар, хальччен пулнисем те катӑлса-ванса пӗтнӗ, ура айӗнчен туха-туха ӳкнӗ — унӑн телейсӗрлӗхӗ ҫакӑнта ӗнтӗ.

— За последние годы под ноги этого человека не то, чтобы новые полозья подложили, даже старые разломились и выпали из-под ног — все его несчастье в этом.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Николай Николаевич каллех ура ҫине тӑчӗ, трибуна ҫине ораторсем пӗрин хыҫҫӑн тепри тухма пуҫларӗҫ; ҫак кун конференци ҫул ҫинче йӗркеленсе, стройпа утма вӗренсе ҫитнӗ, урасемпе вӑрӑмраххӑн та пӗр тикӗссӗн тата ҫирӗппӗн ярса пусма хӑнӑхнӑ ҫынсен походри колонни пек пулчӗ.

Николай Николаевич опять встал на ноги, на трибуне один за другим стали появляться ораторы; в этот день конференция была похожа на походную колонну людей, которые научились организованно и строем идти по дороге, привыкли шагать длинными шагами, вышагивая крепкий и ровный шаг.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл, мӗскӗн, ларса мар, асапланса пынӑ: е чӗлпӗре хай патнелле турта-турта илнӗ, е йӗнертен ярса тытса, пӗкӗрӗлнӗ, е ура пускӑчисем унӑн урисенчен туха-туха ӳкнӗ; кӗсре, ҫӑварлӑхне ҫыртса, ҫилленсе кайнӑ, ҫакӑн пек япӑх юланутҫӑран хӑвӑртрах хӑтӑлма тӑрӑшнӑ пек, час-часах сиккипе чупма пуҫланӑ.

Он, бедняга, не ехал, а страдал физически и духовно: то тянул к себе поводья, то сгибался, хватаясь рукой за луку; то стремя ускользало у него из-под ноги, — кобыла, закусив удила, злилась и, как бы желая поскорее избавиться от такого вялого кавалериста, часто срывалась в галоп.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пахчасенче сип-симӗс те ҫӑп-ҫӑра ешерсе выртакан ӳсентӑран урлӑ урисене ҫӗкле-ҫӗкле каҫса, вӗсем, ура айӗнче кӑчӑртатнине итленӗ пек, ҫаплах чӗнмесӗр пычӗҫ, вара ҫак вӑраххӑн шарламасӑр пыни вӗсемшӗн йывӑр пулчӗ.

Высоко подымая ноги и с трудом переступая по густой огородной заросли, они по-прежнему молчали, как бы вслушиваясь в шелест под ногами, и это затянувшееся молчание было для них тягостным.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Урапа ҫине, хӑйӗн сарлака юбка аркине пуҫтарса, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ ура хырӑмӗсене йӑлтӑртаттарса, мӑнтӑр та пысӑк, вӑйлӑ хӗрарӑм хӑпарчӗ, — ку.

А на шарабан, подобрав подол широченной юбки и блеснув загорелыми икрами, взбиралась грузная, высокая и сильная женщина, — это.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич шӑпах ҫак йӑмра айне, курӑк ҫине йывӑррӑн ларчӗ, кӗпине, аттисене хыврӗ те урисене шыва чикрӗ, — шывра ура пӳрнисем вӑрӑм та кукӑррӑн курӑнаҫҫӗ.

Федор Лукич опустился на траву, как раз под этой вербой, снял рубашку, сапоги и опустил в протоку ноги, — пальцы в воде казались длинными и сплющенными.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Урапа ҫинче ларса пыракан Дегтярев чут ҫеҫ ура ҫине сиксе тӑратчӗ.

Сидевший на телеге Дегтярев даже привстал на повозке.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Малтан вӗсем хыҫӗнче, ҫавӑнтах — ура айӗнчех йытӑ ҫухӑрни, нӑйкӑшни илтӗнсе кайрӗ те, Никифор Семеновичпа Володя хушшинче Бобик тӑватӑ урипех сывлӑша ҫӗкленсе, сикме пуҫларӗ.

Сперва позади них, а затем под самыми ногами раздался собачий визг и скулеж, и Бобик запрыгал между Никифором Семеновичем и Володей, взлетая всеми четырьмя лапами в воздух.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ваня кӑшт пӗшкӗнсе ури айне пӑхрӗ те, шурӑ тусан ларса тулнӑ, ҫӗнӗ ботинкӑллӑ икӗ ура курма ӗлкӗрчӗ.

Избычившись, Ваня сумел заглянуть себе под ноги и заметил за ними пару ног в новеньких, но уже покрытых белой пылью ботинках.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫапах та, пӗри шыранӑ вӑхӑтра, кашнийӗннех пӗр-пӗр шӑтӑкне упаленсе кӗрсе лӑпчӑнса выртасси килнӗ; ҫӳлте шыраканнине ураран ӳкиччен чуптарсан, сасартӑк ҫурӑм хыҫӗнчен, ура айӗнченех сиксе тухатӑн та, пӗтӗм вӑйпа ӑмӑртса пысӑк чул патне «патак-шакӑлтак» выртнӑ ҫӗре чупатӑн.

Но все же было очень соблазнительно заползти в такую дыру и прятаться там, пока тот, кто куликал, сбившись с ног рыскал по поверхности, а потом неожиданно выскочить у него за спиной, прямо из-под ног, и что есть духу нестись наперегонки к большому камню, возле которого брошена «палочка-застукалочка».

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех