Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

качча сăмах пирĕн базăра пур.
качча (тĕпĕ: качча) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Хорунжи хӗрӗ темерӗн! — хӑй тӗллӗн шухӑшларӗ Лукашка, — ха, качча пырать!

«Хорунжиха, — думал себе Лукашка, — замуж пойдет!

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Качча тухасси — пирӗн ирӗк мар.

Замуж — не наша власть.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Качча тухни мӗн вӑл?

— Что замуж пойдешь?

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Качча пырасса пырӑп, анчах та ухмахла ӗҫсем тӑвас ҫук, ан кӗт, — терӗ Марьяна, пуҫне ниҫталла пӑркаламасӑр.

Замуж пойду, а глупости от меня никакой не дождешься, — сказала Марьяна, не отворачивая лица.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Качча тухма вӑхӑт, тата аван ҫурта, Лукашкӑна качча тухмалла».

Замуж пора, да в хороший дом, замуж за Лукашку».

V // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Унӑн хӑйӗн Лукашки ҫинчен калаҫмалла, ӑна вӑл тин ҫеҫ казак пулма тирпейлесе ҫитернӗ, халӗ Марьянкӑна, хорунжи хӗрне, качча илсе парасшӑн.

Ей нужно поговорить про своего Лукашу, которого она только собрала в казаки и которого она хочет женить на Марьяне, хорунжевой дочери.

V // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Ҫапла, эхер те эпӗ ҫав хӗре качча илнӗ пулсан, манӑн парӑмсем пулман пулӗччӗҫ, халь вара эпӗ Васильева парӑмлӑ юлтӑм».

«Да, коли я бы на ней женился, у меня бы не было долгов, а теперь я остался должен Васильеву».

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пушӑ вӑхӑтра вара вӗсем пухура лараҫҫӗ, пикенсех «Инвалид» вулаҫҫӗ те чин ӳстереслӗх тӗлӗшпе тавлашаҫҫӗ, картла выляҫҫӗ, кӗҫӗн офицерсене хаваспах хӑйсене шӑварттарма ирӗк параҫҫӗ, килӗсенче улахсем — ӗҫкӗ-ҫикӗ каҫӗсем — йӗркелеҫҫӗ тата хӑйсен нумай йышлӑ хӗрӗсене качча парасшӑн вӗтеленеҫҫӗ.

В свободное же время они сидели в собрании, с усердием читали «Инвалид» и спорили о чинопроизводстве, играли в карты, позволяли охотно младшим офицерам угощать себя, устраивали у себя на домах вечеринки и старались выдавать своих многочисленных дочерей замуж.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл… вӑл ӑҫта-тӑр кайрӗ, качча тухнӑччӗ пулас… пӗр инженера.

Она… она уехала куда-то и, кажется, вышла замуж за… одного инженера.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Лешӗ ӑна кула-кула та йӗре-йӗре амӑшӗн ҫамрӑклӑхӗ ҫинчен, хӑй мӗнле качча тухнипе хӑйӗн ачисем ҫинчен каласа пачӗ…

Она, то смеясь, то плача, рассказывала ему про молодость его матери, про свое замужество, про своих детей…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Качча та унтах тухнӑ…

И замуж там же выходили…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Турӑҫӑм, хӗрне качча парса хӑйӗн ҫуртне кӗрӳшне парнеленӗренпе акӑ ӗнтӗ пӗр сакӑр ҫул ҫитрӗ пуль?

— Господи, уж годов восемь, как она дочку выдала и дом свой зятю отказала!

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унӑн куҫӗ умне темшӗн Драницкая графиня тухса тӑчӗ — ҫавнашкал хӗрарӑмпа пурӑнма, ахӑртнех, питӗ ырӑ пуль: намӑс мар пулсан, Егорушка ӑна хаваспах качча илнӗ пулӗччӗ.

Пришла ему почему-то на память графиня Драницкая, и он подумал, что с такой женщиной, вероятно, очень приятно жить; он, пожалуй, с удовольствием женился бы на ней, если бы это не было так совестно.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ну, тухрӗ вара качча

Ну, и пошла за меня…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Апла та, капла та хӑтланса пӑхатӑп, хӑлха ҫаккисем, пӗремӗк, ҫур пӑт пыл леҫтеретӗп — ҫук, тухмастӑп качча.

Уж я ее и так, и этак, и сережки, и пряников, и меду полпуда — не хо́чу!

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Яратӑп ҫураҫма, вӑл пур — тухмастӑп качча!

Засылаю к ней сватов, а она: не хочу!

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Качча тухасшӑн марччӗ вӑл мана малтан! — итлемесӗр малалла калаҫрӗ Константин.

— Не хотела за меня выходить! — продолжал Константин, не слушая.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Малтан вӑл мана качча тухасшӑн марччӗ, халӗ ӗнтӗ юратать, тунсӑхлать!

— Теперь любит и скучает, а ведь не хотела за меня выходить!

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хӗрсене лайӑх ҫынсене качча патӑм, ывӑлсенчен ҫын турӑм, халь пӗтӗмпех ирӗклӗ этем, мӗн тумаллине тунӑ, ӑҫта каяс тен; ҫавӑнта кай.

Дочек за хороших людей определил, сынов в люди вывел и теперь свободен, свое дело сделал, хоть на все четыре стороны иди.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Анчах ӳлӗм апокалипсисри тискер кайӑк пек хаяр революци пулмаллаччӗ-ха, ҫамрӑк качча ҫак ӗмӗт кӑна йӑпатрӗ…

Но впереди была революция, грозная, огненная, как апокалипсический зверь, и это утешало юношу…

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех