Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

качча сăмах пирĕн базăра пур.
качча (тĕпĕ: качча) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрпе качча лайӑхрах курасшӑн пулса нумайӑшӗ чӗвен тӑра-тӑра тухнӑ, вӗсене нихҫан та курман тейӗн ҫав.

Многие вставали на цыпочки, стремясь посмотреть на парня и девушку, точно никогда их не видели.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йӗкӗчӗ ӑна хӑех качча илесшӗнччӗ.

— Парень сам хотел на ней жениться.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫав Стефан чорбаджи ывӑлӗ Милкӑна качча илет тесе калаҫатчӗҫ те, тӗрӗс-ши ку хыпар? — ыйтрӗ майра хӑнасенчен пӗри.

— А ведь еще недавно ходил слух, будто сын чорбаджи Стефана сватался к Милке; правда это? — спросила одна гостья.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах лешӗн тӑванӗсем ҫав хӗре качча илесрен сивӗтнӗ.

Но его родители не соглашались.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынсем Милка ашшӗ-амӑшне Рачко Лилов пӑхӑрҫа качча пама ӳкӗтленӗ, Рачко ҫав Милкӑна ӑсран каяс пек юратнӑ.

Люди советовали Милкиным родителям обвенчать ее с Рачко Лиловым, сыном медника, который был от нее без ума.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мана качча тухса, хӑйне пӗтерет-ҫке вӑл.

Но она убивает себя, бедняжка, связывая свою судьбу с моей.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Вӑл тӗрӗс ӗнтӗ, — шухӑша кайрӗ Огнянов, — ҫавна пулах эпӗ те Радӑна качча илейместӗп-ҫке, мӗскӗн тӑлӑх хӗре пур инкек-синкекрен телей кӑтартнӑ пулӑттӑм та, юрамасть ҫав…

— Что правда, то правда, — задумчиво проговорил Огнянов, — потому то и я не женюсь на Раде, хотя мог бы этим избавить бедную сироту от многих тяжких горестей и дать ей счастье…

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Лалка таса хӗрача, — шӑппӑн каласа хучӗ тухтӑр, — ҫав Стефчова качча парас пулсан, вилет вӑл…

— Она — невинное дитя, — глухо проговорил доктор, — она умрет, если ее отдадут за этого…

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шел качча, питӗ шел!

Жаль парня, очень жаль!

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка инке, Юрданӑн качча кайнӑ хӗрӗ, начар теме те ҫук-ха хӑйне, ытла шапӑлти, ӑсран яракан хӗрарӑм, хӑйӗн йӑваш упӑшкине кирлӗ чух хӗнеме те пултараканскер, пуҫтарӑннӑ хӑнасене шӳтле-пӳтле сӑмахпа йӑпатса, ывӑна пӗлмен чӗлхине енчен енне вылятса тек шапӑлтатать.

Тетка Гинка, замужняя дочь Юрдана, все еще недурная собой, болтливая, взбалмошная бабенка, колотившая, когда считала нужным, своего смиренного мужа, забавляла гостей шутками и остротами, непрерывно сыпавшимися с ее неутомимого языка.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав качча пурнӑҫ малашлӑхӗ пулать, ватти хӑй чунӗ вилӗмсӗр ӗмӗрлӗхе каясса пӗлнӗ пекех, ҫамрӑкки хӑй малашлӑхне чунтан шанса кӗтет.

Этому юноше принадлежало будущее, и в будущее он смотрел с такой же верой, с какой старец обращал свои взоры к вечности.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йӗкӗт пӑшалне авӑрлать; Хӗрӗ ӑна ак калать: «Савниҫӗм, пӗр шиксӗр Шан хӑв шӑпуна», — ҫакӑн пеккисене юратма, качча илме юрать.

Ружье заряжает джигит; И дева ему говорят: «Мой милый, смелее Вверяйся ты року», — в таких можно влюбляться, на таких можно жениться.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ сире хам ҫинчен, хам качча мӗнле тухни ҫинчен юрласа парӑп, романсӗ кивӗ, анчах эпӗ хам та карчӑк вӗт.

Я вам спою про себя, как я выходила замуж, романс старый, но ведь и я старуха.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мана сирӗншӗн качча илет тесе кам каларӗ сире?

Кто говорил, что на мне он женится для вас?

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Манпа паллашасшӑн сана качча илчӗ тетӗр-и?

— Жениться на вас, чтобы познакомиться со мною!

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Пӗлетӗп, — терӗ Бьюмонт, вара авланас каччӑпа качча каяс хӗр хушшинче мӗнле сцена пулма пултарать, ҫавӑ пуҫланса кайрӗ, ыталашусемпех.

— Знаю, — сказал Бьюмонт, и началась обыкновенная сцена, какой следует быть между женихом и невестою, с объятиями.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫак калаҫӑвӑн вӗҫӗ вӗсем старик тӗлӗпе иртсе пынӑ чух пулчӗ; старик вӗсем алла-аллӑн тытӑнса пынине курчӗ те (ӗлӗк вӗсем апла ҫӳреместчӗҫ): «Качча пыма сӗннӗ, хӗрӗм вара килӗшнӗ. Аван», — тесе шутларӗ.

Конец этого начала происходил, когда они шли мимо старика; старик видел, что они идут под руку, чего никогда не бывало, и подумал: «Просил руки, и она дала слово. Хорошо».

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӗрӗ вара ӑна ҫапла тавӑрать: «Ҫук, тархасшӑн, мана хӑвӑра качча пыма сӗнӗр».

А девушка отвечает: «Нет, пожалуйста, сделайте мне предложение».

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпир ӗнер, сирӗн пек каласан, качча арсӑр арӑмсен ҫеҫ тухмалла, терӗмӗр.

Мы вчера решили, что, по вашему выражению, замуж должны выходить только вдовы.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах халӗ ӗнтӗ вӑл майӗпен хӑнӑхса ҫитрӗ, хӑй те ҫаплах шухӑшлать: «Мӗнех вара, авалтан юлнӑ йӑласене эпӗ хам та пӑхӑнмастӑп. Суту-илӳ ӗҫӗпе аппаланма тытӑнтӑм та — качча купца хӗрне илтӗм».

Но теперь он уже попривык и думал: «Что ж, я сам человек без предрассудков. Я занялся торговлей, женился на купчихе».

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех