Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Соколов (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Соколов шӑпах, ҫав ӳлесе ҫывхаракан самолета пеме хатӗрленсе, кӗтсе тӑрать-мӗн.

Соколов прицелился как раз в него и выжидал приближения воющего самолета.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Малтан пирӗн куҫ умне Соколов тухрӗ, унтан аяккалла вӗҫсе каякан «юнкерс» хӳри курӑнчӗ, виҫҫӗмӗш «юнкерсӗ», пирӗнтен пӗр аллӑ метртискер, кунталла чӑмма хатӗрленет иккен.

А сначала — Соколова, и хвост уходившего «юнкерса», и третий «юнкерс», входящий в пике метрах в пятидесяти от нас.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Акӑ, халь Соколов манӑн автомата хывса илчӗ те ҫӗрпӳртрен тухрӗ.

И вот сейчас Соколов выхватил у меня автомат и вышел из землянки.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Анчах ни Соколов, ни Буньков, ни ытти офицерсем, кураҫҫӗ пулин те, кун пирки пире пӗри те асӑрхаттармаҫҫӗ-ха.

Но ни Соколов, ни Буньков, ни другие офицеры не проронили ни слова в наш адрес, хотя вряд ли они не заметили нашего перевооружения.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ҫитӗ сана шӑл йӗрме! — ҫилӗллӗн пӳлчӗ ӑна Соколов.

— Брось, остряк! — зло перебил его Соколов.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫапла-и, Соколов юлташ?

Правильно, товарищ Соколов?»

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Соколов мана хурав пама ӗлкӗреймест, Буньков ҫитсе тӑрать.

Соколов не успевает ответить, Буньков уже тут:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Салху сӑн-питлӗ Соколов лейтенант ман пата пырса тӑрать, анчах хӑй темшӗн Наташӑран каҫару ыйтать.

Лейтенант Соколов — мрачный — подходит ко мне, но обращается почему-то к Наташе:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ кусем нимӗҫсем иккенне аван чухлатӑп, анчах Соколов лейтенант манран карабина туртса илет те: «Пемелле мар! Пемелле мар! Кусем — тыткӑна лекнисем! Тыткӑнрисене пемелле мар!» — тесе кӑшкӑрать.

Я понимаю, что это немцы, но лейтенант Соколов выхватывает у меня карабин: «Не стрелять! Не стрелять! Это пленные! В пленных не стрелять!»

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Катонин, Буньков тата Соколов ҫӗлӗкӗсене хывнӑ та ман машина хыҫҫӑн утса пыраҫҫӗ, оркестр хурлӑхлӑ юрӑ кӗвви калать, анчах ку Шопенӑн траур маршӗ мар, темле урӑх музыка.

Катонин, Буньков и Соколов, сняв зимние шапки, шли за машиной, на которой лежал я, а оркестр исполнял грустную песню, но это был не траурный марш Шопена, а что-то другое.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ну, калас килмест-тӗк, ан кала, — терӗ ҫемҫен Соколов.

— Ну не хочешь, не говори, — мягко сказал Соколов.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Соколов мана яланах килӗшнӗ, килӗшет те.

Мне всегда нравился Соколов.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Взвод командирӗ Соколов лейтенант ним чухлӗ те тӗлӗнмерӗ.

Комвзвода лейтенант Соколов не удивился:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мӗншӗн тесен ман пекки кунта татах пур, ку вӑл взвод командирӗ — Соколов лейтенант.

Избежал потому, что рядом был наш комвзвода лейтенант Соколов.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Низинӑна ҫитсенех санбата ӑсататпӑр! — терӗ Соколов, юлташсем спиртпа сӑтӑрса (мӗн тӑвас тен, чӑтас пулать!) ҫурӑма та, кӑкӑра та бинтпа ҫавӑрса ҫыхсан.

— Приедем в Низины — немедленно в санбат! — сказал Соколов, когда ребята протерли мне спиртом спину (жгло, но я терпел) и забинтовали всего — и спину и грудь.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Нуккӑ, хыв-ха шинельна! — терӗ Соколов.

А ну снимай шинель! — сказал Соколов.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Сулахай енчисене пӗлтер, окоп патнелле шуччӑр! — кӑшкӑрчӗ Соколов, каллех хӑлхине пӑчӑртаса.

— Передай влево: ползком к окопам! — крикнул Соколов, опять придерживая ухо.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Соколов пире пурне те пӗр ҫӗре пуҫтарчӗ.

Соколов собрал нас всех.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пӗтрӗ! — терӗ Соколов, ҫӗлӗкне хывса, шинель ҫаннипе тарлӑ питне сӑтӑркаланӑ май.

— Всё! — говорит Соколов, снимая шапку и вытирая рукавом шинели лоб.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ Соколов патнелле, вӑл пенӗ еннелле вирхӗнтӗм, унта — нимӗҫсем-ҫке-ха.

Я пытаюсь пробраться по окопу туда, куда стреляет Соколов, — там немцы.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех