Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратнӑ (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем хӑйсем юратнӑ ҫынна та ӑшӑ сӑмах каламаҫҫӗ.

которые не говорят добрых слов даже тем, кого любят.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпӗ Смоленск таврашне юратнӑ, юрататӑп та.

Я ревнитель Смоленщины, был им и останусь.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Эсӗ приказчике юрӑхлӑ пулӑн-ши вара, юратнӑ ҫыннӑм?

«Годишься ли в приказчики, мил человек?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл ӑна хӗрӳллӗ юратнӑ, пуҫласа пулас.

Она горячо любила, наверное в первый раз.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Мӗнле эсӗ, ывӑлӑм, эпӗ ҫук чухне ертсе пытӑн? — ыйтрӗ Ковшов хӑйӗн юратнӑ начальникӗ ҫинчен куҫне илмесӗр пӑхса тӑракан Петьӑран.

Как ты тут, сынок, командовал без меня? — спросил Ковшов у Пети, не сводившего с начальника преданных глаз.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ӑна вӑл виҫӗмкун ҫырса пӗтерчӗ, унтан, хӑйӗн учительне юратнӑ ача пек, икӗ хутчен тирпейлӗн тепӗр хут ҫине куҫарса ҫырчӗ.

Он закончил ее позавчера и затем дважды аккуратнейше переписал, как школьник, влюбленный в своего учителя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӗриленнӗ юн тымар тӑрӑх ҫӳренине туйса, Кузьма Кузьмич пӳлӗм тӑрӑх утнӑ, Володьӑн юратнӑ сӑввине ӗнӗрленӗ:

Ощущая, как в жилах разливается разгоряченная кровь, Кузьма Кузьмич шагал по комнате и бормотал излюбленные Володей стихи:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫакӑн пек ирхи лӑпкӑ минутсене Кузьма Кузьмич яланах юратнӑ.

Кузьма Кузьмич всегда любил эти сладостные минуты раннего утра.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Алексей, юратнӑ ачам, сана пит нумай каласа парас килет.

Алексей, миленький мой, хочется многое рассказать тебе.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Техника унӑн профессийӗ, унӑн юратнӑ ӗҫӗ, вӑл унпа кӑна чарӑнса тӑмасть, пур ӗҫе те хутшӑнать.

Техника была его профессией, его призванием, но он ею не ограничивался, ему до всего было дело.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Беридзе ӑна шӑллӗне юратнӑ пекех юратать.

Беридзе его любит, как младшего брата.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Ӗмӗтленнисемпе шанса пурӑннисенчен хӑтӑлсан, эпир хӑрушлӑхран та хӑрамастпӑр», — аса илчӗ вӑл хӑйӗн юратнӑ сӑввине.

«Освободившись от желаний, надежд и страха мы не знаем», — вспомнились ему полюбившиеся стихи.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хӗрарӑмсен совечӗ пирки эпӗ тахҫанах шухӑшласа пӑхрӑм, хамӑн юратнӑ халапа арӑма каласа ӳкӗте кӗртрӗм те пулас.

О женсовете я думал и, кажется, уже доказал жене свой любимый тезис.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Сӑмах пӗр-пӗр пысӑк ӗҫ ҫинчен пырать пулсан, вӑл яланах вара: «пӗр кӗренке иҫӗм ҫырли мар, тӑватӑ килограма яхӑн» тесе калама юратнӑ.

Она любила повторять фразу «не фунт изюму, а килограмма четыре», когда речь шла о чем-нибудь нешуточном.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпӗ яланах, ачаранпах ӗҫлеме юратнӑ — пире килте атте ӗҫе хисеплеме вӗрентнӗ.

Я всегда, с детства, любил работать — отец нас дома учил уважать работу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл вилнӗ чухне: «Халӗ эпӗ пӗччен пурӑнӑп. Эпӗ пӗртен-пӗр сана юратнӑ, юратрӑм, юратӑп…» тесе ӑна тупа турӑм.

Когда она умерла, я сказал: «Теперь я буду жить один. Я клянусь тебе, что буду любить тебя, любить тебя, любить тебя…»

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пит те хытӑ юратнӑ, Алеша.

Очень сильно любил, Алеша.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Юратнӑ.

— Любил.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Макӑрнӑ Комопа Кильди, шел пулнӑ ачине, ӑна хӑнӑхнӑ, юратнӑ пулнӑ-ҫке-ха.

Плакали Комо и Кильди, жалко было ребенка, к которому привыкла и которого любила.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл арӑмне питӗ хытӑ юратнӑ, ялти ҫынсенчен вӑрттӑн, ӑна авалхи йӑлапа пытарнӑ — арӑмӗ леш тӗнчере нимӗнле нуша та ан куртӑр тесе арӑмӗн мӗнпур пурлӑхне ун шӑтӑкне хунӑ.

Он очень любил свою жену и, втайне от односельчан, похоронил ее по старому обычаю — со всем принадлежащим ей имуществом, чтобы на том свете, как ему хотелось, она жила ни в чем не нуждаясь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех