Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ури (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анна, пӗртен пӗр Анна ҫеҫ пулчӗ унӑн куҫӗсенче, вӑл унӑн ури умӗнче тапаланса выртрӗ.

Она, одна она была в его глазах, билась у его ног.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорин чӑпӑркка аври, чӑн та, хир качакин ури тирӗпе питӗ ҫыпӑҫуллӑн турттарнӑскер-мӗн: аври вӗҫӗнче пӗчӗкҫӗ чӗрни те чип-чиперех упранса юлнӑ, ҫитменнине, питӗ ӑстайлӑн ӑна пӑхӑр таканпа таканласа капӑрлатнӑ.

Держак плетки Григория и в самом деле был искусно обтянут кожей ножки дикой козы; даже крохотное копытце на конце сохранилось в целости и было столь же искусно украшено медной подковкой.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн ҫӳҫӗ кӑвакпа пӗветнӗ шурӑ тутӑр айӗнчен тӑрмакланса тухнӑ (ыран хутма халь анчах вӑл кӑмакана кизексем хунӑ); ҫара ури ҫинчен тӑхӑнса янӑ атти, лӑкӑштатса, картишӗнче акӑш-макӑш ҫара шӑтнӑ курӑка ҫемҫен таптаса пырать.

Волосы ее, повязанные белым подсиненным платком, растрепались (она только что наложила в печку кизеков, приготовляя на завтра затоп), надетые на босые ноги чирики шлепали, мягко приминали буйно разросшуюся по базу молодь зеленых пышаток.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Явлӑкне якӑлти хӗрарӑмла ҫыхнӑ хӗрлӗ питлӗ хӗр-тарҫӑ вара, кунчаллӑ калушне ҫара ури ҫинчен тӑхӑнса янӑскер, казак умӗнчен кулкаласа, урисемпе шӑва-шӑва кайса, шыв кӳлленчӗкӗ тӑрӑх вите еннелле шаплаттарса каять.

Работница — румяная девка, в кокетливо повязанном платке и глубоких калошах, насунутых на босые ноги, — смеясь и оскользаясь, прошлепала мимо него по луже к сараю.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Кур, Анна, утатӑп, — хӑй тӗллӗн хӑвӑрт утса кайма тӑчӗ вӑл: анчах урисем кӗлетке йывӑрӑшне чӑтма пултараймарӗҫ, урай ури айӗнче йӑтӑнса аннӑ пек пулчӗ.

— Смотри, Анна, иду! — пытался пройтись независимо и быстро, но ноги не выдерживали тяжести тела, рвался из-под ступней пол.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ури вӗҫӗнче, чӗркуҫҫи ҫине ӳксе, арӑмӗ татӑлса йӗрет.

У ног его билась упавшая на колени жена.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗвел ури унӑн ҫу сӗрнӗ хӗрлӗ пичӗ ҫине пайӑркаланса ӳкет.

Столб солнечных лучей валился ей на розовое, намазанное жировкой лицо.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Суранлӑ ури кансӗрленӗ пирки ӑна крыльца ҫинчен анма йывӑртарах пулчӗ.

Ему трудно было спускаться с крыльца — мешала раненая нога.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халь анчах килсе кӗнӗ ҫынсем ҫине йӑлтӑркка хура куҫӗсемпе пӑхса, вӑл ҫирӗпленсе ҫитеймен ури ҫине шукаласа тӑчӗ те хӑранипе урайне ҫип пек ҫинҫе йӗрлӗн чӑрлаттара пуҫларӗ.

Он, оскользаясь, вскочил на свои еще шаткие ноги, круглыми агатовыми глазами глядя на пришедших, и, наверное, от испуга, зацедил на пол тоненькую струйку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл ывӑлӗпе хӗрне алӑра ҫӗкленипех крыльца еннелле утса кайма тӑчӗ, анчах ҫак самантра ури суран тӗлӗнче чӑтма ҫук ыратса килчӗ.

Держа их обоих на руках, он двинулся было к крыльцу, но боль пронизала ногу.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ах, эсрел хӑваласа тухнӑскер!.. — ятлаҫса илчӗ Пантелей Прокофьевич, утсен ури айӗнче лутӑрканнӑ ҫурана чӑпӑрккипе ӑшалантарма ӗлкӗрсе.

— Ах, черти тебя поднесли!.. — выругался Пантелей Прокофьевич, успев стегнуть кнутом раздавленного поросенка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ҫакӑнта вара, урам тӑваткалӗнче, пӗр кӗтмен-туман ҫӗртен пӑтӑрмахла ӗҫ пулса иртрӗ: урам урлӑ чупса каҫакан сысна ҫури, ҫул урлӑ каҫса кайма ӗлкӗреймесӗр, утсен ури айнех лекрӗ, нӑриклетсе илчӗ, унтан, таптанса лапчӑннӑскер, вичкӗннӗн ҫухӑрса, хуҫса пӑрахнӑ ҫурӑм шӑммине ҫӗклеме тӗрмешсе, аяккала шуса кайрӗ.

Но тут-то, на первом перекрестке, случилось неладное: поросенок, бежавший через улицу, замешкался, попал под копыта лошадей, хрюкнул и откатился раздавленный, повизгивая, норовя приподнять переломленный хребет.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Глубокӑй патӗнчи ҫапӑҫура аманнӑ хыҫҫӑн Григорий лӑпах пӗр эрне Миллеровӑри лазаретра йӑваланса выртрӗ, унтан, ури пӑртак тӳрленнӗ хыҫҫӑн, киле ҫитме шутласа хучӗ.

После того как был ранен в бою под Глубокой, Григорий провалялся в походном лазарете в Миллерове неделю; слегка подлечив ногу, решил поехать домой.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан вӑл казаксен речӗсем хушшинчен шуса тухрӗ те, ыратнине тӳсеймесӗр ури ҫине тӑрса, пуля анкӑ-минкӗлентерсе янӑ пуҫне чӑтӑмсӑррӑн ывӑтса илчӗ.

Выполз из цепи казаков, сгоряча вскочил, резко мотнул головой, контуженной пулей.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑй вилнӗ каччӑн сӳсленсе кайнӑ салтак обмотки сырнӑ ури ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхать, Крутогоров хӑй умӗнче кӑшкӑрнине те илтмест:

Она, не мигая, глядела на ноги убитого парня в солдатских, измочаленных временем обмотках, не слышала, как Крутогоров в упор кричал ей:

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл чылайччен тапкаланса выртрӗ, хӑркӑлтатса сывларӗ, обмоткӑллӑ урисемпе ҫӗре кукалерӗ, сарса пӑрахнӑ аллисем ҫине тӗревлесе ури ҫине тӑчӗ те мӑшлатса илчӗ, унтан, юлашки сывлӑшне кӑларса ярса, пуҫӗпе ҫӗр ҫине чикеленсе тӗршӗнчӗ.

Он долго бился и хрипел, колотил землю ногами в обмотках и под конец, опираясь на разбросанные руки, привстал, покряхтел, ткнулся лицом, в последний раз выдохнув воздух.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий вара, ури айӗнчи тӗрексӗр ҫӗр тепӗр хут йӑшма пуҫланине сиссе, Мускавра Снегирев тухтӑрӑн куҫ лечебницинче Гаранжапа туслашнӑ чухнехи майлах пайтах хушӑ йывӑр шухӑшсемпе тертленсе пуҫне ҫӗмӗрчӗ.

И Григорий, чувствуя, как вновь зыбится под его ногами недавно устойчивая почва, переживал, примерно, то же, что когда-то переживал в Москве, сойдясь в глазной лечебнице Снегирева с Гаранжой.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Брезент айӗнчен Ирина сиксе тухрӗ, ури айӗнчи пылчӑка та, ҫӑвакан ҫумӑрне те пӑхмасӑрах, вӑл Сергей патнелле утрӗ.

Из шатра выпрыгнула Ирина и, не видя ни дождя, ни луж под ногами, пошла к Сергею.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Федор Лукич ҫурӑмӗ хыҫӗнче лаша ури сассине илтрӗ те шарт сикрӗ…

Федор Лукич, услышал за спиной конский топот и вздрогнул…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Майӗпе лаша ури сассисем илтӗнми пулчӗҫ, хутор патӗнче, тӗтреллӗ ирхи сывлӑшра «у-р-р-ра-а-а!» кӑшкӑрни илтӗнчӗ, Хохлаков лашан чӗтрекен малти уринчен тытса, ҫӗкленме шутларӗ, лаши шиклӗн хартлатса, хӑйӗн хуҫи ҫине айккӑн пӑхкаларӗ…

Постепенно дробь копыт стихла, но уже вблизи хутора в туманном утреннем воздухе пронеслось «у-р-р-ра-а-а-а!», а Хохлаков хватался за дрожащую переднюю ногу коня, который тревожно всхрапывал и косился на своего хозяина…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех