Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫӗр ӑшӗнче газсем пухӑнса тӑнипе темиҫе ҫӗр атмосфера вӑйӗпе пусса тӑракан пит хӑватлӑ вӑй пире аялтан тӗртсе хӑваласа улӑхать.

Огромная сила, сила нескольких сот атмосфер, исходившая от скопления паров в недрах Земли, неодолимо выталкивала нас.

XLIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫав вӑхӑтрах сывлӑш вӗриленнӗҫемӗн вӗриленсе пычӗ, хӗрсе тӑракан атмосфера ӑшӗнче эпир тарланипе чӑм-шыва ӳкрӗмӗр.

Между тем температура поднималась все выше, мы буквально обливались потом в этой раскаленной атмосфере, напоминавшей жар, пышущий из печи литейного завода во время плавки металла.

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӑл хулпуҫҫийӗсене ҫеҫ сиктеркелесе илчӗ те хӑй ӑшӗнче шухӑша кайса пычӗ.

Тот лишь пожал плечами и погрузился в свои размышления.

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Эпӗ хам та ҫаплах шутланӑ, — терӗ пичче, — эпир ансӑр шӑтӑк ӑшӗнче, унӑн сарлакӑшӗ тӑватӑ чалӑш та пулас ҫук.

— Я так и думал, — сказал дядюшка, — мы находимся в узком колодце, не имеющем и четырех туазов в диаметре.

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ку кинжал — вунулттӑмӗш ӗмӗрти хӗҫ-пӑшал, ҫакӑн йышши кинжала рыцарсем пиҫиххи ҫинче ҫакса ҫӳренӗ, вӑрҫӑра ҫапӑҫнӑ чухне тӑшмана юлашкинчен ҫавӑнпа чиксе пӑрахнӑ: ку кинжал — Исландирен, — санӑн та мар, манӑн та мар, сунарҫӑн та мар, ҫӗр ӑшӗнче аялта пурӑнакан этемсен те мар, — терӗ.

Кинжал — оружие шестнадцатого века, настоящий кинжал с трехгранным клинком, который рыцари укрепляли у пояса и которым наносили в бою последний удар; кинжал испанского происхождения; он не принадлежит ни тебе, ни мне, ни охотнику, ни даже человеческим существам, живущим, может быть, в недрах земного шара!

XXXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫӗр чӑмӑрӗ ӑшӗнче, ҫак ҫӗр хӑвӑлӗнче этем ӑрӑвӗ ҫӗр ҫинчи ытти этемсемпе ҫыхӑну тытмасӑр пурӑнать тени вӑл пулма та пултараймасть, ӑса-тӑна та вырнаҫаймасть.

Допустить, чтоб человеческий род мог обитать в этой пещере, в недрах земного шара, не сообщаясь с Землей, — полнейшая бессмыслица.

XXXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫапла эпир кунта, ҫӗр хӑвӑлӗ ӑшӗнче пурӑнакан тискер кайӑксен тӗнчинче пӗр пӗчченех тӑратпӑр.

И мы были одни тут, в недрах Земли, во власти их хищных обитателей!

XXXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫав этем ӳчӗ, Бордо хулинчи святой Михаил масарӗнчи пек, уйрӑм тӑпра ӑшӗнче выртнипе темиҫе ӗмӗр хушши пӗртте ҫӗрсе саланмасӑр упранса юлнӑ-ши, — эпӗ ҫакна ӑнлантарса пама пултараймастӑп; анчах ҫав этем вилли, унӑн хурӑн хуппи евӗрлӗ типсе кайнӑ тирӗ, куҫпа пӑхсан ав каланма пултарассӑн туйӑнакан алӑ-урисем, ҫаплипех юлнӑ шӑлӗсем, темӗн чухлӗ ҫӳҫӗсем калама ҫук вӑрӑм ӳссе кайнӑ чӗрнисем — ҫаксем пурте ҫав тахҫанхи ӗмӗрти вилнӗ ҫын хӑй пурӑннӑ чухнехи майпах пирӗн куҫ умӗнче выртать.

Неужели сохранился он в течение целых столетий благодаря особым свойствам почвы, как на кладбище Сен-Мишель в Бордо? Этого я не сумею сказать; но скелет, обтянутый пергаментной кожей, его еще эластичные члены, — на вид по крайней мере! — крепкие зубы, густые волосы, ужасающей длины ногти на руках и на ногах — все это представилось нашим взорам таким, каким тело было при жизни.

XXXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Урӑх йышши тата урӑх нациллӗ этемсен ҫавӑн пек янах шӑммисене тата Францире, Швейцарире, Белгире хӑш-пӗр ҫӗр хӑвӑлӗсенчи ҫирӗп мар тӑпра ӑшӗнче тулнӑ, ҫавӑнтах тата хӗҫпе-сӑнӑ таврашӗ, кил-ҫуртри япаласемпе тӗрлӗ орудисем, ача-пӑчасемпе ҫитӗнмен ҫамрӑксен, ҫитӗннисемпе ватӑ ҫынсен шӑм-шаккисене тупнӑ.

Челюсти того же самого вида были найдены в рыхлой бесцветной почве некоторых пещер во Франции, Швейцарии и Бельгии, равно как и оружие, утварь, орудия, скелеты детей, подростков, взрослых и стариков.

XXXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кунти шывӑн пӗр пайӗ ҫӗр айӗнчи хӗрӳлӗхе пула пӑс пулса ҫӳлелле хӑпарма та пултарать; ҫавӑнпа пирӗн пуҫ тӑрринче пӗлӗтсем ҫӳреҫҫӗ, кунсӑр пуҫне ҫӗр чӑмӑрӗ ӑшӗнче, аслатиллӗ ҫиҫӗм кӑларакан электричество та пулса тӑрать.

Возможно также, что вода в водоеме под действием внутриземного огня отчасти испаряется; этим объясняется и образование облаков, нависших «ад нашими головами, и образование электричества, вызывающего грозы внутри плутонического грунта.

XXXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫӗр чӑмӑрӗ ӑшӗнче чи малтан уҫнӑ утрава хӑвӑн ятна парас чысран ан пӑрӑн.

Не отказывайся от чести дать свое имя первому острову, открытому в недрах земного шара.

XXXVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кӗрешекен тӗнче пурӑнмасть, ҫав тӗнчене хӑй ӑшӗнче тытса тӑракан анлӑх пурӑнать.

В борьбе мир не существует, тогда существует лишь простор, внутри которого он находится.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Тӳпе лӑпкӑ, ҫумӑр пӗлӗчӗсем ҫӳлерех пӗр вырӑнта тӑраҫҫӗ, малалла вӗсем йӑлтӑркка ҫутӑ ӑшӗнче ҫухалса каяҫҫӗ.

Небо спокойно; облака, поднявшись к самому своду, казалось, так и застыли на месте, растворяясь в холодных излучениях светила.

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ ҫав курӑксем мӗнле ӳснине пӗлетӗп: вӗсем тинӗс тӗпӗнче вуникӗ пин футран та тарӑнрах сарӑлса выртса тӑватӑ ҫӗр атмосфера таран пусӑрӑнса тӑракан шыв ӑшӗнче ӗрчеҫҫӗ, вара вӗсем час-часах карапсене ҫӳреме чаракан ӑшӑх вырӑнсем пулса тӑраҫҫӗ.

Я знал жизнеспособность этих растений, которые стелются по морскому дну на глубине более чем двенадцать тысяч футов, которые способны размножаться при давлении почти четырехсот атмосфер, и часто образуют мели, затрудняющие движение кораблей.

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпир ҫав тери пысӑк хӑвӑл ӑшӗнче тӑратпӑр, чӑннипе каласан — тӗттӗм тӗрмере тӑратпӑр.

Мы были в сущности пленниками в этой необъятной пещере.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатса тӑракан кӑвак пӗлӗт вырӑнне кунта ҫумӑр пӗлӗчӗсем хушшинче пӗтӗм йывӑрӑшӗпе пусса тӑракан гранитлӑ ҫирӗп чул тӳпе курӑнать; ҫак ҫӗр айӗнчи хӑвӑл темӗн пекех пысӑк пулсан та, ҫапах та унӑн ӑшӗнче планетӑн пӗр-пӗр чи пӗчӗкҫӗ спутникӗ те ҫавӑрӑнса ҫӳремеллӗх вырӑн ҫук.

Вместо небесной тверди с ее созвездиями я чувствовал над своей головой затянутый тучами гранитный небосвод, давивший на меня всею своею тяжестью, и как ни огромно было это внутриземное пространство, все же тут было бы тесно даже самому незначительному из спутников нашей планеты.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Манӑн вырӑна ҫул ҫине илсе тухнӑ мӗнпур утиялсенчен сарса тунӑ, вӑл илемлӗ сталактитлӑ пӗр хӳхӗм грот ӑшӗнче; урайӗнче вӗтӗ хӑйӑр, грот ӑшӗнче ҫурма тӗттӗм: кунта хунарпа факел таврашӗ те ҫутман, ҫапах та тул енчен пӗр ансӑр шӑтӑкран темӗнле ҫутӑ кӗрет.

Мое ложе, устроенное из наших дорожных одеял, помещалось в гроте, украшенном великолепными сталактитами и усыпанном мелким песком; в гроте царил полумрак; ни лампы, ни факелы не были зажжены, а все же извне, сквозь узкое отверстие, в грот проникал откуда-то слабый свет.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Тӑн кӗрсен, курах кайрӑм: эпӗ ҫурма тӗттӗм ҫӗрте, хулӑн утиялсен ӑшӗнче выртатӑп.

Когда я снова пришел в себя, вокруг стояла полутьма, я лежал на земле, на мягких одеялах.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Паллах, ҫӗр ӑшӗнче мӗнле те пулин улшӑну пулчӗ пулмалла: газ вут хыпнипе тар пек кӗрӗслетсе кайрӗ-и е пысӑк чул ишӗлсе ӳкрӗ-и?

Несомненно, какая-нибудь катастрофа в недрах Земли! Взрыв газа или падение огромной скалы.

XXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Унтан хунар ӑшӗнче юлашки ҫутӑ хӗлхемӗ мӑчлатса чӗтӗрерӗ.

Вот и последняя вспышка света.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.