Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантра (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Капланни ан пултӑр тесе, кам ӗҫе урӑх, майлӑ самантра тума пултарать, вӗсен ӗҫе ҫавӑн чухне тумалла.

Чтобы избежать этого, те, кто могут, должны приходить в это учреждение в другое более удобное время.

Учрежденире // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Майлӑ самантра паллашас шутпа ҫак ҫынна сывлӑх сунмалла.

В подходящий момент с таким человеком можно поздороваться.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫак самантра эпӗ вӑл хӗрача маррине, тӑшмана пӗр хӗрхенмесӗр тавӑракан боец иккенне ӑнланса илтӗм.

И я в ту минуту подумала, что она больше похожа не на девочку, а на бойца, который будет мстить врагу без пощады.

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Темиҫе минут эпир пӗр-пӗрне сӑмах хушмасӑр утрӑмӑр, анчах ҫав самантра Зоя сасартӑк савӑнӑҫлӑн урӑх сасӑпа каларӗ:

Несколько минут мы шли молча, и вдруг Зоя сказала совсем другим голосом, весело и решительно:

«Эсӗ фронта мӗнпе пулӑшрӑн» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӗсем иккӗшӗ икӗ тӗрлӗ ҫын пулнӑ, чунӗпе те вӗсем пӗрре те пӗр евӗрлӗ марччӗ, анчах уйрӑлнӑ самантра вӗсен куҫӗсем пӗр евӗрлӗ пек туйӑнчӗ мана, мӗншӗн тесен вӗсем иккӗшӗ те хӑйсен куҫӗсемпе, мӗн пултарнӑ таран пурне те ыталаса илме тӑрӑшнӑ пек пӑхрӗҫ.

Они были разные люди и внешне совсем не походили друг на друга, но глаза их в эту прощальную минуту показались мне совсем одинаковыми: оба словно обнимали взглядом все, что могли охватить.

Вӑрҫӑ кунӗсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах эпӗ ҫав самантра пирӗн пата тухнӑ профессортан Зоя ҫинчен ҫав тери хӑрушӑ сасӑпа ыйтнӑ пулмалла.

— Что с ней? — спросила я, должно быть, уж очень страшным голосом.

Йывӑр кунсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑл эпӗ тӗрӗс асӑрхаттарнине те питӗ лайӑх пӗлет, ӳлӗмрен каланӑ чухне тӗрӗс нота илсе калать, анчах асӑрхаттарнӑ самантра мар.

Он прекрасно знает, что я права, и в следующий раз возьмет верную ноту, но только не сейчас.

Малтанхи ӗҫ укҫи // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫак самантра эпӗ нихҫан та ывӑл ҫураласса ӗмӗтленмен, яланах шӑп ҫак хӗрача ҫураласса кӗтнӗ пек туйӑнчӗ.

В эту минуту мне показалось, что я вовсе никогда и не мечтала о сыне и всегда хотела и ждала именно ее, вот эту самую девочку.

Татах килте // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Хырӑмламас лутра старик ҫак самантра шӑпах пуҫӑн лартнӑ сӑра пички пек курӑнчӗ.

Толстый и приземистый, с большим животом, он и сам сейчас был похож на бочку.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫават, ҫын умӗнче темӗнпе аиӑпа кӗнӗ пек пуҫне чикнӗ, вӑл пӗрре лапсӑркка шурӑ ҫӳҫлӗ Эпселемӗ, тепре хӑй умӗнче урисене сарса пуснӑ Элентее пӑхать, куҫӗ канӑҫсӑр, темӗн манса хӑвармарӑм-ши тенӗ пек мӑчлаттарать; ҫак самантра ӑна аллинчи шакӑртми те ытлашши япала пек тӳйӑнчӗ, вӑл ӑна кӑмака ҫинелле ҫиллессӗн ывӑтса ячӗ.

Сянат же сидел с таким видом, будто в чем-то провинился перед присутствующими; часто хлопая веками, он поглядывал то на седоволосого Эпселема, то на широко расставленные ноги Элендея; в этот миг даже трещотка, которую он держал в руках, показалась ему лишней, и он сердито швырнул ее за печку.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сасартӑк ӑна ҫак самантра тепӗр майлӑ шухӑш килсе кӗчӗ: луша килчӗ пуль-ха вӑл кунта.

И тут его молнией пронзила мысль: а может, зря он сюда пришел?

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав тӗнче самантра тенӗ пек шӑранса пӗтрӗ, тӗттӗмленчӗ.

И ему кажется, что вокруг темно и пусто.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шӑпах ҫав самантра вӑл хӑйне ятран чӗннӗ пек илтрӗ.

И именно в это время ему послышалось, будто его зовет кто-то.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккейӗн пӗр самантра ҫанҫурӑмӗ сӑрӑлтатса илчӗ, ҫӳҫӗ, йӑшӑлтатса, вирелле тӑра пуҫларӗ, куҫ чарса енчен енне пӑхкаларӗ.

У Шерккея от ужаса спина покрылась холодным потом, он шарил глазами вокруг и ничего и никого не видел.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫавӑнтах Кантюк сӗннӗ укҫана ярса илчӗ, алли пӗр самантра чӗтреве ӳкрӗ.

Шерккей схватил тяжелый кисет с деньгами, руки его дрожали.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗнпе пулӑшӗччӗ вӑл Тухтара ҫав чӗре ҫӗклейми йывӑр самантра?

Чем помочь Тухтару в этот тяжелый момент?

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кирлехчӗ-ши ҫак самантра Елисса ӑҫта иккенне пӗлни?

А на что нужна была в этот момент Елисса?

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сайте ҫӗклессе ҫӗклерӗ те, ҫав самантра ӑна хӑй ӑшӗнче тем татӑлса аннӑн туйӑнчӗ, йывӑр ҫӗклемне лаштах пӑрахрӗ.

Сайде поднять-то подняла свой конец, но почувствовала, как внутри у нее что-то оборвалось, она тут же отпустила непосильную ношу.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ентӗ кирек мӗнле пулсан та, Шерккейӗн ҫак самантра Элентейпе калаҫас кӑмӑлӗ ҫукчӗ-ха, вӑл тилхепине хӑрах енне карт туртрӗ, ҫӳренӗ васкаса утма тытӑнчӗ.

Ему нисколько не хотелось заводить сейчас разговор с братом, и он, дернув вожжи, понукнул рыжуху убыстрить шаг.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫил хапхи ҫав самантра чӗриклетсе уҫӑлчӗ, картишӗнче ура сасси илтӗнчӗ.

В это время скрипнула калитка, под окном послышались шаги.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех