Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫавӑнтах унӑн хӗрӗ, хӗрлӗ ҫӳҫлӗ Настя, ҫавӑрӑнкалатчӗ; вӑл хӑйӗн симӗс куҫӗсемпе арҫынсем ҫине пӑхнӑ чух унӑн сӑмси шӑтӑкӗсем сиккелесе тӑратчӗҫ.

Тут же вертелась ее дочь, рыжая Настя, — когда она смотрела зелеными глазами на мужчин — ноздри ее острого носа вздрагивали.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Хуҫасем апатланма, ҫывӑрма хыпаланса хатӗрленнин тата апатланнин, чир-чӗрсен, ыйӑхӑн тухатса лартнӑ ҫаврашка ӑшӗнче пурӑнатчӗҫ; вӗсем ҫылӑхсем ҫинчен, вилӗм ҫинчен сӑмахлатчӗҫ, унтан пит хӑратчӗҫ, вӗсем тырӑ пӗрчисем арман чулӗ тавра сиккеленсе тӑнӑ пек, вӑл кӗҫех лапчӑтса пӑрахӗ тесе, кӗтсе сиккелесе тӑратчӗҫ.

Хозяева жили в заколдованном кругу еды, болезней, сна, суетливых приготовлений к еде, ко сну; они говорили о грехах, о смерти, очень боялись её, они толклись, как зёрна вокруг жернова, всегда ожидая, что вот он раздавит их.

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.