Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл пальтопа, шлепкепе, ҫавӑнпа та ҫӗрлехинчен, эпӗ калавӑма пуҫланӑ вӑхӑтринчен, урӑхларах сӑн-сӑпатлӑ, анчах мана эпӗ хамӑн историе, ҫӗнӗрен пуҫланма хатӗрскере, тепӗр хут путнӑн туйӑнса кайрӗ.

Он был в пальто, шляпе и имел поэтому другой вид, чем ночью, при начале моего рассказа, но мне показалось, что я снова погружаюсь в свою историю, готовую начаться сызнова.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӑна эпир ҫӗр каҫатпӑр, мулкачсем вӗсем кун каҫаҫҫӗ, вӗсемшӗн кӑнтӑрла ҫӗрлехинчен нумай хӑрушӑрах.

Это мы ночуем, а зайцы днюют, и им днем куда страшнее, чем ночью.

Мулкач ҫӗр каҫни // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 9 с.