Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Эпӗ вӗренесси пӗтичченех салтаксемпе пӗрле уй тӑрӑх чупса ҫӳреттӗм, унтан вара вӗсене пӗтӗм хула урлӑ казармӑсем патне ҫити ӑсататтӑм, хыттӑн юрланисене итлесе ырӑ сӑн-питсене пӑхкаласа пыраттӑм, сӑнӗсем пурте ҫӗнӗскерсемччӗ, тин ҫеҫ ҫаптарса кӑларнӑ пилӗк пуслӑх укҫасем пекехчӗ.

Я бегал по полю с солдатами вплоть до конца учения и потом провожал их через весь город до казарм, слушая громкие песни, разглядывая добрые лица, всё такие новенькие, точно пятачки, только что отчеканенные.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.