Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ворошиловӑн вичкӗн сасси ҫӑттӑн та ҫывӑххӑн пуҫтарӑнса тӑнӑ ҫарҫыннисен ушкӑнӗ ҫийӗпе янтӑраса каять.

Резкий голос Ворошилова разносился по тесно и близко придвинувшейся толпе бойцов:

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Бекешине вӑл хывса пӑрахнӑ, ҫийӗнчен салтак кӗпи ҫирӗп кӑкӑрне ҫӑттӑн тытса тӑрать, ҫухави хӗррийӗ тарланипе хуралса тӗксӗмленнӗ.

Бекешу он сбросил, военная рубашка обтягивала его крепкую грудь, край ворота потемнел от пота.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пӗччен юлсан, Любовь ӗҫне пӑрахнӑ та, куҫӗсене ҫӑттӑн хупса, пукан хыҫӗ ҫинелле тайӑннӑ.

Оставшись одна, Любовь бросила работу и прислонилась к спинке стула, плотно закрыв глаза.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эппин, хуп-ха куҫна (эсӗ куҫна хупнӑччӗ ун чухне, аса илтерем), — Матви чӑрлаттарса пӑхакан Кӗҫение хӑй ҫумне ҫӑттӑн пӑчӑртарӗ те, арӑмӗн тути ҫинчи сӗткенне пӗтӗмпех ӑшне сӑрхӑнтарасла, ҫав йӗрӗлчене тутипе вӑрахлӑха тӗкӗнсе тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ун куҫӗ ҫутӑ та савӑнӑҫлӑ, шӑлӗсем вӗтӗ те пӗр-пӗринпе ҫӑттӑн ҫыпҫӑнса тӑраҫҫӗ, сасси виҫене ларса ҫитеймен-ха.

Глаза у него были светлые и веселые, зубы мелкие, плотные, голос еще не установился.

XIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах та ывӑлӗ умне хӑрушлӑх тухса тӑнине ӑнланни ӑна хӑвӑртах ура ҫине тӑратрӗ: вӑл васкавлӑн тумланчӗ, пуҫне темшӗн шел тутӑрпа ҫӑттӑн чӗркерӗ те Федя Мазин патне чупса кайрӗ, — вӑл чирлӗ пулнӑ та — ӗҫлемен.

Но сознание опасности, грозившей сыну, быстро подняло ее на ноги, она живо оделась, зачем-то плотно окутала голову шалью и побежала к Феде Мазину, — он был болен и не работал.

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Аксинья чӑтӑмлӑн кӗтрӗ, юлашкинчен пурпӗр тӳсӗмӗ ҫитмерӗ; юнашар пырса ларчӗ те сулахай аллипе Григорий пуҫне хӑй ҫумне ыталаса тытрӗ, сылтӑммипе тӗрленӗ таса алшӑлли илчӗ, еркӗнӗн ҫулланнӑ тутипе янахне шӑлчӗ, куҫӗсене тӗттӗмре сарӑрах хӗрлӗ хӗм сирпӗнсе тухиччен хӗстерсе, ним сывламасӑр, тутипе ун тути ҫумне ҫӑттӑн тӗршӗнсе ҫыпҫӑнчӗ.

Аксинья терпеливо ждала, потом все же не выдержала: села рядом с ним, левой рукой притянула к себе голову Григория, правой взяла чистый расшитый рушник, сама вытерла возлюбленному замаслившиеся губы и подбородок и, зажмурив глаза так, что в темноте брызнули оранжевые искорки, не дыша, крепко прижалась губами к его губам.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Арҫын тарӗн, пӗр-пӗринпе ҫӑттӑн ларакан кӗре кӗлеткесен, пирус тӗтӗмӗн шӑрши-маршипе ҫӗр хута ӳкнӗ сывлӑмӑн ӳсӗртсе яракан тӑварсӑр шӑрши сарӑлнӑ.

Пахло мужским потом, скученными здоровыми телами, папиросным дымом и пресным бражным запахом выпавшей за ночь росы.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.