Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Ҫавӑ кирлӗ сана, — унтан лайӑххи кирлӗ те мар — Яков пекех ҫӑмӑллӑн та ҫыпҫуллӑн калать повар.

— Это тебе награда — лучше не надо, — говорит повар так же легко и складно, как Яков.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хуҫлатнӑ шурӑ ҫухи те яланхи пекех тирпейлӗ, таса, ҫаврака куҫлӑхӗ те, кӑвакарнӑ пӗчӗк пуҫне ухнӑ май, ӗлӗкхи евӗрех тӑрсан-тӑрсан ҫыпҫуллӑн ялтӑраса каять.

И отложной белый воротничок ее был безукоризненно чист, и так же воинственно поблескивали круглые очки на ее маленькой, порывисто кивающей седой голове.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пуҫне ҫыпҫуллӑн чӗтретсе, вӑл хӑйне хисеплӗн итлесе ларакан икӗ командира темӗн ҫинчен каласа кӑтартать.

Воинственно потряхивая головой, она говорила что-то двум командирам, которые почтительно слушали ее.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950