Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.
ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл пӑтранчӑк ҫырма урлӑ чӗркуҫҫи таран шыва путса каҫрӗ, шывӗ тилӗрсе юхатчӗ ӗнтӗ, урам варрипе иртнӗ чух сивӗ ҫил касса вӗрчӗ, ҫумӑр пите ҫапса ҫӑвать.

Она перешла, в воде по колено, через мутный ручей, внезапно превратившийся в бурный поток, и пошла дальше по площади навстречу ветру и дождю, хлеставшим ее по лицу.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ури айӗнчи пылчӑка ҫӑрса вӑл ҫумӑр витӗрех хӑй ҫулӗпе паттӑррӑн ута пуҫларӗ.

Лалка храбро зашагала вперед под дождем, шлепая по грязи.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пуҫа килсе ҫакланнӑ хуйхӑран ӑна чарӑна пӗлмен ҫумӑр кӑна йӑпатать, ҫумӑр ӑна ҫакӑнта чарса тӑрать, тен, конакри полицейскисене те ҫумӑрах чарса тӑрать пуль; халлӗхе Соколова тытса хупманнине Лалка чунӗпе туйса тӑратчӗ-ха, эппин кӑштах шанчакӗ те пур.

Только одно утешало Лалку в ее горе: проливной дождь, который удерживал ее здесь, наверное, задерживал и полицейских в конаке; она была уверена, что Соколов еще не арестован, и надежда в ней еще теплилась.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр чӗреслетсе ҫӑвать.

Дождь лил как из ведра.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр тата вӑйлӑрах ҫума тытӑнчӗ, халь ӗнтӗ вӑл ҫӗре лӳшкентерсех ячӗ, Лалка ҫаплах, хӑйне пур енчен те хупӑрласа илнӗ пек хӳтлӗх айӗнче тӑрать, хал тесен, хал ҫук ӗнтӗ унӑн, аптраса та ӳкнӗ.

А дождь шел все сильнее; теперь это был уже настоящий ливень, и Лалка все стояла под навесом, как в западне, бессильная, беспомощная и растерянная.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр ҫапла чашлаттарса ҫунӑ чух вӑл Мичо арӑмӗ патне, — ӑна пӗлсех те каймасть-ҫке вӑл, — ҫавӑн патне хӑнана пыни килӗшмест те, Соколовшӑн юри пынӑ пек пулса тухать, ҫитменнине тата Мичопа Диамандиев килӗштереймеҫҫӗ, пӗрне пӗри кураймаҫҫӗ.

Идти в гости, да еще в такой дождь, к Мичовице, женщине малознакомой, муж которой в ссоре с ее отцом, слишком уж унизительно и неприятно.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Утнӑҫемӗн ытларах та ытларах пӑшӑрханма тытӑнчӗ, аптрасах ӳкрӗ, хӑйне курса сывлӑх сунакансене те асӑрхами пулчӗ, ҫумӑр чалӑшшӑн ҫапса ҫунине пула, кӗпи ун сылтӑм енчен хул пуҫҫинчен пуҫласах йӗпенсе пӗтнӗччӗ, вӑл ҫавна та туймарӗ.

Она была так растеряна и взволнована, что не отвечала на приветствия и даже не почувствовала, что весь ее правый бок, до самого плеча, вымок от косых струй дождя, гонимого ветром.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑнтӑрларан вара ҫӑва пуҫланӑ ҫумӑр халь аларан тӑкӑннӑ пек лӳшкет, вӑл час чарӑнасса кӗтме ҫук, — тӗттӗм пӗлӗт пӗтӗм тӳпене карса илнӗ.

Дождь, начавшийся после обеда, теперь сеялся как сквозь сито, но не было надежды, что он скоро прекратится, — темные плотные тучи заволокли все небо.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр ҫаплах чарӑнмарӗ…

Дождь не переставал…

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Садра мар, ҫумӑр ҫӑвать, нӳхрепре пуҫтарӑннӑ.

— Нет, идет дождь, собрались в подвале.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр чашлаттарса ҫӑвать.

Лил дождь.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр ҫума чарӑнчӗ.

Дождь перестал.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах ҫил-тӑвӑл иртрӗ; ҫумӑр та чарӑнчӗ, ҫил вӗрми пулчӗ, ҫӗтӗк пӗлӗт хӗррине уйӑх ҫути кӗмӗллерӗ.

Вскоре гроза прошла; дождь прекратился как-то сразу, перестал дуть ветер, и месяц позолотил кромки рваных облаков.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫил урса вӗрнӗ хушӑра ҫумӑр чӗреслетсе ячӗ, вӑл чалӑшшӑн ҫапса ҫӗре лӑскать; ялтӑр ҫиҫӗм хура пӗлӗте каскаласа ватать, сенкер вутлӑ ҫутипе вӑл йывӑҫсемпе ҫӳл ту тӑррисене эрешлет, сӗм тӗттӗмре шӑранакан асамлӑ ҫак самантлӑх курӑну темле акӑш-макӑш хӑрушӑ вӑйлӑ ҫутӑ вылянчӑкне аса илтерет.

Хлынул дождь, под бешеными порывами ветра косые его струи хлестали землю; молнии, сверкающие в тучах, бороздили тьму, озаряя деревья и горы своим фантастическим бледно-голубым светом, это волшебное зрелище, что открывалось лишь на миг, сменяясь глубокой тьмой, напоминало какую-то страшную, грозную феерию.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хальтен халь ҫумӑр ҫӑвас пек тӑчӗ, Кралич, хӑй валли ӑҫта та пулин хӳтӗ шыраса, васкавлӑн малалла утрӗ.

По всему было видно, что сейчас начнется дождь, и Кралич быстро пошел дальше, ища, где бы ему укрыться от грозы.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Вӑл яланах шывпа нӳрленсе тӑрать, — тет хӗрарӑм-патшан аппӑшӗ, — куратӑн-и, кашни колоннӑранах пӗчӗк фонтан пӗрӗхет, вӑл тавраналла ҫумӑр пек сирпӗнет, ҫавӑнпа та кунта пурӑнма сулхӑн; куратӑн вӗт, кунти ҫынсем температурӑна хӑйсене кирлӗ пек улӑштарма пултараҫҫӗ».

«Он постоянно обрызгивается водою, — говорит старшая сестра, — видишь, из каждой колонны подымается выше полога маленький фонтан, разлетающийся дождем вокруг, поэтому жить здесь прохладно: ты видишь, они изменяют температуру, как хотят».

9 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Дон леш енчен инҫетрен ҫумӑр пӗлӗчӗ капланса килет, пӗлӗте ҫурсах ҫиҫӗм ҫиҫет, кӑшт илтӗнмелле аслати хӑлтӑртатать.

Далеко за Доном громоздились тяжелые грозовые тучи, наискось резали небо молнии, чуть слышно погромыхивал гром.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Шырланпуҫра тата ун ҫийӗнче пурнӑҫ ӗмӗрхи пекех пысӑк утӑмпа васкамасӑр утать: хутор ҫинче ҫаплах хӑш чухне шурӑ, пас тытнӑ пек туйӑнакан шупка пӗлӗтсем шуса иртеҫҫӗ, хӑш чухне вӗсен тӗсӗ улшӑнать: кӑн-кӑвак тата аслатиллӗ ҫумӑр умӗнхи хӑмӑр тӗс пачах ҫухалать; хӑш чухне, хӗвел анас умӗн вӗсем, ыран ҫил вӑйлӑ пулассине пӗлтерсе, тӗксӗммӗн е ялкӑшса ҫунаҫҫӗ, ун пек чухне вара Шырланпуҫра пур кил картисенче те хӗрарӑмсемпе ачасем хуҫасен е хуҫа пулма хатӗрленекенсен лӑпкӑ та ӗмӗртенпех витӗмлӗ сӑмахӗсене илтеҫҫӗ:

А жизнь шла в Гремячем Логу и над ним все той же извечно величавой, неспешной поступью: все так же плыли над хутором порою белые, тронутые изморозной белизною облака, иногда их цвет и оттенки менялись, переходя от густо-синего, грозового, до бесцветия; иногда, горя тускло или ярко на закате солнца, они предвещали ветер на будущий день, и тогда всюду во дворах Гремячего Лога женщины и дети слышали от хозяев дома или тех, кто собирался ими стать, спокойные, непререкаемые в своей тоже извечной убедительности короткие фразы.

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Симӗсле ӑна лайӑх ҫанталӑкра вырма юрать, вӑл вырса тӑксан та пулса ҫитет, — анчах ҫумӑр пулсан?

С зеленцой ее повалять можно при хорошей погоде, она и в валках дойдет, — а ежели дождь?

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

«Пӗлӗтсем капланаҫҫӗ — ку лайӑх. Халӗ ҫумӑр тем пек кирлӗ!» — тет хайхи мана.

А он мне в ответ: «Тучки находят — хорошо. Дождя зараз край как надо!»

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех