Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ренпа унӑн юлташӗсем палатка патнелле васкарӗҫ; шалкам ҫумӑр ислетет; аслати мӗлкин хура чатӑрӗпе карӑннӑ тавралӑх хӗвел яланлӑхах сӳннӗ тӗнчене куҫать тейӗн; аҫа ҫапса йывӑррӑн кӗмсӗртетет, вут-хӗм тӗмӗсене сирпӗтнӗн салатать ҫиҫӗм пӗлӗтсене; ҫиҫӗм ҫӗҫҫисен йӑлтӑркка кукӑрӑлчӑкӗсем вӑрманалла тирӗнеҫҫӗ.

Рен и его спутники торопились к палатке, шел проливной дождь; окрестность, в темном плаще грозовой тени, казалась миром, для которого навсегда погасло солнце; тяжкая пальба грома взрывала тучи огненными кустами молний; мгновенные, сверкающие разветвления их падали в лес.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 282–286 с.

Вара, площадка ҫине тиенӗ икӗ тупӑ тата пульман вагонӗ ҫинчи «Ҫиҫӗм» отрядӑн икӗ туппи персе тӑнӑ майӑн, ҫак ҫӗр аллӑ боец, Гостемиловпа «Ҫиҫӗм» отрячӗсенчен юлнӑ ҫынсемпе — суранланса пӗтнӗскерсемпе, антранӑскерсемпе, аманнӑскерсемпе пӗрле, штыклӑ контратакӑна кӗрсе каять те — нимӗҫсемпе гайдамаксене иккӗмӗш хут каялла хуса яраҫҫӗ.

Тогда под прикрытием огня двух пушек, погруженных на площадку, и двух пушек из пульмановского вагона отряда «Молния» эти сто пятьдесят бойцов и остатки отрядов Гостемилова и «Молнии» — почти все раненные, оглушенные, контуженные — бросились в штыковую контратаку и во второй раз опрокинули немцев и гайдамаков.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Янкӑр уяр ҫанталӑкра хӗвеланӑҫӗнче ҫиҫӗм ҫиҫнине курсан, — ҫав ҫиҫӗмсенче мана та курма пултаратӑр.

Если увидите, что среди чистого неба молнии на западе бьют, — то и меня в них увидите.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ нумайччен анӑраса выртнӑ хыҫҫӑн тӑна кӗретӗп, аслатиллӗ ҫиҫӗм ҫаплах чарӑнмасть; ҫиҫӗм ҫӗлен ҫыххи пекех авкаланса ҫиҫет.

Я прихожу в себя после длительного обморока, гроза продолжается; молнии сверкают, извиваясь, как клубок змей.

XXXV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пурте урса кайсах чаваҫҫӗ, акӑ ӗнтӗ ҫанталӑк хӑрушла тӗттӗмленсе ларчӗ, ҫумӑр ҫума тытӑнчӗ, ҫил ахӑрать, йӑлтӑр-ялтӑр ҫиҫӗм ҫиҫет, аслати кӗмсӗртетет, анчах никам ҫакна пӑхмасть — пурте тӑрмашсах ӗҫлеҫҫӗ; ҫиҫӗм ялтравӗнче пӗтӗмпех лайӑх курӑнать: ҫынсен пит-кӳҫӗсем те, вилтӑпри ҫинчен сапӑнакан тӑпра та; тепӗр самантранах ҫакна тӗттӗмлӗх йӑлт хупласа хурать те нимӗн те курӑнми пулать.

Они копали и копали с остервенением, а тем временем стало страх как темно, полил дождь и ветер бушевал все сильней и сильней, а молния сверкала все чаще и чаще и грохотал гром; но они даже внимания не обращали на это — так все увлеклись делом; когда вспыхивала молния, видно было решительно все: каждое лицо в этой большой толпе, каждая лопата земли, которая летела кверху из могилы; а в следующую секунду все заволакивала тьма и опять ничего не было видно.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кашни ҫекундра тенӗ пек йӑлтӑр-ялтӑр ҫиҫӗм ҫиҫсе ярать те миля таран шап-шурӑ кӑтра хумсем курӑнаҫҫӗ, утравсем, — ҫумӑр чаршавӗ витӗр пӑхсан, — тусан купи тейӗн, йывӑҫсем ҫӗре ҫити авӑнаҫҫӗ; унтан аслати шартлатса авӑтса ярать те, аяккалла кӗмсӗртетсе кайса, майӗпен шӑпланать; самант та иртмест, каллех ҫиҫӗм ялкӑшать те, кӗмсӗр-кӗмсӗр! аҫа ҫапать.

И каждую секунду или две вспыхивала такая молния, что становились видны белые гребешки волн на полмили кругом, и острова — словно пыльные сквозь сетку дождя, и деревья, которые гнулись от ветра; а потом как трахнет — бум! бум! бах! тра-та-та-та-та! — гром ударит, раскатится и затихнет, а потом — р-раз! — опять вспыхнет молния, и опять удар грома.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫиҫӗмсем ҫав териех тӑтӑш ҫиҫсе йӑлтӑртатаҫҫӗ те, омбу ҫывӑхӗнчи мӗнпур тавралӑх вутри пек туйӑнать, ҫавӑнпа та тин ҫеҫ аҫа ҫапса кӗрӗслетнӗ аслати сасси хӑш ҫиҫӗм хыҫҫӑн пулнине те пӗлме ҫук.

Молнии сверкали так часто, что всё пространство вокруг омбу было в огне, и невозможно было определить, какой электрический разряд вызывал очередной удар грома,

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑрман та ҫынсен сассипе пӗрле ҫаплах кашланӑ та шавланӑ; ҫиҫӗм хыҫҫӑн ҫиҫӗм, тӗттӗм таврана татӑкӑн-татӑкӑн ҫуркаласа, ялтӑртатнӑ.

А лес все гудел и гудел, вторя их крикам, и молнии разрывали тьму в клочья.

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

«Йӑнӑш мар-и ку?» — ҫак шухӑш ун пуҫӗнче сасартӑк, ҫиҫӗм пек, вӗлтлетсе илчӗ, ҫак ҫиҫӗм шӑпах чӗрене пырса тиврӗ те ӑна ҫӗмӗрсе пӑрахрӗ.

«Не ошибка ли это?» — вдруг мелькнуло у него в уме, как молния, и молния эта попала в самое сердце и разбила его.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑрманти ҫиҫӗм тавралӑха ҫав тери хӑвӑрт ҫутатса тӗксӗм картинӑна сасартӑк улӑштарнӑ пекех, пӗр самант, каярах хӑвна пӗр-пӗр тискер кайӑк е улӑп пек туйӑннӑ ҫулҫӑсене ҫиҫӗме пула уйӑрса илнӗ пекех, эпӗ ҫак йӗркесене вуласа, пурне те ӑнланса илтӗм.

Как молния в лесу вдруг освещает местность, и тесная картина внезапно изменяется, и видишь даже листья на дереве, которое минуту назад казалось не то зверем, не то великаном, так я понял все, читая эти строки.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӑмахсем ҫиҫӗм пек пулсан та, вӗсем Гекӑн шуралсах кайнӑ тути хӗррисенчен ҫиҫӗмрен те хӑвӑртрах вӗҫерӗнсе тухрӗҫ.

Если бы слова были молнией, то и тогда они не могли бы сорваться быстрее с побелевших уст Гека.

30-мӗш сыпӑк. Томпа Бекки ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкра // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

— Эсӗ сутнӑ-и-ха пирӗн Олега джинсы? — ҫиҫӗм ҫиҫтерме, аслати авӑттарма, ҫӗре кисретме тытӑнать вӑл.

Куҫарса пулӑш

8 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Пӗчӗк этемӗн пӗчӗк чунӗнче темле аслати тӗнчене кисретмелле, интернат ҫурчӗ куҫ умӗнчех тайӑла-тайӑла каймалла шартлаттарса ҫапать, пӗчӗк этемӗн пӗчӗк чунӗнчех темле ҫиҫӗм шелсӗр ҫиҫсе ӑшчике ҫунтарать.

Куҫарса пулӑш

5 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Ҫын епле пӗчӗк пулсан та, кунашкал хӑрушӑ сӑмах ун чунне ҫӗрле, пӑч-тӗттӗм чух, тӗнчене кисретмелле аслати ҫапнӑн, куҫа суккӑр тумаллах ҫиҫӗм ҫиҫнӗн анкӑ-минкӗлентерсе ярать.

Куҫарса пулӑш

5 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Хӗҫ сывлӑшра ҫиҫӗм евӗр хӑвӑрт ункӑ туса ҫаврӑнса илнӗ те арман хуҫи ывӑлӗн сулахай хулпуҫҫийӗ ҫине шӑхӑрса аннӑ…

Куҫарса пулӑш

Вуннӑмӗш ҫыру // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 121–178 с.

Акӑ ҫиҫӗм ҫиҫрӗ, аслати те кӗрӗслеттерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Поэзи пулсан… // Василий Долгов. «Тӑван Атӑл». — 1962, 3№ — 92–98 с.

Ҫак самант уяр ҫанталӑкра ҫиҫӗм ҫиҫсе аслати авӑтнӑн туйӑнса кайрӗ Ҫимуна.

Куҫарса пулӑш

Савӑнӑҫпа хурлӑх юнашарах // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Хӗветӗр, тепӗр хут ҫывӑрса каяс тесе, пуҫ ҫийӗнченех ҫӳхе утиялпа витӗнчӗ, анчах, куҫа хупсан та, ҫиҫӗм ҫути шарах шӑтарать.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Ҫиҫӗм йӑл-ял ҫиҫет те, пӗтӗм кӗлет ӑшчикки вут хыпнӑ пек ҫуталса каять.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Аслати авӑттӑр, ҫиҫӗм ҫиҫтӗр, Тӑшман пиртен каҫару ан кӗттӗр.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.