Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӗсен йӑлкӑшӑвӗ ӗшентерет, тухатать те хӑй патне илӗртсе туртать; ҫак ҫиҫкӗнӳ чуна талпӑна-талпӑна кӗрет, вӗсен тӗсӗсем унта чечек пек татах сарӑлса капӑрланаҫҫӗ тейӗн, — чӑннинчен те кӑткӑсраххӑн та тасараххӑн, анчах тӗлӗрӳре.

Их блеск утомлял, очаровывал и притягивал; он проникал в душу, вызывая ответные ему цвета, не менее сложные и чистые, но дремлющие.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.