Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫиленсен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫиленсен вӑл кӑштах шуралса каять, куҫӗ айӗнчи ҫӗвӗ палӑрми пулать.

Куҫарса пулӑш

Вунҫиччӗрисем // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 56–121 с.

Купец вӑл ухмахланма памасть; ҫиленсен вара — пӗрре хӗнет те, ӗҫӗ те пӗтет.

Купец не блажит; ну, осерчает — побьет, да и дело с концом.

Кантур // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 128–147 с.

Унтан тата ҫакна асӑрхарӑм: вӑл ҫиленсен е мӗнпе те пулин килӗшмесен, унӑн ҫамки ҫине, куҫ харшисем хушшине тарӑн йӗр тухать.

Потом я заметил, что когда она недовольна или огорчена, на лбу между бровями у неё появляется глубокая прямая морщинка.

4. Шкула ҫӳреме тытӑнатӑп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Ҫиленсен, пуҫлать вара сӑмсипе таккама, вӗлерсе пӑрахма та пултарать.

Он когда рассердится, так клювом по голове как начнёт стукать, и совсем убить может.

Чи пысӑк кайӑк // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Хӑйӗн арӑмне ҫиленес вырӑнне, вӑл хӑйне ҫав хыпара пӗлтерекенсене ҫиленсен, вӑл мӗн туса хурӗ?

Если вместо того, чтобы обидеться за свою супругу, он обидится на доносчиков?..

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Карл Иваныч ҫиленсен: — «пукане мыскари, чарусӑр ача, шампански шӑна», тетчӗ.

Карл Иваныч, рассердившись, говорил: «кукольная комедия, шалунья мальшик, шампанская мушка».

XVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Йӑмӑксем пӗрне-пӗри ҫиленсен, атте: «Карл нихҫан та ӳкӗте кӗрекен ача пулмасть!» — тетчӗ, мана ятлатчӗҫ, хӗнетчӗҫ.

Когда сестры сердились между собой, папенька говорил: «Карл никогда не будет послушный мальчик!», меня бранили и наказывали.

VIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ирхи тутлӑ ыйха тепӗр чӗрӗк сехете те пулин тӑсас шутпа мӗн тери хутланкаласан та, чееленсен те, ҫиленсен те, Василин иккӗленӳсӗр сӑнӗ ҫине пӑхсан, вӑл сана итлес ҫуккине, тӑмасан утияла татах ҫирӗм хут та сирме хатӗррине куратӑн та, ирӗксӗрех сиксе тӑрса, картишне ҫӑвӑнма чупса тухатӑн.

Как ни жмешься, ни хитришь, ни сердишься, чтобы хоть еще на четверть часа продлить сладкий утренний сон, по решительному лицу Василья видишь, что он неумолим и готов еще двадцать раз сдернуть одеяло, вскакиваешь и бежишь на двор умываться.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ура ҫине тӑчӗ, картузне куҫӗ ҫине пусса лартрӗ, — ҫиленсен яланах ҫапла тӑвать вӑл, — унтан чи ҫепӗҫ сӑмахсем суйласа: — Сирӗн, барышня, ӑҫталла та пулсан пӑрӑнасчӗ, — тесе хучӗ.

Он встал и, надвинув на лоб кепку, что всегда у него являлось признаком злости, проговорил, подбирая наиболее деликатные слова: — Вы бы, барышня, ушивались куда-нибудь, что ли.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн ашшӗ, ҫиленсен, хӑрушӑ ҫын, алли те йывӑр.

Страшен отец в гневе, и рука у него тяжелая.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫиленсен, полковник калаҫма пуҫлас умӗн пӗр минута яхӑн, е ытларах, тутисене ҫырткаласа илнӗрен унӑн пит-куҫӗ кроликӑнни пек курӑнать.

Когда полковник бывал разъярен, он, прежде чем начать разговор, с минуту, а иногда и больше, жевал губами, и лицо его при этом принимало удивительное сходство с кроличьим.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах, Степан Егорыч, кирек мӗнле ҫиленсен те калатӑп, санӑн хуҫалӑх ӗҫӗнчи пултарулӑху вӑрҫӑ ӗҫӗнчинчен вӑйлӑрах.

— Но все же, Степан Егорыч, как ни обижайся, а хозяйская жилка в тебе говорит сильнее, чем военная.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑн пек паллӑсем унӑн ҫав тери ҫиленсен пулнине амӑшӗпе йӑмӑкӗ пӗлеҫҫӗ ӗнтӗ.

Это были знакомые родным признаки наивысшего проявления ее озлобленности.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех