Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Атти тӗпне мӗнле ҫийӗнтернӗ ав.

Вон как подошвы-то попортил.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Халӗ ҫавсем пӗтӗмпех тахҫанах манӑҫа тухнӑ ӗнтӗ, хӑш-пӗр ҫӗрте кӑна, ту тӑрринче усӑнса тӑракан чулсем ҫинче хура та тӗксӗм, ҫумӑр тумламӗсем ҫисе ҫийӗнтернӗ, ҫурма арканнӑ, никама та кирлӗ мар хуралҫӑ башнисем тинӗс ҫинчи пӗчӗк утравсем пек лараҫҫӗ…

Ныне все это давным-давно ушло из памяти, и только кое-где, как островки на море, еще стоят на отвесной скале сторожевые башни, темные и мрачные, совсем уже хилые и изъеденные дождями.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.