Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унччен те пулмасть — ҫӗмӗртпе палан чӗнтӗрлӗ кӗпе тӑхӑнаҫҫӗ, вӗсем хӑйсен тумне хывнӑ ҫӗре хурӑн ҫырли аврисем шап-шур ҫеҫкене лараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

13. Сӗрен хыҫҫӑн // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пӗтӗм ҫӗршыв ыйхӑран вӑранать, пӗтӗм чӗр чун вырӑнтан хускалса кӗшӗлтетме пуҫлать, мӗн пур ӳсен-тӑран нӳрӗпе те ӑшӑпа йӑл илсе чечеке те ҫеҫкене ларма васкать.

Куҫарса пулӑш

11. Кӑнтӑр енчи хапха // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Джесси хурт кӑшланӑ ҫеҫкене хурлӑхлӑн татрӗ те кӑштах чӗнмесӗр тӑрсан каласа пӗтерчӗ.

 — Джесси стала печально срывать лепесток, тронутый червем, и договорила, после небольшого молчания:

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Пирӗн ҫурт — юхан шыв хӗрринче, тинӗс ҫыранӗпе гаваньрен виҫӗ ҫухрӑмра; ҫеҫкене ларнӑ тапхӑрта ырӑ-селӗм шӑршӑ кӑларса-сапаласа чӳречесен умӗнче пысӑках мар улма-ҫырла сачӗ ешерет; парӑссемпе ҫунатланнӑ анлӑ юхан шыв хӑмӑр кӑвакрах тасалӑхпа таҫталла ӑнтӑлать-васкать, — аметист сапаланчӑкӗ; сад хыҫӗнченех бук, ҫирӗк, жасмин, вӗрене йывӑҫӗ-тӗмӗ сӑрса хупӑрланӑ варсем тӑсӑлаҫҫӗ; чуллӑ ҫулсен айккисенче, янкӑр ҫутӑ хӗвел айӗнчи ылтӑн тусан айӗнче, шӑлан ҫырлине пула шурӑ кӗрен ватӑ картасем элес-мелес ӳкерчӗксемпе чӑп-чӑпар, ҫак тусанра, хӑйсем ҫеҫ куракан апат тӗлӗнче, ҫерҫисем шӑртланса вӗткеленеҫҫӗ.

Наш дом стоял у реки, в трех верстах от взморья и гавани; небольшой фруктовый сад зеленел вокруг окон, благоухая в периоде цветения душистыми запахами; просторная, окрыленная парусами река несла чистую лиловатую воду, — россыпи аметистов; за садом начинались овраги, поросшие буками, ольхой, жасмином и кленом; старые, розовые от шиповника, изгороди пестрели прихотливым рисунком вдоль каменистых дорог с золотой под ярким солнцем пылью, и в пыли этой ершисто топорщились воробьи, подскакивая к невидимой пище.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Тропик каҫӗ юмахри шӑплӑхпа тата ҫеҫкене ларнӑ йывӑҫсен техӗмӗн йӑваш влаҫӗпе тулсах ларнӑ, кӑнтӑрла ҫывӑрнӑ туйӑмсене ҫӗклет; мӑнаҫлӑх, рехетлӗх, сӗм тӗттӗмлӗх — вӗсем кӗвӗ-ҫемӗ евӗр витӗм кӳреҫҫӗ.

Тропическая ночь, полная сказочной тишины и кроткой власти аромата цветущих деревьев, поднимала чувства, спящие днем; величие, нега, мрак действовали, как музыка.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Пӗрин ҫумӗнчи пӗчӗк пахчара, ҫеҫкене ларнӑ ҫӗр улмин тӳп-тӳрӗ йӑранӗсен хушшинче, хӗрӗх ҫулсенчи ҫын ирех курӑнса кайрӗ.

В маленьком огороде, прилегавшем к одному из них, среди зацветающего картофеля, рассаженного правильными кустами, появился человек лет сорока.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Яла ҫитеспе шӑпах ҫав кӑмрӑкҫа — карҫинкки ҫеҫкене ларнӑн туйӑннӑскере — тӗл пулчӗ; лаша кӳми патӗнче вӑл Ассоль палламан сивлек икӗ ҫынпа, хӑрӑмпа-пылчӑкпа вараланса пӗтнӗскерсемпе, пӗрле тӑрать.

Приближаясь к селению, она увидала того самого угольщика, которому померещилось, что у него зацвела корзина; он стоял возле повозки с двумя неизвестными мрачными людьми, покрытыми сажей и грязью.

VI. Ассоль пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ӑна юратнӑ тӗлӗкӗ тӗлленчӗ: ҫеҫкене ларнӑ йывӑҫсем, салхулӑхпа ытараймилӗх, юрӑ-кӗвӗ, вӑрттӑн пулӑмсем.

Ей снился любимый сон: цветущие деревья, тоска, очарование, песни и таинственные явления.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

— Эсӗ, ахӑртнех, кӑмрӑк тултарнӑ чухне карҫинкку ҫеҫкене ларать тесе шухӑшлатӑн».

 — Ты, верно, когда наваливаешь углем корзину, то думаешь, что она зацветет».

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Анчах йывӑҫсем кашни ҫулах ҫеҫкене лараҫҫӗ, ҫӗнӗрен ешереҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Вӑл та шӑпах ҫеҫкене ларнӑ: ҫирӗм тултарчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Каштан йывӑҫҫисем ҫеҫкене ларнӑччӗ, ун чух — урамсем хӗррипе ҫӳллӗн, мӑнаҫлӑн, хӑйсен йӑлтӑртатакан ҫуртисене пӗлӗтелле ҫӗклесе таратчӗҫ.

Цвели каштаны — стояли вдоль улиц высокие, торжественные, все в пышной листве, щедро поднимая в небо свои сияющие свечи.

67 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ҫулӑн икӗ енӗпе ҫеҫкене ларнӑ груша йывӑҫҫисем, тӑррисене иртнӗ тӗмӗсем.

За двумя шеренгами цветущих груш, обрамлявшими дорогу, потекли однообразные, подстриженные немецкие пейзажи.

Эйзенштрассе урамӗнчи передовой // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 305–318 с.

Ҫыру вара пульӑсем шӑхӑрса тӑракан шартлама сивӗ ҫӗршывран пӗрремӗш машинӑпах ҫуркунне ҫитсе юр кайса пӗтнӗ, абрикоссем ҫеҫкене ларнӑ ҫӗршыва кайнӑ.

и с первой же машиной пошло оно из края, где свистели пули и трещал мороз, в край, где уже сошёл снег и зацветали абрикосы.

Туссем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 66–74 с.

Ӑш-чикри тарӑху ҫеҫкене ларнӑ армути пек йӳҫӗхсе тӑвӑлчӗ.

Была обида горькая, как полынь в цвету.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Козельцов Владимир каснӑ-лартнӑ пиччӗшӗ пек, Михаил пек, пулнӑ, халь кӑна ҫеҫкене ларнӑ розанпа ҫеҫкине тӑкнӑ шӑлан йывӑҫҫи пӗр евӗрлӗ пулнӑ пекех, пӗр пек пулнӑ вӗсем.

Козельцов-второй, Владимир, был очень похож на брата Михайлу, но похож так, как похож распускающийся розан на отцветший шиповник.

6 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Петр Петрович Тужиковран Сергей тулӑ калчине апат парасси ҫинчен, сад пахчинчи йывӑҫсене ҫеҫкене ларас умӗн мӗнле шӑвармалли, пусӑсене мӗнле алтмалли, кӗнекене мӗнле вуламалли ҫинчен нумай тӗлӗнмелле сӑмахсем илтрӗ.

Много удивительных вещей услышал Сергей от Петра Петровича Тужикова о том, как подкармливать всходы пшеницы, как поливать сады перед цветеньем, как рыть колодцы, как читать книги.

8 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Кайран касатиксем сирӗн енчи пек каласан — ириссем, барвинкӑсем, кӗрен чечексем, — хӗрлӗ, сарӑ, кӑвак тюльпансем ҫеҫкене ларсан — куҫа улӑх ҫинчен илес килмест.

А потом касатики пойдут, ирисы по-вашему, да барвинки, гвоздика, тюльпаны — красные, желтые, голубые, — ну, глаз от степи не оторвешь!

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Улӑх вара, ывӑлӑм, шуркурӑк ҫеҫкене ларсан кӑн-кӑвак пулать.

А на лугах, сынок, прямо синё от шалфея.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Сливӑсем, чиесем тата панулми йывӑҫҫисем ҫеҫкене ларсан юрӑпа вӑранатӑн, юрӑпах ҫывӑрма выртатӑн.

Как зацветут сливы, да вишни, да яблони, так с песней встаешь, с песней спать ложишься.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.