Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Сирӗншӗн вӑл ҫеремленнӗ лапам кӑна.

Куҫарса пулӑш

59 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

Мӑн-аслӑ хулан арканчӑк керменӗсен хушшинче, ҫеремленнӗ лапам-тӳремре сурӑх кӗтӗвӗ ҫӳрет, сарӑ питлӗ кӗтӳҫ хурлӑхлӑн юрӑ ӗнӗрлет: пуш хирти мираж пек рехетлӗ, ӗмӗтленсен-ӗмӗтленсен килсе ҫитнӗ ҫӗр-шыв ҫинчен; кунта ҫӗр — кӑвак, тӳпе вара — ылтӑн.

Среди разрушенных дворцов великого города, на площадях, поросших травой, бродили овцы, и желтолицый пастух пел печальную песню о блаженной, как степной мираж, заповедной стране, где земля — голубая и небо — золотое.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Иртнӗ ҫулсенче ку лаптӑксенче ял хуҫалӑх культурисем ҫитӗнтермен, уйсем ҫеремленнӗ, йывӑҫланнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗре пусӑ ҫаврӑнӑшне кӗртеҫҫӗ // Юрий МИХАЙЛОВ. «Хыпар», 2016.05.20, 77-77№