Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Сӳсленмеллех ҫемӗҫсе кайнӑ» Ула Тимӗре, хӑштик-хӑштик сывласа вӑй пухса, ултава ултӑ пӑт туртакан михӗ айӗнчен туртса кӑларса пӗтӗм тӗнчене силлесе кӑтартасран шикленсе-сехӗрленсе выртаканскере, Анатолийпе Саша ҫӗклесе тӑратрӗҫ те, ик енчен ҫавӑтса кайса, ҫывӑхри вӑрӑм тенкел ҫине лартрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Юррӑн майӗ килмест; пурте ӗнтӗ ҫисе те эрех ӗҫсе ӳсӗрӗлсе ҫемӗҫсе кайнӑ.

Песнопение не удается; все уже размякли, опьянев от еды и водки.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫапла вара ҫавӑра-ҫавӑра манӑн улпутӑм йӑлт ҫемӗҫсе кайрӗ.

Так, значит, ее заговорил, что совсем моя барыня мягкая стала.

IV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Ах, Василий Иванович, — чӗвӗлтетрӗ карчӑк, — хӑҫантанпа кӗтетпӗр ӗнтӗ хамӑрӑн кӑвакарчӑнӑмӑра, Енюшенькӑна… — терӗ карчӑк аллисене вӗҫертмесӗр, Базаров ҫинчен хӑйӗн куҫҫулӗпе йӗпеннӗ, лутӑрканнӑ та ҫемӗҫсе кайнӑ питне илсе, вара ун ҫине темӗнле сӑваплӑ та кулӑшла куҫӗсемпе пӑхса илчӗ те, каллех ун ҫумне ҫыпӑҫрӗ.

— Ах, Василий Иваныч, — пролепетала старушка, — в кои-то веки батюшку-то моего, голубчика-то, Енюшень-ку… — И, не разжимая рук, она отодвинула от Базарова свое мокрое от слез, смятое и умиленное лицо, посмотрела на него какими-то блаженными и смешными глазами и опять к нему припала.

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫавна кура ҫынсен кӑмӑлӗсем те ҫемӗҫсе кайнӑ пек пулатчӗҫ.

Это трогало людей.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ӑшӑпа ҫемӗҫсе кайнӑскер, пӗчӗк кӑмака хыҫӗнчен тухрӗ те вӑл, ним чӗнмесӗр, темиҫе секунд хушши комбат ҫине тӗлӗнсе пӑхса тӑчӗ.

Он вылез из-за подтопки, сомлевший от тепла, и несколько секунд молча и удивленно смотрел на комбата.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Йывӑҫсем, йӗпе ҫулҫисене усса, сӳрӗккӗн лараҫҫӗ, ҫӗр ҫемӗҫсе кайнӑ, пута-пута кӗрет.

Деревья, опустив мокрые листья, стояли понурые, земля была вязкой, мягкой.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак вӑхӑтра пӗр аташса кайнӑ кӑтра йытӑ, хуйхӑраканскер, ҫуллахи шӑрӑх сывлӑшпа ҫемӗҫсе кайнӑскер, чиркӗве пырса кӗчӗ.

Тут в церковь забежал чей-то пудель, одурелый и разморенный от летней жары и тишины.

5-мӗш сыпӑк. Ҫыртакан нӑрӑпа йытӑ ҫури // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.