Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Халь ҫаксене пурне те тепӗр хут аса илнӗ хыҫҫӑн Анук чӗри ҫемӗҫнӗ пек пулчӗ.

Куҫарса пулӑш

VII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ҫтаппан кӗсйинчен вунӑ тенкӗлӗх кӑларчӗ те йӑлтах ҫемӗҫнӗ сассипе: — Тӑвансем, тавтапуҫ! Ура ҫӗкленӗшӗн вунӑ тенкӗ паратӑп! — терӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ҫисе тӑрансан, пӗр ҫемьеленсе, ҫемӗҫнӗ чӗлхисене пӑртак ирӗке ячӗҫ, пӗр авӑк кушак юмахне яркаласа ларчӗҫ, хаваллӑ кӑмӑлпа сӑмах вылятрӗҫ, ҫӑвара мӗн килнине печӗҫ, анекдотсен арчине те уҫса пӑхрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Виҫеллӗ эрех // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 188–197 с.

Вилтӗн — пытараҫҫӗ, Пурӑнман та тейӗн… — уҫӑмлӑн юрларӗ Веткин, хӑйӗн ҫинҫе те ҫемӗҫнӗ сассипе тата хорӑн пӗтӗмӗшле килӗшӳлӗхне туйса тӑнине пула унӑн ырӑ та айвантарах куҫне куҫҫуль тулса ларнӑччӗ.

Умрешь, похоронят, Как не жил на свете… — пел выразительно Веткин, и от звуков собственного высокого и растроганного голоса и от физического чувства общей гармонии хора в его добрых, глуповатых глазах стояли слезы.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.