Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫветкӗре (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗлле, праҫниксем вӑхӑтӗнче, ҫветкӗре е ҫӑварнире, вӑл Натальйӑна хула тӑрӑх ярӑнса ҫӳреме илсе кайнӑ; кун пек чухне ҫунана темӗн пысӑкӑш хура ӑйӑр кӳлнӗ, ӑйӑрӑн куҫӗсем йӗс пек сарӑ пулнӑ, вӗсем ҫинче урлӑ та пирлӗ хӗрлӗ юн тымарӗсем каркаланса тӑнӑ; вӑл, пуҫӗпе ҫиллессӗн сулкаласа, хыттӑн тулхӑрнӑ, Наталья ҫак тискер кайӑкран хӑранӑ, пӗррехинче тата Тихон Вялов ӑна: — Дворянсен лаши, ют влаҫа ҫилленет, — тесе тата та ытларах хӑратса пӑрахнӑ.

Зимою в праздники, на святках и на масленице, он возил её кататься по городу; запрягали в сани огромного вороного жеребца, у него были жёлтые, медные глаза, исчерченные кровавыми жилками, он сердито мотал башкой и громко фыркал, — Наталья боялась этого зверя, а Тихон Вялов ещё более напугал её, сказав: — Дворянский конь, зол на чужую власть.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех