Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӗллерӗм те пусрӑм, перетӗп, Ҫитӗ, тетӗп, вӗсен ҫине кӗрсе каясси те пулӗ, тетӗп.

Прицелился, нажимаю, бью. «Довольно, — думаю, — а то врежусь, пожалуй».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫитӗ ӗнтӗ, кукамай, кун пек ӗҫ мана йӑлӑхтарса ҫитерет, — терӗм эп ӑна татса.

— Ну ладно, бабка, мне это надоело, — сказала я решительно.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ну, ҫитӗ сана суккӑр паттӑрла выляма! — чӗрре кӗчӗ Жмырев.

— Ну, будет тебе в жмурки-пряточки играть! — окрысился Жмырев.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах ҫитӗ ӗнтӗ асилӳсемпе!

Но довольно воспоминаний!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫитӗ кӑмӑла пӑсма.

— Ну, довольно тебе расстраиваться.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗвӗшӳ пуҫланчӗ: «Люда, ӑҫта кайнӑ ман пӗр тапочка?», «Дёмка, ҫын кӗпине ан тӑхӑн, кӳр кунта!..» «Хӗрсем, ҫӑвӑнма часрах, ҫӑвӑнма…», «Атьсемӗр, атьӑр шыва кӗрер!», «Тирпейлӗрех пул, порошока тӑкса ятӑн», «Кам ман галстука тытнӑ?», «Игорь, ҫитӗ сана янратма».

Началась возня: «Люда, где мои тапочки?», «Дёмка, отдай рубашку, не в свою лезешь!..», «Девочки, мыться, мыться…», «Ребята, айда искупаемся!..», «Осторожнее, зубной порошок рассыпался!..», «Кто мой галстук взял?..», «Игорь, хватит тебе трубить».

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Калаҫрӑмӑр, ҫитӗ!

— Поговорили, и будет!

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ну, ҫӗр шӑтӑкӗнчи этем, ҫитӗ сана философилеме.

— Ну, пещерный житель, хватит тебе философствовать.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Алӑк уҫӑлса хупӑннӑ вӑхӑтра коридортан такам сассине илтрӗм: — Петя, ҫитӗ ӗнтӗ сана турткаланса тӑма, пирӗн чейник вӗри-ҫке, — терӗ ҫав сасӑ.

Двери захлопали, и я слышала, как кто-то сказал в коридоре: — Петя, да полно вам, у нас ещё горячий чайник.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫитӗ ӗнтӗ, чӑнах-и вара эс калани? — терӗм эпӗ сасартӑк Ромашова куҫран пӑхса, ҫав вӑхӑтрах кӑна мана хама юратакан ҫын калать-ҫке, тесе шухӑшласа илтӗм, унӑн пӗтӗм ӗмӗчӗ те Саньӑна мӗнле шанчӑклӑрах вӗлерме пулать тени кӑна вӗт!

Да полно, а правда ли это? — вдруг сказала я, взглянув на Ромашова и подумав, что ведь это же он… он, который любит меня и, должно быть, только и мечтает, как бы вернее погубить Саню!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫсерен эпир Кирӑпа тӑраниччен пӑшӑлтатса пӗрне пӗри: «Ну, ҫитӗ, ҫывӑрмалла!» теттӗмӗр, Кира пӗр самантрах ҫывӑрса каятчӗ, ҫывӑрнӑ чух ун сӑнарӗ кулӑшла телейлӗн куранатчӗ, ҫавӑн пек чухне вара пӗр-пӗччен юлаттӑм та чӗрене чӑтма ҫук тунсӑх явса илетчӗ.

Но по ночам, когда мы с Кирой, нашептавшись вволю, по очереди говорили друг другу: «Ну, спать!» — и она вдруг засыпала, и во сне у неё становилось смешное, счастливее выражение лица, в эти минуты, когда я оставалась одна, тоска наконец добиралась до сердца.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫитӗ сана, Марья Ивановна, вырӑнсӑр калаҫма.

— Полно врать, Марья Ивановна, — сказал мой отец.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Ҫитӗ, Петр Андреич!

— Полно, Петр Андреич!

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

«Паян эпир Тӑван ҫӗршыва хӳтӗлесе паттӑррӑн пуҫӗсене хунӑ ҫамрӑк яшсен ячӗсене асра тытса ӑмӑрту ирттеретпӗр. Яланах малта пыракан ҫакӑн пек ҫамрӑксенче пирӗн пуласлӑх. Сирӗн те ҫар ретне тӑма вӑхӑт ҫитӗ. Ҫакна валли вара паянах хатӗрленмелле», – терӗ Александр Степанович шкул ачисене пурнӑҫра, спортра хастар пулма чӗнсе каланӑ май.

Куҫарса пулӑш

Улттăн пулнă вĕсем… // ТАТЬЯНА МАЙОРОВА. «Тӑван Ен», 13-14№, 2016.02.26