Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Саша тусӗн, хура куҫлӑ Ҫерушсен пӳрчӗ акӑ, сӑмахран, кӗҫ-вӗҫ йӑтӑнса анас пек тайӑлса ларать, пӳрт ҫийӗнчи хуралса кайнӑ улӑм ҫине пӗтӗмпех курӑк пусса илнӗ.

У Сашиного дружка, например, черноглазого Сереги, изба и вовсе держится на подпорках, а на почерневшей соломенной крыше даже выросла трава.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫерушсен таки туххӑмрах кӗтӳ пуҫне ҫитсе тӑчӗ те сурӑхсене салтак пек, ретрен кӑлармасӑр, ҫерем ҫине ертсе кайрӗ.

Баран из Серёжиного двора в момент встал во главе стада и шеренгой, словно солдат, повёл овец на луг.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.