Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӗсем хушшинче хура тумлӑ манахсемпе манашкӑсем явкаланса ҫӳреҫҫӗ, мӑнастирь е часовня валли укҫа пухаҫҫӗ, ҫветтуйсен сӑнӳкерчӗкӗсемпе, хӗрессемпе суту-илӳ тӑваҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Христоса пӑталанӑ пӗчӗк хӗрес умӗнче лампадка ҫунать, ун имшер ҫутинче турӑшсем ҫинчи ҫветтуйсен сӑнӗсем тӗксӗммӗн, салхун курӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Пушкин ҫырнӑ юмахсем, Толстойӑн кӗске калавӗсем пурччӗ, анчах ытларах ҫветтуйсен пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнисемччӗ.

Куҫарса пулӑш

Шкула Иван Яковлевич килсе кайни // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Акӑ, кӳлӗ патне чиркӳрен тухнӑ халӑх ҫитрӗ: малтисем турӑшсемпе ҫветтуйсен сӑнӗсене йӑтса пыраҫҫӗ: уявла тумланнӑ архиерейпе пупсем тата протодьякон та унтах.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ҫав самантрах кивӗ ҫурт хыҫӗнчен пысӑк ушкӑн кӗпӗрленсе тухрӗ; малта авкаланса-хӑлаҫланса, патаксемпе сулкалашса турӑ ҫынни-ҫапкаланчӑксем кускалаҫҫӗ; ик айккипе арҫын ачасен пӗлӗчӗ сӗнкӗлтетет; чӗнтӗрлӗ вӑрӑм патаксем ҫинче пӗчӗк хунарсемпе ҫветтуйсен сӑнӗсем, амӑшӗн варӗнчи хаяр пит-куҫне пӗркелентернӗ тискер пепкесене аса илтерекен хура йӗрӗхсем силленеҫҫӗ-хуҫкаланаҫҫӗ; вӗсен тавра ҫухӑрашса тата ӗсӗклесе ҫурма ҫутӑ пуҫсен тинӗсӗ тӗркӗшет; ылтӑнланӑ йывӑҫ тӗксӗммӗн йӑлтӑртатать; тимӗр хоругвисем пӗр-пӗрне лексе чӑнкӑртатаҫҫӗ.

Тотчас же из-за старого дома высыпала густая толпа; впереди, кривляясь и размахивая палками, сновали юродивые; туча мальчишек брела сбоку; на высоких резных палках качались маленькие фонари, изображения святых, скорченные темные идолы, напоминавшие свирепых младенцев в материнской утробе; полуосвещенное море голов теснилось вокруг них, вопя и рыдая; блестела тусклая позолота дерева; металлические хоругви, задевая друг друга, звенели и дребезжали.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Мана-пӗтӗм ҫут тӗнче ылханнӑ тейӗн, манӑн асатте ҫветтуйсен сӑрт-туне сухаласа пӑрахнӑ тейӗн.

Как будто весь свет меня проклял, как будто мой дед Святую гору ограбил.

40 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫав укҫаран манӑн виҫӗ пус парса праҫвира, христоспа турӑ амӑшӗ умне лартма виҫшер пус парса икӗ пысӑк ҫурта, юлашки пӗр пусӗпе вара пӗтӗм ҫветтуйсен ячӗпе лартма пӗр ҫинҫе ҫурта илмеллеччӗ.

На эти деньги я должен был купить просвиру за три копейки и три свечи: две потолще, по три копейки, — спасителю и божьей матери и одну потоньше — всем святым.

Пӗчӗк тӗнче // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Ҫав ачасене пурне те ҫветтуйсен ячӗсене парса тухнӑ, Степан Люшня, нумай ача-пӑча ашшӗ, ҫав ҫветтуйсен кӗнекинчен пӗр шит те пӑрӑнасшӑн пулман.

Так выходило все по святцам, от которых Степан Люшня, отец многочисленных этих чад, отойти не решался ни на единый вершок.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Унтан куҫ кӗски ҫине пӑхать, хӑйӗн пит-куҫӗпе юнашар турӑш кӗтессинче ҫветтуйсен тӗттӗм сӑнӗсемпе кӳршӗллӗ хӗсӗнсе ларнӑ радиоприемнике курать.

Смотрится в зеркало, рядом со своим видит отражение радиоприемника, притулившегося в углу, на божнице, в добром соседстве с темными ликами святых.

Самонька // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫветтуйсен кӑна вӑл вилсен те таса шӑршӑ кӗнӗ пек калаҫаҫҫӗ те, ман шутпа — суя халап ку.

Гутарють, кубыть, у одних святых посля смерти парение идет, а по-моему — живая брехня.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.