Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярасшӑнччӗ (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна ответлес вырӑнне Виктор, унӑн ыйтӑвне шӳтле сӑмах вырӑнне хурса, кулса ярасшӑнччӗ, анчах, хӑйӗн куҫӗсем Соня куҫӗсемпе тӗл пулсан, салхулланса кайрӗ те тепӗр еннелле ҫаврӑнчӗ.

В ответ ей Виктор хотел рассмеяться, чтобы свести ее вопрос к шутке, но встретился глазами с Соней, помрачнел, отвернулся.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл хӑй ҫав пулса иртмелли япалана манпа ҫывӑхрах пулнипе ирттерсе ярасшӑнччӗ.

Она хотела избежать самого эпизода через теснейшее сближение со мною.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫӑрттан сӑх-сӑхса илчӗ, макӑрса та ярасшӑнччӗ, анчах темшӗн тытӑнса юлчӗ.

Щукарь перекрестился, хотел было уронить слезу, но почему-то раздумал.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Никита, кӑмӑлсӑррӑн эхлеткелесе, вырӑнӗ ҫинчен тӑрса лампа ҫутса ярасшӑнччӗ, анчах Марье вӑранса кайрӗ те пӑшӑлтатса ҫапла каларӗ:

Никита, досадливо кряхтя, стал вставать, хотел зажечь лампочку, но Марья проснулась, зашептала:

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Разметнов, кӗҫех Лапшинова ҫӗклесе тӑратса, килхушшинчен тӗртсе кӑларса ярасшӑнччӗ, вӑл: «Эсӗ агитацилесе ан тӑнӑ пултӑр, унсӑрӑн…» тесе кӑшкӑрма та ӗлкӗрнӗччӗ ӗнтӗ, ҫав самантрах крыльца ҫинче, Демка карлӑк ҫумне сӗвенсе тӑнӑ ҫӗрте, сасартӑках шӑв-шав, тӗркешӳ тапранчӗ…

Размётнов только что хотел поднять Лапшинова и вытолкнуть со двора, он уж крикнул было: «Ты не агитируй, а то…» — как на крыльце, где стоял, прислонясь к перилам, Демка, внезапно возникли шум, возня…

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Мӗнле вӑл пӗр пус вырӑнне пултӑр? — хӗрӳллӗн кӑшкӑрса ярасшӑнччӗ Санька, анчах Феня хӑйне айӑплӑ ҫын ҫине пӑхнӑ пек ҫиленсе пӑхнине сиссе, татах та сӗтел ҫине пӑхрӗ.

«Как это ни в грош?» — хотел было запальчиво вскрикнуть Санька, но Феня смотрела с такой укоризной, что он еще ниже склонился над столом.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫаксем пурте тинех нимӗн тума та кирлӗ марри ҫинчен кӑшкӑрса ярасшӑнччӗ.

Ему хотелось закричать, что все это теперь никому не нужно.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тикӗтпех вараласа ярасшӑнччӗ те, тепле майпа вӗҫерӗнсе тухса тарма ӗлкӗрчӗ лешӗ…

Хотели дегтем вымазать, да она вывернулась как-то, утекла…

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Кил хуҫи арӑмӗ тахҫанах лӑпкӑ та йӗркеллӗ ҫынна хваттере ярасшӑнччӗ — акӑ эпӗ сана кайма хушатӑп та…

Она давно хотела тихого, аккуратного жильца иметь — вот я тебя и назначаю…

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эпӗ арҫын ача мар, хӗрача тесе кӑшкӑрса ярасшӑнччӗ вӑл халӗ те.

Женя уже хотела по привычке и в этот раз возразить и громко объявить, что она девочка, а не мальчик.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Поезд нумай тӑмарӗ, кӑшкӑртса, хускалса кайре, эпӗ тӗттӗмпе усӑ курса, никам сисмен чухне юлашки вагон площадкинчен вӑрт кӑна ҫакӑнтӑм, вагон проводници, чылай ҫулсенчи хӗрарӑм, мана антарса ярасшӑнччӗ, анчах питӗме хунарпа ҫутатса пӑхсан, темӗншен ҫемҫелчӗ тата.

Поезд прогудел, двинулся, и я, незаметно проскользнув в темноте, повисла на площадке заднего вагона, немолодая проводница хотела согнать меня, но, осветив мое лицо фонарем, почему-то смягчилась.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Иван Павлыч, эпӗ сире ҫыру ҫырса ярасшӑнччӗ, — терӗм эпӗ хӗрсе, — мӗн тесен те сӑмах шкул театре ҫинчен пырать.

— Иван Павлыч, я хотел вам письмо написать, — ответил я с жаром, — Вообще вопрос упирается в школьный театр.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пирӗннисем кӑшт маларах пеме пуҫлаччӗр тесе, пӗр симӗс ракета ярасшӑнччӗ.

Собираюсь давать одну зелёную, чтобы наши перенесли огонь немного подалее.

6 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Натюш хӑранипе ҫухӑрса ярасшӑнччӗ, анчах сасси тухмарӗ.

Натюша со страха хотела заверещать, но голос не вышел.

Ҫиҫӗм Натюш // Людмила Сачкова. Людмила Сачкова

Яковлев ӑна каялла ярасшӑнччӗ, анчах пӗр сӑмах та калаймарӗ.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№

17. Виҫӗ кунран Павел чи паллӑ иудейсене чӗнтерчӗ, лешӗсем пухӑнса ҫитсессӗн, вӗсене ҫапла каларӗ: эй тӑван ҫыннӑмсем! халӑха хирӗҫ е аттемӗрсенӗн йӑлине хирӗҫ эпӗ нимӗн те туман, ҫапах мана Иерусалимра тытса тимӗрлерӗҫ те Рим ҫыннисен аллине пачӗҫ; 18. кусем ӗнтӗ мана сут турӗҫ те, манӑн вилӗме тивӗҫлӗ нимӗнле айӑп та ҫуккине кура, ирӗке те ярасшӑнччӗ, 19. анчах иудейсем хирӗҫ тӑчӗҫ те, манӑн вара кесарь сутне ыйтмалла пулчӗ, эпӗ ҫакна хамӑн халӑхӑма мӗн те пулин тӗлӗшӗпе айӑпласшӑн ыйтман.

17. Через три дня Павел созвал знатнейших из Иудеев и, когда они сошлись, говорил им: мужи братия! не сделав ничего против народа или отеческих обычаев, я в узах из Иерусалима предан в руки Римлян. 18. Они, судив меня, хотели освободить, потому что нет во мне никакой вины, достойной смерти; 19. но так как Иудеи противоречили, то я принужден был потребовать суда у кесаря, впрочем не с тем, чтобы обвинить в чем-либо мой народ.

Ап ӗҫс 28 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

32. Авессалом Иоава каланӑ: эпӗ сан патна «кунта кил-ха» тесе калама ҫын ятӑм, эпӗ сана патша патне ярасшӑнччӗ, хамӑн ятӑмран ҫапла калаттарасшӑнччӗ: мӗншӗн эпӗ Гессуртан таврӑнтӑм-ши?

32. И сказал Авессалом Иоаву: вот, я посылал за тобою, говоря: приди сюда, и я пошлю тебя к царю сказать: зачем я пришел из Гессура?

2 Пат 14 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Атте мана та хӑйӗн ҫулӗпе ярасшӑнччӗ.

Куҫарса пулӑш

Ашшӗне итлемесӗр професси суйланӑ // ВЕРА ШУМИЛОВА. «Тӑван Ен», 19-20№, 2016.03.18-24

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех