Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

янӑччӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсир ман патӑмра пулнӑ вӗт, сире командир янӑччӗ.

Да и заходили ко мне, когда вас командир посылал.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя кантӑк патнелле тем териех кармашсан та нимӗн те кураймарӗ, мӗншӗн тесен амӑшӗ ӑна куҫ таранах чӗркесе янӑччӗ.

Как ни продирался к стеклам Володя, разглядеть ему ничего не удалось, тем более что мама укутала его чуть не по самые глаза.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑтана янӑччӗ.

Сватал.

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл аллине кӗленче аквариума чиксе янӑччӗ те тем аппаланатчӗ.

Он возился около стеклянного аквариума, запустив в него руку по локоть.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Паян ирпе эпӗ сан патна унран ҫыру парса янӑччӗ

— А я нынче утром послал тебе с ней записку…

XI. Башибузук // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрӗкӗ те пиҫиххинчен темле пӑшал ҫакса янӑччӗ, анчах сехри хӑпнипе вӑл ун ҫинчен манса та кайрӗ, лаши ҫинчен анчӗ.

Турок носил за поясом какое-то оружие, но, позабыв о нем с перепугу, покорно спешился.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун чухне пирӗн хутор ҫыннисем, ҫӗр ҫӑтманскерсем, йытӑсене шутсӑр нумай ӗрчетсе янӑччӗ.

А тогда наши хуторные, будь они прокляты, развели этих собак столько, что не счесть.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хӗлле вӑл ман пата хут ҫырса янӑччӗ, вутӑ илсе килме лав ыйтнӑччӗ.

Зимой прислал он мне записку, просил подводу, привезти ему дровишек.

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫав мана питӗ тарӑхтарса янӑччӗ, темиҫе кун хушши ним тума аптраса ҫӳрерӗм, хӑҫан та пулин эп хам та ҫаплах пулӑп, ҫитменнине ҫынсем мана аванах ӑнланӗҫ тесе шухӑшламан та вӗт эп ун чух…

Помню, я тогда кипел от негодования и никак не думал, что когда-нибудь сам стану изъясняться подобным образом…

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Вӗренме тесе ют ҫӗршыва тухса кайнӑччӗ те эпӗ ҫивӗте кастарса янӑччӗ, тем шухӑшпа мар ӗнтӗ, хама тӗрлӗ кӑлтӑксем кӳнӗшӗн кӑна, ҫав ҫеҫ.

— Я отрезал себе косу за границей, как только приехал туда учиться, и ни по какой другой причине, а только из-за неудобства.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Ирхине ӑна кӑларса янӑччӗ, анчах ҫавӑнтан вара, ӗнтӗ нумай-нумай кун тӑтӑш, юратса пӑрахнӑ ик куҫа курнӑ вӑл пур ҫӗрте те — керменре, храмра, урамра; парӑнуллӑн та тунсӑхлӑн пӑха-пӑха ӑсатнӑ вӗсем ӑна пур ҫӗрте те.

Утром она отпустила его, но с тех пор уже много дней подряд видела она повсюду во дворце, в храме, на улицах — два влюбленных, покорных, тоскующих глаза, которые покорно провожали ее.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тырри те ҫукпа пӗрех те… — хӑюсӑррӑн пуҫласа янӑччӗ ӗнтӗ Кӗҫӗн Аким, хӑйне ҫав тери кӗтмен ҫӗртен ҫапла килсе тапӑннипе шалтах тӗлӗнсе кайнӑскер, анчах арӑмӗ ун еннелле ҫилӗллӗ куҫӗсемпе кӑн пӑхса илчӗ те тӳрех пӳлсе хучӗ:

Его, и хлеба-то, почти нету… — нерешительно начал было Аким Младший, огорошенный столь неожиданным приступом, но жена метнула в его сторону озлобленный взгляд, резко перебила:

25-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Коноваловпа малтанхи хут паллашнӑ кун эпӗ Капитолина ҫырӑвне вуласа ӑна хирӗҫ ҫырса янӑччӗ.

О Капитолине, письмо которой я читал и сочинял ответ на него в первый день знакомства с Коноваловым.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Уйра улӑм ури чӗртсе янӑччӗ

А стог соломы в поле спалили…

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Феня, качча каяс хӗр пек капӑр тумланнӑскер, шӑрҫасем, лентӑсем ҫакса янӑччӗ, малта пыратчӗ, ун хыҫӗнчен — Никиткӑна хулпуҫҫи ҫине лартнӑ ашшӗ, унпа юнашарах — амӑшӗ, Санька вара чи хыҫалтан утрӗ.

Феня, разряженная, как невеста, в бусах и лентах, шагала впереди, за ней отец с Никиткой на плече, рядом с ним мать, а позади всех Санька.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Астӑватӑр-и, эпӗ доверенность яла янӑччӗ?

— Помните я послал доверенность в деревню?

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫакнашкал ҫӑмӑлпа ҫӳремешкӗн эпӗ тахҫанах ӗнтӗ улт-ҫич ҫулхи пысӑках мар ӑйӑр туянса янӑччӗ, вырӑнти палӑрсах тӑман йӑхранччӗ вӑл, анчах ӑна ӗлӗкхи хуҫи, уесри ҫӗр виҫекен, питӗ юратса та тимлӗн пӑхса ҫитӗнтернӗччӗ.

Для разъездов я давно уже купил себе небольшого жеребчика лет шести-семи, происходившего из местной неказистой породы, но очень любовно и тщательно выхоленного прежним владельцем, уездным землемером.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Эпир вӗренепе танлашрӑмӑр, эпӗ, пӑлханнипе шурса кайнӑскер, калаҫма пуҫлас тесе, сывлӑш ҫавӑрсах янӑччӗ ӗнтӗ, анчах ман хӑюлӑх, чӗре турткалашуллӑн, чирлӗн тапнине тата ҫӑвара сивӗ ҫапнине пула, кӗтмен ҫӗртенех чакса, арканса кайрӗ.

Мы равнялись с кленом, и я, бледнея от волнения, уже переводил дыхание, чтобы начать говорить, но внезапно моя смелость ослабевала, разрешаясь нервным, болезненным биением сердца и холодом во рту.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Анчах Андрюшӑн мӗншӗн Петербурга каймаллине, мӗншӗн унӑн имение йӗркелесе тӑма пулӑшма Верхлевӑра юлмалла маррине старик шутласа тӑман; вӑл ҫакна ҫеҫ астунӑ: вӗренсе пӗтерсен, ашшӗ ӑна та килӗнчен кӑларса янӑччӗ.

А отчего нужно ему в Петербург, почему не мог он остаться в Верхлёве и помогать управлять имением, — об этом старик не спрашивал себя; он только помнил, что когда он сам кончил курс ученья, то отец отослал его от себя.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сана калаҫҫӗ… — ҫухӑрса янӑччӗ Захар.

говорят тебе… — заревел было Захар.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех