Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

янӑрать (тĕпĕ: янӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр енчен урӑх юрӑ — йывӑр та хурлӑхлӑ юрӑ янӑрать:

В другом конце поселка кто-то надрывно тянул:

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Урам кӗтессинче шарманка янӑрать.

На углу улицы печально играла шарманка.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Кӗпӗрленсе тӑнӑ халӑх ылттӑн коронӑллӑ Ирод патша ҫине тинкерет, тейӗн ҫав, е качака ҫавӑтан Антон ҫине пӑхать, тейӗн; вертеп хыҫӗнче сӗрмекупӑс нӑйкӑшса янӑрать, цыган та хӑйӗн аллисемпе тутисене тиверткелесе параппан янӑратнӑ пек тӑвать, хӗвел анать акӑ, кӑнтӑрти каҫ сулхӑнӗ ӳтлӗ ял хӗрарӑмӗсен чечен хулпуҫҫийӗсемпе кӑкӑрӗсене хытӑрах ҫупӑрласа, сарӑмсӑр хӗсӗнет.

Особливо когда толпа народа, тесно сдвинувшись, глядит на царя Ирода в золотой короне или на Антона, ведущего козу; за вертепом визжит скрыпка; цыган бренчит руками по губам своим вместо барабана, а солнце заходит, и свежий холод южной ночи незаметно прижимается сильнее к свежим плечам и грудям полных хуторянок.

II сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Кӗрлекен вар патӗнчен горн сасси илтӗнет, параппан янӑрать.

Возле Гремячего яра трубит горн, рокочет барабан.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Сӗтел ҫинчи репродуктортан хӑлхана ҫурас пек: хулӑн сасӑ кӗрлесе каять, унтан вӑл, чыхӑнса кайнӑ пек пулса, шӑпланса ларать, ун вырӑнне оркестр янӑрать, кӗмсӗртеттерсе-качӑртаттарса вӑл пӑчкӑпа хӑвӑрттӑн вутӑ каснине туса кӑтартать.

Из репродуктора на столе оглушающе гремит бас, потом, словно поперхнувшись, затихает, вместо него звучит оркестр, он с громом и стуком изображает, как быстро-быстро пилят дрова.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Куҫнӑ май хӑрӑлтата-хӑрӑлтата янӑрать, арӑш-пирӗш сапаланнӑ марсиансене колоннӑсене тӑратать.

Хрипло кричал, строя беспорядочные скопления войск в колонны.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗтӗм ҫак арӑш-пирӗшлӗхе касса-ҫурса янӑрать, унпа хуҫаланать.

Прорезывал весь этот хаос, владел им.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн сасси аякра янӑрать.

Раздался его отдалённый голос.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

…Залӑн ҫавра тӳпи урамра кӗпӗрленсе тулнӑ марсиансен кӗрлевӗпе янӑрать.

…Глухой, многоголосый гул толпы проник снаружи под своды зала.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Юрлакан кӗнекери пек тӗрлӗ тӗслӗ паллӑсемпе пӗрлешеҫҫӗ те тепӗр чухне ӳкерчӗксем — илтӗни-илтӗнми, кӗвӗллӗ фраза янӑрать, — Аэлита ӑнлавсене ҫапла пӗлтерет.

Иногда изображения перемежались цветными, как в поющей книге, знаками и раздавалась, едва уловимая, музыкальная фраза, — Аэлита называла понятие.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Нӳрлӗ, пылак сывлӑш питрен кӑтӑклать, хӑлхасенче янӑрать.

Влажный, сладкий воздух шёл в лицо, шумел в ушах.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Карапран хӑлхана ҫурасла ҫавнашкалах шӑхӑру янӑрать.

С корабля ответили таким же пронзительным свистом.

Марсиансем // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӑлхи янӑрать, хӑсӑк тухать!

В ушах у него продолжало звенеть, к горлу подкатывала тошнота.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑрманта икӗ сульха тата тепӗр хура кайӑк кӑшкӑрни янӑрать.

В лесу перекликались сойки и щелкал черный дрозд.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Таврара шӑв-шав янӑрать, туратсем хуҫӑлни, вут хӑрушшӑн кӗрлени, кайӑк-кӗшӗк кӑшкӑрни, тискер кайӑксем улани янӑраса тӑрать.

Шум, треск ветвей, глухой гул огня, крик птиц и рычание зверей наполняли воздух.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Шарманки авалхискер, хӑйӑлтатать, ӳслӗкпе асапланнӑн янӑрать, хӑйӗн ӗмӗрӗнче ӑна вуншар хут та юсанӑ пулас.

Шарманка была старинная, страдавшая хрипотой, кашлем и перенесшая на своем веку не один десяток починок.

I // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Тӗпсӗр, тӑрӑ тӳпепе симӗс-хура ҫӗр хушшинче хӗрсен юрри янӑрать, вӑл е хуллен кӑна илтӗнет, е вӑйланать, хӑйне валли вырӑн тупайман пекех ҫаврӑнкаласа ҫӳрет.

Между высоким, чистым небом и зелено-черной землей металась, то замирая, то возвышаясь, не находя себе пристанища, девичья песня.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Ялта пур ҫӗрте те пӑшал сасси янӑрать, йытӑсем вӗреҫҫӗ, пулӑшу ыйтса кӑшкӑрашаҫҫӗ.

В деревне по-прежнему раздавались стрельба, лай собак, крики мужчин и женщин.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫаксем пурте хальхи пекех ман куҫ умӗнче тӑраҫҫӗ, тата, мӗн пулни; йӑлтах «Дунай хӗрӗнчен» илнӗ кадриль ҫемми май пулнӑччӗ те, хӑлхара халь ҫав кадриль янӑрать.

Все это как теперь перед моими глазами, и еще слышится мне кадриль из «Девы Дуная», под звуки которой все это происходило.

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кӑшкӑрашни, ахлатни янӑрать.

Крик, вздохи!

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех