Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

эпех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпех ӳкерсе хӑвармастӑп пуль ӗнтӗ ӑна?

Не уроню же я его?

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тен, эпех.

— Может, и я.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эпех, асатте!

— Я самый, дедушка!

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпех ҫитерем-ха сана!

Я буду тебя кормить.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӑмахран, эпех акӑ ставкӑра мӗн пулса иртнине нумайӑшне ӑнланса ҫитерейместӗп.

Я, например, не представляю всего, что творится в ставке.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тарасӑн хаяр шухӑшне — вӑл: «Эп сана ҫуратнӑ, эпех сана вӗлеретӗп!» — тесе, хӑй ывӑлне — Андрия — казаксен воинствине, тӑвӑн ҫӗршыва сутнӑшӑн персе вӗлернине иккӗшӗ те ырларӗҫ.

Зато оба одобрили суровую решимость Тараса, когда тот, проговорив: «Я тебя породил, я тебя и убью!» — сам застрелил собственного сына Андрия за то, что тот продал своих и изменил казачьему воинству, родной земле…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ман пекех маттурччӗ, эпех ӗнтӗ.

Молодец был, как и я, такой же.

XIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эп халь шутлани те Эпех ку.

То, что я теперь думаю, это тоже Я.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эпӗ командӑлатӑп кунта, турӑпа патша умӗнче явапне те эпех тытатӑп!

Здесь я командую, и я отвечаю перед богом и государем!

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Тен, эпех те пулӗ, тен, кам та пулин мана ҫывӑх ҫын пулӗ.

— Может быть, я, может быть, кто-нибудь другой, близкий ко мне.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Герман вӑрҫинче эпӗ тӑватӑ хутчен аманнӑ, икӗ хутчен мана контузи пулнӑ, пӗр хутчен газпа сиенленнӗ, граждан вӑрҫинче виҫӗ хут аманнӑ, вӑтӑр лазаретра, госпитальсенче, больницӑсенче йӑваланса выртнӑ, ҫапах та эпех медицинӑра ним те ӑнланмастӑп пулать?!

На германской войне я четыре раза был ранен, два раза контужен и раз отравлен газами, на Гражданской три раза ранен, в тридцати лазаретах, в госпиталях и больницах валялся, и я же ничего не смыслю в медицине?!

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— «Эпех пулӗ ҫав, тет: эсӗ ан ҫиллен — служби ҫапла.

— «Должно, я, говорит: ты, говорит, не сердись — служба такая.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Сысойка та — эпех

И Сысойка — я…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Тен, эпех вӗлертӗм ӑна.

Может, ведь это я и убила его.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

— Ну, мана пула пултӑр эппин, — терӗ Петька, — эпех айӑплӑ пулам.

— Ну, через меня, — посапывая, буркнул Петька, — ну, виноват.

29-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпех айӑплӑ ӗнтӗ.

Конечно, я виноват.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ватӑ йытӑ та эпӗ, сысна кӗтӳҫи те, тата сан суранун сӑлтавҫи те эпех иккен!

Я и старый пес, и свинопас, да я ж и причина твоей раны?

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кур, ҫитменнине эпех хытӑ!

И я же жадный!

Пахчапа мунча хуҫи // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 52–58 стр.

Ҫапла ӗнтӗ ӑсӑмпа эпӗ Турӑ саккунне пӑхӑнса тӑратӑп, эпех ӳтӗмпе ҫылӑх саккунне пӑхӑнса тӑратӑп.

Итак тот же самый я умом моим служу закону Божию, а плотию закону греха.

Рим 7 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

12. Эй Иаков, эй Израиль, чӗнсе илнӗскерӗм, итле мана: Эпӗ — ҫавах, Эпӗ — малтанхийӗ, Эпех — кайранхийӗ.

12. Послушай Меня, Иаков и Израиль, призванный Мой: Я тот же, Я первый и Я последний.

Ис 48 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех