Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑршласа (тĕпĕ: шӑршла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Калаҫасса ҫӳллӗ те ҫемҫе тенорпа калаҫать, сӑмахланӑ чух сулахай куҫ харшине варринчен хуҫнӑ пек кӗтеслентерсе авӑнтарас тата пысӑк мар курпун сӑмса ҫунаттисене хӑйне евӗр сиккелентерес йӑла пур; ҫавӑнпа та Изварин ялан темӗн шӑршласа пӗлме тӑрӑшнӑ пек туйӑнса каять.

Говорил он высоким послушным тенором, в разговоре имел привычку остро ломать левую бровь и как-то по-своему поводить небольшим горбатым носом; от этого казалось, что он всегда к чему-то принюхивается.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Алексей Бешняк амӑшӗ ывӑлӗн кивӗ кӗпи-йӗмӗсене тыта-тыта пӑхса макӑрчӗ, ирӗксӗррӗн тухакан йӳҫӗ куҫҫульне сӑрхӑнтарчӗ, тум таврашӗсене шӑршласа пӑхрӗ; анчах юлашки кӗпи кӑна, Кошевойсен Мишки илсе килни, хутламӗсем хушшинче ывӑлӗн тар шӑршине упраса хӑварнӑ.

Перебирая старое бельишко Алексея Бешняка, плакала мать, точила горькие скупые слезы, принюхивалась, но лишь последняя рубаха, привезенная Мишкой Кошевым, таила в складках запах сыновьего пота.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Улӑхӑн тутлӑ шӑршине шӑршласа, Ирина Савва йыхравӗ ҫинчен шухӑшласа пычӗ.

Вдыхая пряный запах, Ирина думала о приглашении Саввы.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Малтан ӑна пирӗн чухлӗ шӑршласа кур эсӗ? — тарӑхнӑ сасӑпа калаҫрӗ Кошевой.

Понюхай ты ее так, как мы нюхали! — озлобленно говорил Кошевой.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Манӑн юлташа, ав, юнашар выртнӑ ҫӗртех нимӗҫсем чиксе пӑрахрӗҫ, секрета кайнӑччӗ унпа; эсӗ калатӑн-ха: тар шӑршласа курман, тетӗн.

У меня вон у самого товарища под боком закололи — в секрете с ним были, а ты говоришь, что мы войны не нюхали.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шӑршласа пӑхӑр-ха: сирӗн-казаксене епле тӑрантарса усраҫҫӗ?

Понюхайте, чем ваших казаков кормят.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Пӑх шӑршласа ак: яшкаран мӗн шӑрши кӗрет? — сӗнчӗ вӑл.

— Понюхай, чем щи воняют.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Тар пек типӗ, — терӗ Фома Антонович, пӗренерен сарӑ та ҫыпҫӑнкӑ сухӑр пӑчӑртатса тухнӑ тӗле шӑршласа.

— Сухой, как порох, — сказал Фома Антонович и понюхал то место на толстом бревне, где выступили желтые и липкие слезы.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Апла-капла, вӑрҫӑра пулман, тар шӑрши шӑршласа курман, терӗ пулӗ.

Дескать, сякой-такой, на фронте не был, пороху не нюхал.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тар шӑрши шӑршласа курман вӑл, алла винтовка тытман, ҫапах та герой пуласшӑн: тылри ӗҫсене ҫирӗплетсе пынӑ-ҫке!..

Так что пороху он не нюхал, винтовку в руках не держал, а тоже лезет в герои: дескать, тыл крепил!..

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫӗлӗк ӑшӗнчи аҫлӑка шӑршласа пӑхрӗ, йӳнӗ супӑньпе тар шӑрши кӗнине туйса илчӗ.

Он понюхал подкладку, ощутил пряный запах дешевого мыла и пота.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫумӑр шӑрши кӗмест-ши? — тесе, чӑтаймасӑр шӑршласа та пӑхрӑм.

Я даже принюхался: не пахнет ли дождем?

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пристав, хлястикӗнчен тытса, шинеле ҫӗклерӗ, аҫлӑкне шӑршласа пӑхрӗ, ал-хапӑл кӑна тӑхисене шутласа тухрӗ; тепӗр офицерӗ, хорунжий пакунӗсем ҫакнӑскер, шалаварӑн лайӑх пуставне пӳрнисемпе йӑваларӗ; виҫҫӗмӗшӗ, сийӗнчи шинель аркийӗ ҫилпе ҫурӑмӗ ҫине таврӑнса ӳкичченех пӗшкӗнчӗ те сумкӑсене ухтарма тытӑнчӗ.

Пристав за хлястик приподнял шинель, понюхал подкладку, бегло пересчитал застежки; другой офицер, с погонами хорунжего, мял в пальцах добротное сукно шаровар; третий, нагибаясь так, что ветер на спину ему запрокидывал полы шинели, шарил по сумам.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Итле-ха, Иван Алексеевич: офицер мӗн шӑршласа ҫӳрет вара унта?

— Слышишь, Иван Алексеевич: офицер чего там нюхает?

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Карчӑк куҫӗ пек куҫлӑ ватӑ йытӑ ами Григорий патне йӑпӑртатса чупса пычӗ, ӑна хыҫалтан шӑршласа илчӗ, пуҫне салхуллӑн усса, Григорий хыҫҫӑнах утса, ӑна ҫывӑхри лакӑм патне ҫитиччен ӑсатса ячӗ.

Старая сука со старушечьим взглядом затрусила к Григорию, обнюхала его сзади и провожала до первой балки, понуро опустив голову, ступая шаг в шаг.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ильинична, сӑмсине каҫӑртса, шӑршласа пӑхрӗ, анчах та старикрен сивӗ сывлӑш шӑршипе квасак пӑчӑ тир шӑрши кӑна кӗрет.

Ильинична двинула ноздрями, но от старика несло морозом, кислым душком овчины.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Ҫук, табак юратмасть пулмалла ҫав шуйттан!» терӗ вӑл, мӑйракине хӗвне чикнӗ хыҫҫӑн каллех саступ тытса «Ухмах вӑл, ун пек табака унӑн аслашшӗ те, ашшӗ те шӑршласа курман-ха».

— Нет, не любит, видно, черт табаку! — продолжал он, кладя рожок в пазуху и принимаясь за заступ, — дурень же он, а такого табаку ни деду, ни отцу его не доводилось нюхать!

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Крылатов ун автоматне илчӗ, систермесӗр шӑршласа пӑхрӗ те: — Эсӗ петӗн-и? — тесе ыйтрӗ.

Крылатов взял ее автомат, незаметно принюхался и спросил: — Ты стреляла?

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл хӑюллӑн ӗҫсе ячӗ, анчах кайран хулӑн тутине кулӑшла сарса, чылайччен вӗрчӗ те васкавлӑн ыраш ҫӑкӑрӗ шӑршласа илчӗ, — вӑл та ӗҫме юратманни ҫакӑнтан паллӑ пулчӗ.

Выпил он смело, но потом долго отдувался, смешно оттопыривая мясистые губы, и торопливо обнюхивал кусочек свежего ржаного хлеба, — ясно было, что он тоже выпить не большой мастак, как показалось вначале.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл сӳсмене тата татӑлнӑ чӗн чӳлӗке пӑхкаласа, хӗрарӑмсемпе калаҫнӑ хушӑра, унӑн лаши кӗсрене шӑршласа ҫеҫ пӑхма мар, унпа паллашма та, вӑл ӑҫтан пулнине, ӑҫталла ҫул тытнине, ӑна пурӑнма мӗнле лайӑх пулнине ыйтса пӗлме те ӗлкӗрчӗ.

Покамест он приглядывался к супони, осматривал изорванный ремешок и разговаривал с женщинами, его конь тем временем успел не только понюхать брюхатую кобылу, но и познакомиться с ней и даже расспросить, откуда она, куда держит путь и как ей живется на свете.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех