Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑнӑҫайми (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чуна шӑнӑҫайми мӑшкӑла пулах аннӳ чирлерӗ, сыватмӑшрах выртса тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Тӗл пулнипе ниҫта шӑнӑҫайми хӗпӗртенӗ ҫак мӑшӑра пӑхсан, вӗсем ҫийӗпе пурнӑҫӑн аскӑнчӑк тӑвӑлӗ иртсе кайнӑ тесе никам та шутлама пултараймӗ.

И, глядя со стороны на счастливых от встречи супругов, нельзя было подумать, что над этими людьми пронеслась свирепая жизненная гроза.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Облаҫ правленийӗн залне халӑх шӑнӑҫайми пуҫтарӑнса тулнӑ.

Зал областного правления не вмещал собравшегося народа.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӑхсен ҫиллипе тарӑхӑвӗ ниҫта шӑнӑҫайми капланса ҫитрӗ пулсан, революцилле ситуаци куҫ умне тухса тӑчӗ пулсан, ҫӗнӗ организацисем тума хатӗрлен, вилӗмпе аркатӑвӑн ҫавнашкал усӑллӑ хатӗрӗсене хӑвӑн правительствӑна хирӗҫ, хӑвӑн буржуазие хирӗҫ ӗҫе яма хатӗрлен…»

И, если в массах нарастает злоба и отчаяние, если налицо революционная ситуация, готовься создать новые организации и пустить в ход столь полезные орудия смерти и разрушения против своего правительства и своей буржуазии…»

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тихӑн хӑйӗн шатра еркӗнне ҫав-ҫавах Сашка ҫумне, Григорий ҫумне, рабочисем ҫумне, пан ҫумне хушса кӳлешет; картишӗнчи тӑрна ҫумне те хушать вӑл Лукерйӑна, мӗншӗн тесен лешӗ хӑйӗн чӗрине шӑнӑҫайми хусах арӑмла ачашлӑхӗпе тӑрнана та чыс тӑвать.

Так же ревновал Тихон рябую свою любовницу к Сашке, рабочим, Григорию, к пану и даже к журавлю, которому уделяла Лукерья избыток переливавшейся через края вдовьей нежности.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хопров чӗрине хаяр савӑнӑҫ шӑнӑҫайми тулса килчӗ, сӑмахӗсене сирпӗнтерет кӑна вӑл, — хӑй сасси ӑна аякран ют ҫын сасси пек илтӗнет.

Лютая радость распирала грудь Хопрова, он кидал слова, — словно со стороны, как чужую речь, слышал свой голос.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Паллах ӗнтӗ — хушӑран йывӑр та килет, кӑкӑра шӑнӑҫайми хаяр курайманлӑх капланса тулать, хуйхӑ чӗрери юна тӑранми ӗмӗт, ҫапах та ку — ӗмӗрлӗхе мар; хӗвеле те ҫынсем ҫине пӑхма час-часах ытла хурлӑхлӑ-ҫке: вӗсемшӗн вӑл ҫав тери нумай тӑрӑшрӗ; ҫапах та — ҫыннисем ҫын пулсах ҫитеймерӗҫ…

Ну, да — порою бывает трудно, вся грудь нальется жгучей ненавистью и тоска жадно сосет кровь сердца, но это — не навсегда дано, да ведь и солнцу часто очень грустно смотреть на людей: так много потрудилось оно для них, а — не удались людишки…

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Чӑх-чӗппе кӗме те хӑрушӑ пек туйӑнать ҫав пӳрте, анчах унта маччана шӑнӑҫайми ҫӳлӗ те тӗреклӗ арҫын, Онисим Суслов, хӑйӗн арӑмӗпе пурӑнать.

Кажется, курице страшно бы войти в нее, а там живет с женой Онисим Суслов, мужчина солидный, который не уставится во весь рост в своем жилище.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Валерий Карпов тухсан вара - пӗр хӗрарӑм сцена ҫине вирхӗнсе хӑпарчӗ те ӑна ыталасах илчӗ, кайран куракан умне тӑрса аллисене ҫунат пек сарчӗ те: «Чӑваш артисчӗсем пек ӑста вылякансене эсир тата ӑҫта курма пултаратӑр?» - тесе хӑйӗн кӑмӑлӗ ниҫта шӑнӑҫайми хавхаланупа тулса кайнине пӗлтерчӗ…

Куҫарса пулӑш

Ку кулӑшла тӗлӗкрен вӑран та… // Римма ПРОКОПЬЕВА. «Хыпар», 2015.10.07, 196№

5. Вӑл Онияна ҫӗнтерме пултарайман та Фрасейӗн Аполлоний ывӑлӗ патне кайнӑ, лешӗ ҫав вӑхӑтра Келе-Сирипе Финикия ҫарпуҫӗнче тӑнӑ, 6. Симон ӑна Иерусалимри мул управӑшӗнче пуянлӑх ниҫта шӑнӑҫайми тулса ларнине, ҫавӑн пекех укҫа та шутсӑр нумай пуҫтарӑнса ҫитнине пӗлтернӗ, ҫавӑнпа вӗсен парнисен тӑкакне те саплаштарма кирлӗ мар, вӗсен мулӗпе патша усӑ курма пултарать тенӗ.

5. И как он не мог превозмочь Онии, то пошел к Аполлонию, сыну Фрасея, который в то время был военачальником Келе-Сирии и Финикии, 6. и объявил ему, что Иерусалимская сокровищница наполнена несметными богатствами, равно как несчетное множество денег скоплено, и нет в них нужды для приношения жертв, но все это может быть обращено во власть царя.

2 Мак 3 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех