Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑналӑк сăмах пирĕн базăра пур.
шӑналӑк (тĕпĕ: шӑналӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗр йӑлтӑр ҫиҫсе шӑналӑк хыҫне пытанать, каччи те ун патне кӗрет.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ашшӗ ытла та пысӑк укҫа ыйтнӑшӑн вӗчӗрхенсе тӑракан хӗр шӑналӑк хыҫӗнчен сӑпайлӑн тухса тӑрать, пӑлханнипе вӑл писевленсех кайнӑ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Шӑналӑк хыҫӗнче тем ӗсӗкленӗ сас илтет те:

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

 — Верка, эсӗ каллех манпа юмахлама тытӑнас пулсан, эпӗ сана ҫавӑнтах брезент шӑналӑк ҫинчен тӗртсе кӑларап, ҫывӑрах вара ӑҫта килчӗ унта.

 — А если ты, Верка, опять со мной начнешь разговаривать, то я спихну тебя с брезента и спи тогда, где хочешь.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Лутра та кукӑр-макӑр чӑрӑшсемпе хурӑнсем ҫинче ҫӗрлехи кӑвак тӗтре шӑналӑк пек ҫакӑнса тӑрса, Шӑнкӑрав тӗминчи мӗнпур тӗлӗнмелле илемлӗ сасӑсене хупланӑ.

Над маленькими корявыми елочками и березками серой мглой висело ночное одеяло и глушило все чудесные звуки Звонкой борины.

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Шӑналӑк ҫинчи йӑлтӑрти ҫӑлтӑр ҫути мӗлт куҫ хӗссе илет те мана таҫта-таҫта, нихҫан пулса курман ҫӗре, вӗҫтерсе каять…

Я вижу, как яркая звезда опускается на полог, чуть заметно подмигивает мне, и улетаю далеко-далеко, туда, где никогда не был…

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Вӑл армути пусса илнӗ ана сыппинче курӑк ҫисе ҫӳрекен вӑкӑрсене, ҫиелтен шӑналӑк витнӗ урапана куҫ умӗнчи пек курчӗ, шӑрчӑксем янӑравлӑн чӑрӑлтатнине илтрӗ, армутин ӑша лӗклентермелле йӳҫӗ шӑршине сывларӗ…

Она отчетливо видела быков, пасущихся на полынистой меже, арбу с раскинутым над ней пологом, слышала трескучий звон кузнечиков, вдыхала приторно-горький запах полыни…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Икӗ кӗреҫепе шӑналӑк тупса пар-ха, — терӗ Григорий.

— Дай две лопаты и рядно, — попросил Григорий.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон тӗлӗнче тӗтре шӑналӑк пек ҫакӑнса тӑрать.

Над Доном наволочью висел туман.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Подтелков картишне чупса тухрӗ: сӑрт тӳпинче, хуторпа укӑлчари ҫӳҫесем тӗлӗнче шурӑ шӑналӑк пек ҫакӑнса тӑракан тӗтре хыҫӗнче, казаксен нумай йышлӑ отрячӗсем ҫӳреҫҫӗ.

Подтелков выскочил на двор: на бугре, за белым пологом тумана, висевшего над хутором и вербами левад, виднелись многочисленные отряды казаков.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пулемет ҫине симӗс шӑналӑк витнӗ; ураписем шӑнса пӑрланнӑ тавричански тачанка патӗнче Подтелков утса ҫӳрет.

Возле широкой тавричанской тачанки, с обмерзлыми колесами и пулеметом, покрытым зеленым чехлом, ходил Подтелков.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тарӑн путӑкра Кубань тӗксӗм йӑлтӑртатни курӑнчӗ, ун хӗррипе шӑналӑк пек сад пахчи хуралса выртать, е тӗттӗм пӗлӗт айӗнче станица курӑнса каять, унта-кунта чӳречесенче хӑй ҫути курӑнать, мӑрьесенчен тӗтӗм мӑкӑрланать.

В глубокой котловине мерцал тусклый отблеск Кубани, на берегу темнели сады, под сумеречным небом рисовался очерк станицы, кое-где еще дымились трубы и светились окна в домах.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Самолет ҫывӑхарах вӗҫсе пырсан, шӑналӑк та мар, хурсем те мар, шурӑ пӳртсем курӑнса кайрӗҫ, вӗсем, урамсем тӑрӑх симӗс пахчасем, яштака топольсем айне путса, пур еннелле те чупрӗҫ…

Когда же самолет подлетел ближе, Сергей увидел не полотно, и не гусей, а белые дома; они потянулись вдоль улиц, разбежались во все стороны, утопая в пышных кустах зелени, стройных рядах тополей…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей пӗрре симӗс курӑк ҫинче ҫӳрекен сурӑх кӗтӗвӗсене, тепре шыв ӗҫме каякан ут кӗтӗвӗсене юратса пӑхса илчӗ, хӑй те сисмерӗ, пӗлӗтпе ҫӗр хушшинче тем шурӑ курӑнса кайрӗ — те тырӑ типӗтме сарнӑ пысӑк шӑналӑк, те сӑрт ҫине хур кӗтӗвӗ тухнӑ…

Сергей любовался то отарой овец на зеленом склоне, то конским табуном, идущим к водопою, и не заметил, как на горизонте показалось что-то белое — не то полотно, растянутое для сушки длинными полосами, не то стая гусей, слетевшая на пригорок…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пусура типсе ларнӑ хыт курӑксем ӗнсе ҫунаҫҫӗ те Дон ҫыранӗсем ҫийӗнче куҫа курӑнми шӑналӑк евӗрлӗн пылаклӑ шевле вӗлтӗртетсе тӑрать.

На отводе горели сухостойные бурьяны, и сладкая марь невидимым пологом висела над обдоньем.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Картишӗнче темиҫе шӑналӑк ҫине сарса хунӑ тулӑ, вир тата урпа хӗвел ҫинче типеҫҫӗ.

На дворе лежало на земле множество ряден с пшеницею, просом и ячменем, сушившихся на солнце.

II. Ҫул // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Халь ӗнтӗ шӑналӑк карса тунӑ лавккасенчи ҫынсем вӑранма пуҫлани палӑрчӗ; еврей маткисем эрех кӗленчисене шӑнкӑртаттарма пуҫларӗҫ, унта та кунта тӗтӗм мӑкӑрланать, табор тӑрӑх тутлӑ апат-ҫимӗҫ шӑрши сарӑлчӗ.

Между тем в ятках начало мало-помалу шевелиться: жидовки стали побрякивать фляжками; дым покатило то там, то сям кольцами, и запах горячих сластен понесся по всему табору.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ӑна электролини юписем, ухӑ йӗппипе ҫурмаран каснӑ пек, икӗ пая уйӑраҫҫӗ; шӑрӑх кунӑн тӗтреллӗ сывлӑшӗнче трансформатор вагонӗсем сулланса тӑраҫҫӗ, кунтах хура нӑрӑсем пек икӗ трактор шуса пыраҫҫӗ; вӗсен икӗ еннелле те сухаланӑ ҫӗр, инҫе-инҫе, горизонт ҫитичченех хура шӑналӑк пек выртать.

Его, словно разрезанное стрелой пополам, разделяли на две части столбы электрической линии; в туманном дыхании жаркого дня покачиваются трансформаторные вагоны, здесь же, словно словно черные жуки, передвигаются два трактора; по обе стороны, словно черный полог, лежит пахотная земля и тянется далеко-далеко, аж до горизонта.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич стена ҫумне сарса хунӑ шӑналӑк ҫине ларчӗ те аттине хывма хӑтланчӗ, анчах ҫав вӑхӑтра Нарыжный чупса пычӗ, чӗркуҫленсе ларса унӑн уринчен атта хывма тытӑнчӗ:

Федор Лукич опустился на разостланную под стеной полость и хотел разуваться, но тут подбежал Нарыжный и, опустясь на колени, стал снимать с его ног сапоги.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Иртенпех ҫил ҫурҫӗр енчен вӗрме тапратрӗ те йӗпе-сапаллӑ хӑтсӑр ҫӗре шӑналӑк пек хупласа тӑракан тӗксӗм пӗлӗтсене сирсе хӑваласа ячӗ.

С утра подул ветер и разогнал хмарь, висевшую пологом над грязной неприглядной землей.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех