Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Птаха мехелӗн ҫавӑрӑнса, Василёкӑн урисем ҫине, унӑн пуҫӗ ҫумне темӗнле икерчӗ майлӑн ҫыпҫӑнса ларнӑ картус пекки ҫине, унӑн кивелнӗ хӗрарӑм кофти тӑхӑннӑ тӑхӑр хут кукӑрӑлса ӳкнӗ кӗлетки ҫине пӑхса илчӗ те, витӗр касакан шеллӗх, ҫак ачана атӑпа тумтир туянса пама укҫа ӗҫлесе илме ҫук йытӑ пурнӑҫӗ ҫине юҫҫӗн тарӑхтаракан ҫилӗ унӑн пырне килсе капланчӗ.

Птаха устало повернулся, посмотрел на ноги Василька и на какое-то подобие фуражки, блином прилипшей к его голове, на всю его согнувшуюся в три погибели фигурку в старой женской кофте, и острая жалость и горькая обида на собачью жизнь, при которой он не мог заработать даже, на сапоги и одежду этому ребенку, сдавили ему горло.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Подпоручика каллех кӗскен хӑрӑлтатнӑ сасӑ илтӗнчӗ, чунӗнче вара унӑн хӑраса каймалла шеллӗх йӑшӑлтатса хускалчӗ.

Опять послышался подпоручику короткий хриплый звук, и в душе у него шевельнулась жуткая жалость.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.