Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чыса (тĕпĕ: чыс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чыса юратни, вӗҫӗмсӗр чыса юратни вӑл пӗтӗмпех чӗлхе айӗнчи пӗчӗк хӑмпӑ ӑшӗнче булавка пуҫӗнчен пысӑках мар ӑман пурринчен килет.

Всё это честолюбие, и честолюбие оттого, что под язычком находится маленький пузырек и в нем небольшой червячок величиною с булавочную головку.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Анчах та ку чыса вӗсем полковник чинне илсен ҫеҫ тивӗҫлӗ пулаҫҫӗ-ха.

Однако ж этой чести они не прежде могут достигнуть, как выслуживши по крайней мере до полковничьего чина.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Пирӗн пӗчӗк ҫеҫ ҫӗнтерӳҫӗ те чыса тивӗҫрӗ.

И Антошка, отпраздновал свою первую победу.

Шӑллӑма утма вӗретни // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 28,30 с.

Мӗн тери чыса лекнӗ эсӗ, Гришка!

В какую ты честь попал, Гришка!

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унччен вӑл нихҫан та атаманра ҫӳресе курман; хӑйне суйланӑ вӑхӑтра — хирӗҫлесе калаҫнӑ пек турӗ, хӑй ҫӑвӑн пек чыса тивӗҫлӗ марри тата хут сахал пӗлни ҫине ярса килӗшмесӗр туртӑшса тӑчӗ.

До этого он ни разу не ходил в атаманах; когда выбирали его — ломался, отказывался, ссылаясь на незаслуженность такой чести и на свою малограмотность.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Итлӗр-ха, пӑрахӑр тавлашма, чыса та пӗлес пулать, ыттисем пурте ҫывӑрасшӑн.

— Слушайте, оставьте споры, пора и честь знать, ведь остальные спать хотят.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑнпа та сирӗн хӑвӑр чыса лайӑх тытса пырас пулать, аҫӑр-аннӗрсене итлес пулать, тата ытти те.

И должны вы честь свою соблюдать, отцов-матерей слухать и все такое прочее.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тен, сана хӑвӑн пӗтӗм проспектсемпе, бульварсемпе, садсемпе тата ҫеҫенхирӳсемпе пӗрле такамӑн курӑнман алли ярса тытнӑ та таҫта Архангельск ҫывӑхне илсе кайса лартнӑ; сан ҫине ҫакӑ ҫӑмламас шурӑ кӗрӗке ҫакса янӑ та ҫапла каланӑ: «Кӑнтӑр хӗвелӗ айӗнче хӗрӗннипе ҫитӗ, ешӗл симӗслӗхре ачашланса лартӑн — чыса та пӗлме вӑхӑт!»

А может быть, чья-то невидимая рука взяла тебя, со всеми твоими проспектами и бульварами, с садами и со степными далями, перенесла да и поставила где-то вблизи Архангельска, накинула на тебя эту белую мохнатую шубу и сказала: «Хватит, погрелся под южным солнцем, понежился в сочной зелени — пора и честь знать!»

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шӑпах ӗнтӗ «хаклӑ Иван Егорович»: ку сӑмахсенче ачашлӑх мар, хисепе, чыса хуни палӑрать…

Именно «дорогой Иван Егорович», — в этих словах не нежность, а вежливость и уважение…

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унта шӑпах ҫавӑн пек йышӑнчӗҫ: арӑм мана улталанӑ, эпӗ ӑна хамӑн вараланнӑ чыса сыхласа хӑварас тесе вӗлернӗ (вӗсен чӗлхипе ҫапла калаҫҫӗ вӗт).

На суде так и решено было, что я обманутый муж и что я убил, защищая свою поруганную честь (так ведь это называется по-ихнему).

XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ, вунпилӗк ҫулхи ача, хам мӗн тунине пӗлмесӗрех хамӑн чыса ятӑм, хӗрарӑма та ирсӗрленме пулӑшрӑм.

И я, пятнадцатилетний мальчишка, осквернил себя самого и содействовал осквернению женщины, вовсе не понимая того, что я делал.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Анчах темиҫе кун пӗр таттисӗр ҫапӑҫса ывӑннӑ, хӑйсен частьне ҫухатнӑ, ҫӑлӑнасси ҫинчен мар, чыса ҫухатмасӑр вилессипе хӑйсем пӗтнишӗн тӑшмана хаклӑрах тавӑрасси ҫинчен ҫеҫ шухӑшлакан хӗрӗх икӗ ҫын мӗнех тума пултарнӑ-ха!

Но что могли поделать сорок два человека, измученные многодневными беспрерывными боями, отрезанные от своих, потерявшие надежду на спасение и теперь думавшие лишь о том, как бы с честью умереть и подороже отплатить врагу за свою гибель!

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Чул ҫине те эпӗ ӑна хамӑн чыса ҫухатмасӑр ҫырса хӑвартӑм, борт журналӗсем ҫине те ята вараламасӑр ҫырса пынӑ.

И в камень я ее врубил с честью, и в бортовые журналы я ее вписывал без позора.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Эпӗ ку чыса тивӗҫлӗ пекчӗ, анчах юрӑхсӑр ҫыншӑн большевик сӑмахӗпе, парти чысӗпе шанса сӑмах патӑм та, халӗ ун пирки хам та парти шанӑҫне ҫухатма пултаратӑп.

А я вот как будто и заслужил эту честь, да поручился словом большевика и честью партийной за негодного, на поверку, человека и сам через то доверие партии могу потерять.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл чыса тивӗҫлӗ пулас пулать.

Ее заслужить надо.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Мӗн туса ҫак чыса тивӗҫлӗ пулнӑ?

Чем он заслужил такую честь?

Керчьри урам // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫакӑ вӑл тӑрлавсӑр ӗҫ пулчӗ: эпӗ чыса пӗлмесӗр, ватӑ аттепе аннене пӑрахса хӑвартӑм, вӗсен канашӗсене вырӑна хумасӑр, хӑйсен ывӑлӗн тивӗҫне пӑсрӑм.

Это был дурной поступок: я бессовестно покинул престарелых родителей, пренебрег их советами и нарушил сыновний долг.

Пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ӗмӗр-ӗмӗр пурӑнаймӑн, чыса та пӗлес пулать.

Не век же вековать, надо и честь знать.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Чыса сыхлас тенӗ чух пурнӑҫӑма хӗрхенсе тӑмастӑп эпӗ, ҫавна эс пит аван пӗлетӗн, тухтӑр.

— Ты знаешь, доктор, что, когда надо спасти честь, я не думаю о спасении жизни.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Таркӑна тытмасан, Шериф-агана ячӗ каяссӑн туйӑнчӗ, чыса тивӗҫес тесе, вӑл шкапсене ухтарчӗ, арчасене ҫавӑра-ҫавӑра пӗтерчӗ, чӑлансене, пур кӗтессе те пыра-пыра пӑхрӗ.

Для Шериф-аги поимка беглеца была вопросом чести, и он яростно обыскивал шкафы, сундуки, чуланы и всякие укромные уголки.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех