Шырав

Шырав ĕçĕ:

чугун сăмах пирĕн базăра пур.

чугун (тĕпĕ: чугун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унта, застава ҫумӗнче, тӑпӑлтарса кӑларнӑ чугун решеткесем, хӗреслӗ тӑратса лартнӑ винтовкӑсен аяккипе драп пальто тата кукӑль евӗрлӗ каракуль ҫӗлӗкӗ тӑхӑннӑ пӗр господин ҫӳрет.
Возле заставы, мимо вывернутых чугунных решеток сквера и винтовок, составленных в козлы, по мостовой прогуливался господин в драповом пальто и каракулевой шляпе пирожком.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тупӑк вокзал сачӗ патне пырса ҫитсен, чугун хӳме ҫине пӗр студент хӑпарса тӑчӗ.
Когда процессия поравнялась с вокзальным сквером, на чугунной решетке появился студент.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чугун ҫул ҫинче, пӗрмай тенӗ пекех, пӑлханнӑ.
Железная дорога бастовала почти все время.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя чунӗнче икӗ тӗнче нумайччен тавлашнӑ: пӗр енчен — шухӑшри армансем, ҫынсем «лӑпланса канакан» вырӑнсем, тепӗр енчен, — Гаврик пиччӗшӗ Терентий пурӑнакан чугун ҫул ҫывӑхӗнчи илемлӗ «Ҫывӑхри Армансем».
И долго еще в Петиной душе боролась призрачная картина воображаемых мельниц, где «упокояются», с живой, разноцветной картиной железнодорожной слободки Ближние Мельницы, где жил братон Гаврика Терентий.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Енисей тӑрӑх тӑвалла тата пӗр виҫҫӗр-тӑватҫӗр километр хӑпарнӑ пулсан, вӑл Заполярнӑйри Дудинкӑпа Норильска ҫыхӑнтаракан чугун ҫула курнӑ пулӗччӗ.
Ещё триста — четыреста километров вверх по Енисею, и он увидел бы Заполярную железную дорогу, соединяющую Дудинку с Норильском.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кегельбанран пӗр ансӑр хӑма тӑрӑх кустарса янӑ чугун шар кӗмсӗртетни илтӗнет.
Из кегельбана доносилось медленное чугунное ворчанье тяжелого шара, пущенного по узкой дороге.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темиҫе хутчен ҫаврӑна-ҫаврӑна выртса, ҫӑвара кӗрекен тӑварлӑ шыва суркаласа, матрос виҫӗ хутчен турткаланчӗ те йӗпеннипе чугун пек йывӑрланса ҫитнӗ пиншакне хывса пӑрахрӗ.
Перевернувшись несколько раз и отплевываясь от солоновато-горькой волны, матрос в три приема стянул пиджак, тяжелый от воды, как чугун.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Садӑн чугун решетки витӗр тӗрлӗ йывӑҫсен турачӗсем тухса тӑнӑ.
Из-за чугунной решетки сквера торчали ветки различных деревьев.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кашни пӳлӗм хушшинче, чугун юпасем ҫинче, краҫҫин ламписем лараҫҫӗ.
На стене каждого пролета — керосиновая лампа в чугунном кронштейне.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах чугун ҫул урлӑ каҫнӑ чухне тӗппипех ҫунтарса янӑ эстакадӑна, ҫуннӑ шпалсен купине, сывлӑшра ҫакӑнса тӑракан авкаланнӑ рельсӑсене, тӳнсе выртакан вагонсене тата ытти ванса, ҫӗмӗрӗлсе кӑмрӑк пулнӑ япаласене курсан, Петя сывлӑшне ҫавӑраймасӑр кӑшкӑрса ячӗ.
Но когда на железнодорожном переезде мальчик вдруг увидел сожженную дотла эстакаду, горы обугленных шпал, петли рельсов, повисших в воздухе, колеса опрокинутых вагонов, весь этот неподвижный хаос, он закричал, захлебываясь.

Чугун ҫул ҫыхӑнӑвӗ Ленинградпа ҫукчӗ, ҫапах та ҫырусене самолетпа ҫитеретчӗҫ, ҫавӑнпа эпӗ хам ҫырусем мӗншӗн ҫитменнине ниепле ӑнкарса илеймерӗм.
Железнодорожной связи с Ленинградом не было, но всё же письма доставлялись на самолётах, и я не мог понять, почему не доходят мои.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Калаҫсах эпӗ ҫак хӗре мӗнле вӗлернине те тӗшмӗрте пуҫларӑм: ахӑрнех вӑл ман паталла таврӑнатчӗ пулӗ те, чугун ҫул ҫинчи нимӗҫсем автоматпа печӗҫ пулӗ.
Я стал вслух строить предположения о том, как была убита эта девушка: вероятнее всего, она вернулась за мной, и немцы с насыпи дали по ней очередь из автомата.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чугун ҫул хӗррипе темле ҫынсем иртсе ҫӳретчӗҫ, те хамӑрӑннисемччӗ вӗсем, те нимӗҫсемччӗ.
Какие-то люди ходили по насыпи — свои или немцы?

Ката ытла сайраччӗ, чугун ҫулне ҫитиех уҫӑ вырӑнччӗ, ҫавӑнпа нимӗҫсем пире асӑрхама та пултаратчӗҫ.
рискуя выдать нас, потому что рощица была редкая, а до полотна открывалась пустынная местность.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аса илетӗп-ха, эпир шӑлах дрезинӑна ҫӗклесе чугун ҫул рельсисем ҫине вырнаҫтарса лартма пултарӑпӑр-ши, тесе калаҫнӑ чух ҫурам ҫине выртнӑ Ромашов йынӑшма тытӑнчӗ, ытла хытӑ ыратать, терӗ вал.
Помнится, именно в это время, когда мы стали обсуждать, можно ли поднять дрезину и поставить её на рельсы, Ромашов лёг на спину и начал стонать и жаловаться на сильные боли.

Дрезинине вӗсем разьезд тӗлӗнче, чугун ҫул айккинче тупнӑ.
Дрезину они нашли под насыпью у разъезда.

Тӑмлӑ йӗпе канав чугун ҫулӗпе юнашар тӑсӑлать, аяккинерех шурлӑх пуҫланать.
мокрая, глинистая канава тянулась вдоль полотна: сразу за насыпью начиналось болото.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Симакова итлесе — ҫавӑн пек хушаматлӑччӗ ман кӳршӗм — эпӗ чӳрече витӗр курӑнакан кӗрхи ҫеҫенхире, унти шурӑ тӑмпа сӗрнӗ ҫуртсене пӑхса пыраттӑм, чугун ҫул будкисем патӗнчи пахчасенче хӗвалҫаврӑнӑш пуҫӗсем йывӑр турилкке пек курӑнаҫҫӗ.
когда, слушая Симакова — так звали моего соседа, — я смотрел на медленно проходящую за окнами осеннюю степь, на белые мазанки, на тяжёлые тарелки подсолнухов в огородах у железнодорожных будок.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр тулли пӳ-сийлӗ хӗрарӑм, чугун ҫул ҫинче ӗҫлекенсен картусне тӑхӑннӑскер, тухса пӑхрӗ те, пӗлместӗп, мӗн терӗ-ши вӑл, икӗ сӑмах каларӗ.
Полная женщина в железнодорожной фуражке выглянула и сказала ему — не знаю что — два слова.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн умранах икӗ ҫын, чугун ҫул ҫинче ӗҫлекенсем, шурӑ одеял ҫине вырттарнӑ пӗр пӗчӗк хӗр ачана, шап-шурӑ шурса кайнӑскерне, йӑтса иртрӗҫ.
И мимо меня два железнодорожника понесли на белом одеяле маленькую бледную девочку.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика